Arnaud Clément
Arnaud Clément (Australian Open 2012) | |
Państwo | |
---|---|
Data i miejsce urodzenia | 17 grudnia 1977 |
Wzrost | 173 cm |
Gra | praworęczna, oburęczny bekhend |
Status profesjonalny | 1996 |
Zakończenie kariery | 19 czerwca 2012 |
Gra pojedyncza | |
Wygrane turnieje | 4 |
Najwyżej w rankingu | 10 (2 kwietnia 2001) |
Australian Open | F (2001) |
Roland Garros | 4R (2003) |
Wimbledon | QF (2008) |
US Open | QF (2000) |
Gra podwójna | |
Wygrane turnieje | 12 |
Najwyżej w rankingu | 8 (28 stycznia 2008) |
Australian Open | F (2008) |
Roland Garros | SF (2001) |
Wimbledon | W (2007) |
US Open | QF (2006) |
Arnaud Marcel Maurice Clément (ur. 17 grudnia 1977 w Aix-en-Provence) – francuski tenisista, finalista Australian Open 2001 w grze pojedynczej, zwycięzca Wimbledonu 2007 w grze podwójnej, zdobywca Pucharu Davisa, olimpijczyk.
Kariera tenisowa
Występy w gronie tenisistów zawodowych Clément rozpoczął w 1996 roku.
W 1999 roku po raz pierwszy wystąpił w finale turnieju rangi ATP World Tour, w Marsylii, przegrywając jednak decydujący mecz z rodakiem Fabrice'em Santoro; dotarł także do IV rundy US Open. Rok później odniósł pierwsze zwycięstwo turniejowe. W finale turnieju w Lyonie pokonał Patricka Raftera. Awansował także do ćwierćfinału US Open. Największy sukces w karierze singlowej odniósł w styczniu 2001 roku, docierając do finału Australian Open (pierwszy Francuz od czasu Jeana Borotry w 1928), pokonując po drodze m.in. Rogera Federera, Grega Rusedskiego, Jewgienija Kafielnikowa i Sébastiena Grosjeana. Clément w pojedynku przeciwko Grosjeanowi obronił piłkę meczową. W spotkaniu finałowym Francuz nie sprostał Andre Agassiemu[1]. Wynik uzyskany w Australian Open zapewnił mu wysokie miejsce w rankingu światowym – w styczniu 2001 był na pozycji wicelidera rankingu sezonu bieżącego Champions Race, a w klasyfikacji obejmującej wyniki z ostatnich 12 miesięcy – na pozycji nr 10.
W kolejnych latach, w roku 2003 dotarł do finałów turniejowych w ’s-Hertogenbosch i Lyonie oraz wygrał turniej w Metzu, pokonując w finale Fernando Gonzáleza; w ’s-Hertogenbosch dotarł do finału również w 2002 roku. Trzeci w karierze turniej Clément wygrał w lutym 2006 roku w Marsylii, pokonując w finale Mario Ančicia, a w kolejnych miesiącach wygrał rozgrywki w Waszyngtonie. W meczu o tytuł pokonał Andy’ego Murraya. Kolejny turniejowy finał osiągnął w sezonie 2007 w Nottingham, gdzie poniósł porażkę w finale z Ivo Karloviciem). W 2008 roku Francuz doszedł do ćwierćfinału Wimbledonu. Pojedynek o dalszą rundę przegrał z Rainerem Schüttlerem. Dwa lata później, w styczniu 2010 roku, Clément doszedł do finału turnieju w Auckland, jednak pojedynek finałowy przegrał z Johnem Isnerem.
Clément miał w swoim dorobku wiele sukcesów deblowych. Do jego największych osiągnięć zalicza się wygranie Wimbledonu w 2007 roku. Wspólnie z rodakiem Michaëlem Llodrą zostali rozstawieni w turnieju z nr 10. W meczu finałowym para Clément–Llodra pokonała Boba i Mike Bryanów 6:7(5), 6:3, 6:4, 6:4[2]. Ponadto Clément to finalista deblowego Australian Open z 2008 roku. W parze z Llodrą mecz finałowy przegrali 5:7, 6:7(4) z duetem Jonatan Erlich–Andy Ram. Łącznie w rozgrywkach ATP World Tour w grze podwójnej wygrał 12 turniejów oraz 10 razy grał w finałach. Najwyżej sklasyfikowany w indywidualnym rankingu deblistów Francuz był pod koniec stycznia 2008 na 8. miejscu.
