Arno Holz
 | |
| Data i miejsce urodzenia | 26 kwietnia 1863 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | |
 | |
Arno Holz (ur. 26 kwietnia 1863 w Rastenburgu (Kętrzyn); w Prusach Wschodnich; zm. 26 października 1929 w Berlinie) – niemiecki poeta i dramaturg naturalista.
Jego najbardziej znanym dziełem jest cykl wierszy "Phantasus" (1898), wydany w Polsce przez Stowarzyszenie im. Arno Holza w Kętrzynie w przekładzie Krzysztofa D. Szatrawskiego (Kętrzyn 2013).
Życiorys
Arno Holz urodził się 26 kwietnia 1863 w Kętrzynie. Był synem właściciela apteki "Pod Czarnym Orłem" Hermanna Holza i jego żony Franziski z d. Werner. Gdy miał 12 lat jego rodzina, licząca już wówczas rodziców i dziesięcioro dzieci, przeprowadziła się do Berlina (w 1875). Po przerwaniu nauki szkolnej próbował sił Arno Holz najpierw jako dziennikarz, a następnie zdecydował się poświęcić działalności pisarskiej. Nawiązał kontakt z niemieckim towarzystwem Naturalistenverein Durch, w którym poznał Gerharta Hauptmanna. W 1885 Holz otrzymał za tomik wierszy Buch der Zeit nagrodę im Schillera (Schiller-Preis).
W roku 1893 poślubił Emilie Wittenberg, z którą miał 3 synów. W 1926 rozwiódł się z żoną i wstąpił w drugi związek małżeński. W latach 1910–1929 mieszkał w dzielnicy Berlina Schöneberg.
W roku 1929 był nominowany do literackiej Nagrody Nobla, nagrody jednak nie zdobył (zmarł przez ogłoszeniem werdyktu, podczas gdy nagroda przyznawana jest tylko żyjącym – przyznano ją Thomasowi Mannowi)[1][2].
Zobacz też
- Johannes Schlaf – współautor
Linki zewnętrzne
Przypisy
- ↑ Zapomniane sny Arno Holza – Olsztyn – NaszeMiasto.pl, olsztyn.naszemiasto.pl [dostęp 2016-12-10] [zarchiwizowane z adresu 2016-12-20] (pol.).
- ↑ f, Arno Holz – Biographie, www.phantasus.de [dostęp 2016-12-10].
- ISNI: 0000 0000 8145 8486, 0000 0003 6850 0530
- VIAF: 66516702
- LCCN: n81132511
- GND: 118553216
- NDL: 00443688
- BnF: 12215662d
- SUDOC: 030817544
- SBN: SBLV285638
- NLA: 35781475
- NKC: jn20000602991
- NTA: 068357559
- BIBSYS: 90570886
- CiNii: DA01647175
- Open Library: OL128453A
- PLWABN: 9810701246905606
- NUKAT: n01721528
- J9U: 987007262597505171
- NSK: 000110944
- CONOR: 41227107
- LIH: LNB:V*163606;=BI
- RISM: pe28467
- WorldCat: lccn-n81132511
Media użyte na tej stronie
(c) I, Serdelll, CC BY 2.5
Tablica pamiątkowa upamiętniająca miejsce urodzenia poety Arno Holza, Kętrzyn, ul. Staromiejska
Signature of Arno Holz
Autor: Internet Archive Book Images, Licencja: No restrictions
Identifier: germanclassicsof18fran (find matches)
Title: The German classics of the nineteenth and twentieth centuries; masterpieces of German literature
Year: 1913 (1910s)
Authors: Francke, Kuno, 1855-1930 Howard, William Guild, b. 1868 Singer, Isidore, 1859-1939
Subjects: German literature German literature English literature
Publisher: Albany, N. Y. : J. B. Lyon company
Contributing Library: University of California Libraries
Digitizing Sponsor: Internet Archive
View Book Page: Book Viewer
About This Book: Catalog Entry
View All Images: All Images From Book
Click here to view book online to see this illustration in context in a browseable online version of this book.
Text Appearing Before Image:
N the woods is a village smallLying in the sunshines gold,By the hill-side house, the last of all,Sits a woman old, so old. She sits and spins no more,Her thread slips to her feet.She thinks on the days of yoreAnd sinks into slumber sweet. Noon-day steals with quiet deepOer the glimmering green, and nowEven thrush and cricket sleepAnd the steer before the plough. All at once theyre marching by,Gleaming the woods along,Ahead of the soldiers flyDrum-beats and fifes gay song. And to the song of Bliicher brave,** Theyre here! cries the village gay,And all the little maidens waveAnd the boys cry out: Hurrah! God bless the harvest gold.And all the wide world too.The Emperors soldiers boldThe fields are marching through! • Translator: Margarete Munaterberg.(308)
Text Appearing After Image:
ARNO HOLZ ARNO HOLZ: POEMS 309 Turning round by the hill-side near,Where the last house seems to smile,See, the first in the woods disappear,And the old woman wakes meanwhile. So heavy her heart is growing In deepest reverie, Her tears are flowing, flowing:** Like one of these was he. OTTO JULIUS BIERBAUM (1865- ) ENOUGH*
Note About Images