Arnold Classic
Arnold Classic – zawody dla kulturystów profesjonalnych rozgrywane corocznie w Columbus od 1989 roku pod koniec lutego lub na początku marca. Organizowane przez Arnolda Schwarzennegera (stąd jego imię w nazwie) są obecnie częścią multi-sportowej imprezy pod nazwą Arnold Sports Festival, w której rozgrywanych jest blisko 40 dyscyplin i konkurencji sportowych (głównie atletycznych) z udziałem dużej liczby zawodników i zawodniczek. Arnold Classic cieszą się wysoką renomą, ze względu na udział czołowych zawodników, których przyciągają wysokie nagrody (130 tys. dolarów za I miejsce, plus luksusowe nagrody rzeczowe w 2010 roku). Uważane są za najważniejsze po Mr. Olympia – mistrzostwach świata zawodowców – zawody w świecie profesjonalnej kulturystyki. Obecnie w ramach turnieju Arnold Classic są również rozgrywane konkursy dla kobiet: Ms. International, Fitness International i Figure International, a całość imprezy nosi nazwę Arnold Fitness Weekend. Mistrzostwa od 2009 roku mają edycję amatorską, w której z sukcesami startują polscy zawodnicy.
Historia
W 1989 roku Arnold Schwarzenegger – były siedmiokrotny zawodowy mistrz świata w kulturystyce, biznesmen i gwiazda filmowa wraz z Jimmym Lorimerem przejął organizację prestiżowej, chociaż nie cieszącej się dużą popularnością imprezy dla kulturystów zawodowych Mens Pro World. Zmienił jej nazwę na Arnold Classic i poważnie zwiększył pulę nagród, stawiając pod tym względem na równi z Mr. Olympia – mistrzostwami świata zawodowców (już rok później nagrody były wyższe). Wysokie stawki przyciągnęły czołówkę gwiazd ówczesnej światowej kulturystyki, nadając im wysoką renomę. W pierwszej edycji zawodów wygrał Rich Gaspari, który w ubiegłych latach był trzykrotnie (1986–1988) zawodowym wicemistrzem świata. Na miejsce zawodów wybrano Columbus i halę Veterans Memorial Auditorium.
Zwycięzcy
| Rok | Zwycięzca | Rok | Zwycięzca | Rok | Zwycięzca |
|---|---|---|---|---|---|
| 1989 |  Rich Gaspari | 2002 | Jay Cutler | 2015 | Dexter Jackson |
| 1990 | Mike Ashley | 2003 | Jay Cutler | 2016 | Kai Greene |
| 1991 | Shawn Ray | 2004 | Jay Cutler | 2017 | Cedric McMillan |
| 1992 | Vince Taylor | 2005 | Dexter Jackson | 2018 |  William Bonac |
| 1993 | Flex Wheeler | 2006 | Dexter Jackson | 2019 | Brandon Curry |
| 1994 | Kevin Levrone | 2007 |  Victor Martinez | 2020 | William Bonac |
| 1995 | Mike Francois | 2008 | Dexter Jackson | 2021 | Nicholas Walker |
| 1996 | Kevin Levrone | 2009 | Kai Greene | 2022 | |
| 1997 | Flex Wheeler | 2010 | Kai Greene | 2023 | |
| 1998 | Flex Wheeler | 2011 | Branch Warren | 2024 | |
| 1999 |  Nasser El Sonbaty | 2012 | Branch Warren | 2025 | |
| 2000 | Flex Wheeler | 2013 | Dexter Jackson | 2026 | |
| 2001 | Ronnie Coleman | 2014 | Dennis Wolf | 2027 |
Afera antydopingowa roku 1990
W 1990 roku, podczas drugiej edycji konkursu „Arnold Classic” doszło do największego skandalu antydopingowego w historii światowej kulturystki. Czterech zawodników – Shawn Ray, Nimrod King, Samir Bannout i Ralf Möller zostało przyłapanych na stosowaniu niedozwolonych środków dopingujących (Ray – Winstrol, King – Winstrol i Drostanolon, Bannout – Drostanolon, Möller – Nandrolon). Dwóch z nich należało do ścisłej światowej czołówki – Bannout był zawodowym mistrzem świata w 1983 roku, Ray w 1990 roku był trzeci na Mr. Olympia. Möller – ówcześnie najwybitniejszy kulturysta niemiecki, znany aktor i milioner dzięki intratnym kontraktom reklamowym na rynku niemieckim (m.in. z Lufthansą i Mercedesem). Wszystkich zdyskwalifikowano z zawodów – Rayowi odebrano I miejsce. Ostatecznie zwycięzcą zawodów został Mike Ashley, który przed ogłoszeniem wyników testów był drugi.
Bibliografia
- Jacek Korczak-Mleczko. Polowanie w audytorium. „Sportowiec”. Nr 29(2051) 1990 r., s. 23-24. Warszawa: Główny Urząd Kultury Fizycznej. ISSN 0038-8122.
- Jacek Korczak-Mleczko. Rzeź tytanów. „Magazyn Kulturystyczny Jacek”. Nr 5 (czerwiec 1990). Kołobrzeg: OCS „Jacek”. ISSN 0867-1192.
Linki zewnętrzne
Media użyte na tej stronie
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
The flag of the Dominican Republic has a centered white cross that extends to the edges. This emblem is similar to the flag design and shows a bible, a cross of gold and 6 Dominican flags. There are branches of olive and palm around the shield and above on the ribbon is the motto "Dios,Patria!, Libertad" ("God, Country, Freedom") and to amiable freedom. The blue is said to stand for liberty, red for the fire and blood of the independence struggle and the white cross symbolized that God has not forgotten his people. "Republica Dominicana". The Dominican flag was designed by Juan Pablo Duarte, father of the national Independence of Dominican Republic. The first dominican flag was sewn by a young lady named Concepción Bona, who lived across the street of El Baluarte, monument where the patriots gathered to fight for the independence, the night of February 27th, 1844. Concepción Bona was helped by her first cousin María de Jesús Pina.