W latach 2000–2010 Clément reprezentował Francję w Pucharze Davisa. W 2001 był podstawowym singlistą zespołu narodowego i przyczynił się do końcowego sukcesu Francji, chociaż w meczu finałowym z Australią, na nawierzchni trawiastej, nie wystąpił. Miał także swój wkład w awans do finału Pucharu Davisa w 2002 oraz 2010 roku, gdzie grał głównie jako deblista.
Pomimo swojego nie najwyższego wzrostu Clément grę opierał głównie na przygotowaniu kondycyjnym, dobrej pracy nóg i precyzji minięć. Należały do niego dwa rekordy związane z długością meczu tenisowego; w I rundzie French Open z 2004 roku zmierzył się z Fabrice’em Santoro i uległ mu ostatecznie 4:6, 3:6, 7:6, 6:3, 14:16. Mecz trwał 6 godzin i 33 minuty i był rozgrywany przez dwa dni – walkę na korcie przerwał zmierzch. W trakcie spotkania Clément nie wykorzystał dwóch piłek meczowych[3]. Innym długim pojedynkiem z udziałem Francuza był mecz przeciwko Marcowi Rossetowi w ramach rozgrywek Pucharu Davisa z kwietnia 2001 roku. Clément wygrał mecz 6:3, 3:6, 7:6, 6:7, 15:13 po 5 godzinach i 46 minutach, Francja pokonała Szwajcarię ostatecznie 3:2, a jesienią sięgnęła po trofeum.
Dnia 19 czerwca 2012 roku, po odpadnięciu w I rundzie kwalifikacji do Wimbledonu z Kennym de Schepperem Clément zakończył tenisową karierę.
Finały w turniejach ATP World Tour
Gra pojedyncza (4–7)
|
|
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Przeciwnik | Wynik finału |
Finalista | 1. | 7 lutego1999 | Marsylia | Twarda (hala) | Fabrice Santoro | 3:6, 6:4, 4:6 |
Zwycięzca | 1. | 12 listopada 2000 | Lyon | Dywanowa (hala) | Patrick Rafter | 7:6(2), 7:6(5) |
Finalista | 2. | 28 stycznia 2001 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Andre Agassi | 4:6, 2:6, 2:6 |
Finalista | 3. | 23 czerwca 2002 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Sjeng Schalken | 6:3, 3:6, 2:6 |
Finalista | 4. | 22 czerwca 2003 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Sjeng Schalken | 3:6, 4:6 |
Zwycięzca | 2. | 5 października 2003 | Metz | Twarda (hala) | Fernando González | 6:3, 1:6, 6:3 |
Finalista | 5. | 12 października 2003 | Lyon | Dywanowa (hala) | Rainer Schüttler | 5:7, 3:6 |
Zwycięzca | 3. | 19 lutego 2006 | Marsylia | Twarda (hala) | Mario Ančić | 6:4, 6:2 |
Zwycięzca | 4. | 6 sierpnia 2006 | Waszyngton | Twarda | Andy Murray | 7:6(3), 6:2 |
Finalista | 6. | 23 czerwca 2007 | Nottingham | Trawiasta | Ivo Karlović | 6:3, 4:6, 4:6 |
Finalista | 7. | 16 stycznia 2010 | Auckland | Twarda | John Isner | 3:6, 7:5, 6:7(2) |
Gra podwójna (12–10)
|
|
Końcowy wynik | Nr | Data | Turniej | Nawierzchnia | Partner | Przeciwnicy w finale | Wynik finału |
Zwycięzca | 1. | 16 kwietnia 2000 | Casablanca | Ceglana | Sébastien Grosjean | Lars Burgsmüller Andrew Painter | 7:6(4), 6:4 |
Finalista | 1. | 14 października 2001 | Lyon | Dywanowa (hala) | Sébastien Grosjean | Daniel Nestor Nenad Zimonjić | 1:6, 2:6 |
Zwycięzca | 2. | 17 lutego 2002 | Marsylia (1) | Twarda (hala) | Nicolas Escudé | Julien Boutter Maks Mirny | 6:4, 6:3 |
Finalista | 2. | 11 stycznia 2004 | Adelaide | Twarda | Michaël Llodra | Bob Bryan Mike Bryan | 5:7, 3:6 |
Zwycięzca | 3. | 14 marca 2004 | Indian Wells | Twarda | Sébastien Grosjean | Wayne Black Kevin Ullyett | 6:3, 4:6, 7:5 |
