Arrigo Boito

Arrigo Boito

Imię i nazwisko	Enrico Giuseppe Giovanni Boito
Data i miejsce urodzenia	24 lutego 1842 Padwa
Data i miejsce śmierci	10 czerwca 1918 Mediolan
Narodowość	włoska
Dziedzina sztuki	muzyka
Epoka	romantyzm
Ważne dzieła
opera Mefistofeles
Odznaczenia

Arrigo Boito, właśc. Enrico Giuseppe Giovanni Boito (ur. 24 lutego 1842 w Padwie, zm. 10 czerwca 1918 w Mediolanie) − włoski poeta, kompozytor i librecista, syn włoskiego malarza miniaturzysty i polskiej hrabianki Józefiny Radolińskiej herbu Leszczyc^[1].

Jako poeta był głównym reprezentantem modernizującego ugrupowania Scapigliatura („Rozczochrani”), autorem jego programowych wierszy i poematów (Dwoistość).

Przypisuje mu się anonimowe przekłady na język włoski Pana Tadeusza i fragmentów Dziadów A. Mickiewicza.

Autor dwóch oper (Mefistofeles i Neron) oraz librett m.in. dla A. Ponchiellego i G. Verdiego.

Największym jego dziełem była opera Mefistofeles, oparta na Fauście Johanna Wolfganga von Goethego. Napisał też operę Neron, jednak do historii przeszedł głównie jako autor libretta do Otella i Falstaffa Giuseppe Verdiego oraz, choć w nieco mniejszym stopniu, Giocondy Amilcare Ponchiellego.

Studia, w zakresie teorii muzyki, gry na skrzypcach i fortepianie odbył w mediolańskim konserwatorium. Z tego okresu pochodzą kompozycje, jakie Boito pisał wspólnie z F. Facciem. Po studiach nawiązał kontakt z takimi twórcami, jak: Victor Hugo, Hector Berlioz, Gioacchino Rossini, a przede wszystkim Giuseppe Verdi.

Mając polskie korzenie, artysta odwiedzał kilkakrotnie obszar ojczyzny swojej matki. W 1862 roku przebywał w Wielkopolsce, w majątku swojej przyrodniej siostry − Tekli Karśnickiej. Podróże te zaowocowały polskimi motywami w kompozycjach Boito.

Arrigo Boito był także uczestnikiem walk z okresu Risorgimento po stronie Giuseppe Garibaldiego, krytykiem muzycznym (publikował m.in. w „Gazzetta musicale di Milano” i „Perseveranza”), doktorem honoris causa Uniwersytetu w Cambridge, senatorem Królestwa Włoch, dyrektorem konserwatorium muzycznego w Parmie oraz poetą, pisarzem i tłumaczem, a także miłośnikiem dzieł Richarda Wagnera. Krytyką włoskiego stylu operowego naraził się środowisku z Verdim na czele. Do ich pojednania doszło w 1873 roku.

Arrigo Boito zmarł w Mediolanie w 1918 roku.

Był odznaczony włoskimi krzyżami kawalerskimi Orderu śś. Maurycego i Łazarza w 1877 i Orderu Sabaudzkiego Cywilnego w 1888 oraz krzyżem komandorskim Orderu Korony^[2].

Przypisy

Bibliografia

• Arrigo Boito w bazie AllMusic (ang.)
• Arrigo Boito (1842 - 1918). classical.net. [dostęp 2015-08-12]. (ang.).
• Kolekcja „La Scala” nr 68 Mefistofeles, Oxford Educational Sp. z o.o., Polskie Media Amer.Com S.A., 2008, ISBN 978-83-252-0318-4.
• Wielka Encyklopedia Świata, t. 2 str. 138, Oxford Educational Sp. z o.o., Polskie Media Amer.Com S.A., 2003, ISBN 83-7325-542-7.
• Henryk Swolkień, Arrigo Boito. Poeta i muzyk, Warszawa, PIW, 1988.

Linki zewnętrzne

• Arrigo Boito – dzieła w bibliotece Polona