Arnold Eucken

Arnold Eucken (ur. 3 lipca 1884 w Jenie, zm. 16 czerwca 1950 w Seebruck nad jeziorem Chiemsee) – niemiecki fizykochemik.

Był synem pisarza Rudolfa Euckena oraz bratem ekonomisty Waltera Euckena. Studia odbywał w Kilonii, Jenie i Berlinie. Był współpracownikiem Walthera Nernsta. Habilitował się w 1911. Od 1915 otrzymał stanowisko profesora zwyczajnego we Wrocławiu. Zaś od 1930 na Uniwersytecie w Getyndze jako następca Gustawa Tammanna. Na jego zaproszenie do Getyngi przyjechał w 1931 Edward Teller, który pracował tam z Jamesem Franckiem i Herthą Sponer. Współpracował też z Rudolfem Suhrmannem. Jednym z jego ostatnich doktorantów był Manfred Eigen.

Arnold Eucken zajmował się chemią fizyczną i techniczną. Koncentrował się na cieple właściwym (pojemności cieplnej właściwej) przy niskich temperaturach, strukturą cieczy, elektrolitami, fizyce molekularnej, deuterze (wodorze ciężkim) i ciężkiej wodzie, kinetyką chemiczną, katalizą, inżynierią chemiczną oraz technologiami chemicznymi.

Dzieła:

Grundriss der Physikalischen Chemie, Lipsk 1922 („Zarys chemii fizycznej”).
Lehrbuch der Chemischen Physik, Lipsk 1930 („Słownik chemii fizycznej”).
wraz z Rudolfem Suhrmannem, Physikalisch - Chemische Praktikumaufgaben, Lipsk 1928 („Fizykochemiczne zadania praktyczne”).

Linki zewnętrzne