Zwycięzca | 4. | 17 października 2004 | Metz | Twarda (hala) | Nicolas Mahut | Ivan Ljubičić Uros Vico | 6:2, 7:6(8) |
Zwycięzca | 5. | 31 października 2004 | Petersburg | Dywanowa (hala) | Michaël Llodra | Dominik Hrbatý Jaroslav Levinský | 6:3, 6:2 |
Finalista | 3. | 16 stycznia 2005 | Sydney | Twarda | Michaël Llodra | Mahesh Bhupathi Todd Woodbridge | 3:6, 3:6 |
Finalista | 4. | 6 lutego 2005 | Mediolan | Dywanowa (hala) | Jean-François Bachelot | Daniele Bracciali Giorgio Galimberti | 7:6(8), 6:7(6), 4:6 |
Finalista | 5. | 19 czerwca 2006 | ’s-Hertogenbosch | Trawiasta | Chris Haggard | Martin Damm Leander Paes | 1:6, 6:7(3) |
Zwycięzca | 6. | 29 października 2006 | Lyon | Dywanowa (hala) | Julien Benneteau | František Čermák Jaroslav Levinský | 6:2, 6:7(3), 10-7 |
Zwycięzca | 7. | 5 listopada 2006 | Paryż | Dywanowa (hala) | Michaël Llodra | Fabrice Santoro Nenad Zimonjić | 7:6(4), 6:2 |
Zwycięzca | 8. | 18 lutego 2007 | Marsylia (2) | Twarda (hala) | Michaël Llodra | Mark Knowles Daniel Nestor | 7:5, 4:6, 10-8 |
Zwycięzca | 9. | 7 lipca 2007 | Wimbledon, Londyn | Trawiasta | Michaël Llodra | Bob Bryan Mike Bryan | 6:7(5), 6:3, 6:4, 6:4 |
Zwycięzca | 10. | 7 października 2007 | Metz (1) | Twarda (hala) | Michaël Llodra | Mariusz Fyrstenberg Marcin Matkowski | 6:1, 6:4 |
Finalista | 6. | 14 października 2007 | Sztokholm | Twarda (hala) | Michaël Llodra | Jonas Björkman Maks Mirny | 4:6, 4:6 |
Finalista | 7. | 26 stycznia 2008 | Australian Open, Melbourne | Twarda | Michaël Llodra | Jonatan Erlich Andy Ram | 5:7, 6:7(4) |
Zwycięzca | 11. | 5 października 2008 | Metz (2) | Twarda (hala) | Michaël Llodra | Mariusz Fyrstenberg Marcin Matkowski | 5:7, 6:3, 10-8 |
Zwycięzca | 12. | 22 lutego 2009 | Marsylia (3) | Twarda (hala) | Michaël Llodra | Julian Knowle Andy Ram | 3:6, 6:3, 10-8 |
Finalista | 8. | 27 września 2009 | Metz | Twarda (hala) | Michaël Llodra | Colin Fleming Ken Skupski | 6:2, 4:6, 5-10 |
Finalista | 9. | 1 listopada 2009 | Lyon | Twarda (hala) | Sébastien Grosjean | Julien Benneteau Nicolas Mahut | 4:6, 6:7(6) |
Finalista | 10. | 7 lutego 2010 | Zagrzeb | Twarda (hala) | Olivier Rochus | Jürgen Melzer Philipp Petzschner | 6:3, 3:6, 8-10 |
Przypisy
- ↑ American wins second consecutive Australian Open title (ang.). sportsillustrated.cnn.com, 8 lutego 2001. [dostęp 2012-06-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2008-08-29)].
- ↑ Clement, Llodra stun Bryan brothers in Wimbledon doubles final (ang.). sports.espn.go.com, 8 lipca 2007. [dostęp 2012-06-19].
- ↑ Jim Halley: Santoro, Clement make history with six-hour match at French Open (ang.). usatoday.com, 25 maja 2004. [dostęp 2012-06-19].
Bibliografia
- Profil na stronie ATP, Association of Tennis Professionals [dostęp 2014-08-13] (ang.).
- Profil na stronie ITF, International Tennis Federation [dostęp 2014-08-13] (ang.).
- Profil na stronie Pucharu Davisa, Davis Cup [dostęp 2014-08-13] (ang.).
Media użyte na tej stronie
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Flag of Israel. Shows a Magen David (“Shield of David”) between two stripes. The Shield of David is a traditional Jewish symbol. The stripes symbolize a Jewish prayer shawl (tallit).
Autor: {{{1}}}, Licencja: CC BY-SA 2.0
Experimenting with (and finding limitations of) budget Pentax 55-300mm f4-5.8 and K-5 for sports.
www.jamesmulhollandphoto.com