Arnold Janssen

Święty Arnold Janssen
prezbiter
Data i miejsce urodzenia	5 listopada 1837 Goch (Niemcy)
Data i miejsce śmierci	15 stycznia 1909 Steyl (Holandia)
Czczony przez	Kościół katolicki
Beatyfikacja	19 października 1975 Rzym przez Pawła VI
Kanonizacja	5 października 2003 Rzym przez Jana Pawła II
Wspomnienie	15 stycznia

Arnold Janssen (ur. 5 listopada 1837 w Goch, zm. 15 stycznia 1909 w Steyl – obecnie dzielnica Venlo) – święty Kościoła katolickiego, założyciel Zgromadzenia Słowa Bożego, Zgromadzenia Misyjnego Służebnic Ducha Świętego (SSpS) i zakonu klauzurowego Sióstr Służebnic Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji (SSpSAP), niemiecki działacz kościelny oraz tercjarz dominikański (OPs)^[1].

Życiorys

Arnold Janssen urodził się piątego listopada 1837 roku w średniozamożnej religijnej rodzinie^[2]. Był on najstarszym synem, który urodził się z małżeństwa Gerharda Johanna Janssena i Anny Kathariny z Wellsenów. Jego rodzina znana była w lokalnej społeczności z wyjątkowej pobożności i religijności. Jego ojciec prowadził odziedziczoną po swym ojcu firmę transportową, a matka zajmowała się domem oraz pracowała w gospodarstwie rolnym. Matka Arnolda zwykła nazywać go zdrobniale Noldi^[3].

Po ukończeniu szkoły podstawowej (1844-1849) rozpoczął naukę w nowo powstałej szkole rektorskiej w Goch, a po roku przeniósł się do gimnazjum w byłym klasztorze augustianów w Gaesdonck. W 1850 roku przystąpił do sakramentu bierzmowania, a pięć lat później zdał egzamin dojrzałości.

Ze względu na wiek nie został przyjęty do diecezjalnego seminarium duchownego w Münster, rozpoczął więc studia matematyczno-przyrodnicze na Królewskiej Akademii w Münster. Dalsze studia kontynuował w Bonn (od 1857), gdzie zaczął przygotowywać się do kapłaństwa, studiując teologię. Po dwóch latach uzyskał dyplom nauczyciela i przeniósł się do seminarium w Münster. Ukończył Collegium Augustinianum Gaesdonck. Święcenia kapłańskie przyjął 15 sierpnia 1861 roku. Podjął pracę jako nauczyciel i wikary w Bocholt, gdzie pracował na stanowisku nauczyciela nauk ścisłych i przyrodniczych.^[4] Następnie pełnił funkcję dyrektora diecezjalnego Apostolstwa Modlitwy (1869) i w tym czasie powołał Żywy Różaniec.

Od 1873 roku pracował jako duszpasterz i nauczyciel Sióstr Urszulanek w Kempen i wydawał pismo misyjne, miesięcznik Mały Posłaniec Serca Jezusowego – pismo poświęcone misjom wewnętrznym i zewnętrznym. Oprócz Małego Posłanca wydawał również Miasto Boże oraz Kalendarz Świętego Michała.

Po spotkaniu z prefektem apostolskim z Hongkongu, Monsignore Raimondi podjął plan utworzenia zgromadzenia misjonarzy.

Działalność duchownego przypada na drugą połowę XIX wieku, czyli na okres niemieckiego kulturkampfu, podczas którego wielu duchownych było aresztowanych, a część z nich zmuszono do opuszczenia kraju. Wiele kościołów zostało ograbionych i zamkniętych. Skutki tej polityki dotknęły również samego Janssena. W związku z represjami zdecydował się na emigrację. Nabył gospodę w Steyl (Holandia), by utworzyć tam seminarium dla prześladowanych w okresie Kulturkampfu, niemieckich księży. 8 września 1875 roku seminarium zostało poświęcone jako „Dom Misyjny św. Michała Archanioła” (późniejszy dom macierzysty Werbistów). 15 czerwca 1876 roku po podpisaniu Statutu Domu Misyjnego złożył, wraz z Janem Anzerem śluby zakonne - czystości, ubóstwa i posłuszeństwa.

Od 1885 pełnił obowiązki dożywotniego Przełożonego Generalnego Zgromadzenia. Pierwszymi misjonarzami wysłanymi do Chin, tam przygotowanymi do pracy, byli Józef Freinademetz i Jan Baptysta Anzer.

W czerwcu 1901 Janssen otrzymał krytyczny list od ojca Giera. Treść listu dotyczyła zarówno działalności zgromadzenia jak i prac samego założyciela. Po przeczytaniu listu werbista poważnie podupadł na zdrowiu^[5]. Przez długie lata ojciec Janssen chorował na cukrzycę. Trzydziestego października 1908 roku doznał pierwszego ataku apopleksji, co spowodowało utratę czucia w prawej ręce. Zmarł piętnastego stycznia 1909 roku po ciężkiej chorobie, częściowo sparaliżowany.

W maju 1875 założył Zgromadzenie Słowa Bożego (Societas Verbi Divini), przyjmując jako podstawę dla formacji braci Regułę Trzeciego Zakonu św. Dominika^[1], 7 grudnia 1889 założył Zgromadzenie Misyjne Służebnic Ducha Świętego (Servae Spiritus Sancti - SSpS), a 8 grudnia 1896 roku Zgromadzenie Sióstr Służebnic Ducha Świętego od Wieczystej Adoracji (Congregatio Servarum Spiritus Sancti de Adoratione Perpetua - SspSAP). W zgromadzeniu żyje obecnie około 10 tys. misjonarzy, misjonarek i sióstr klauzurowych.

Arnold Janssen został beatyfikowany 19 października 1975 przez papieża Pawła VI a kanonizowany 5 października 2003 (razem z Józefem Freinademetzem) przez Jana Pawła II.

Jego wspomnienie liturgiczne w Kościele katolickim obchodzone jest 15 stycznia^[6].

Zobacz też

• Arnold (imię)
• beatyfikowani i kanonizowani przez Jana Pawła II
• święci i błogosławieni Kościoła katolickiego
• wstawiennictwo świętych

Przypisy

Bibliografia

• Josef Alt: Arnold Jansen. Życie i dzieło. tłum. Józef Tyczka SVD. Warszawa: Werbinum, 2002. ISBN 83-7192-152-7.
• św. Arnold Janssen - Założyciel Misjonarzy Werbistów

Linki zewnętrzne

• Pierwsi werbistowscy święci - Arnold Janssen i Józef Freinademetz w "Źródło" – tygodniku rodzin katolickich