Artemiusz (Iljinski)
| Aleksandr Iljinski | |
| Kraj działania | ZSRR |
|---|---|
| Data i miejsce urodzenia | 30 lipca 1870 Koszma |
| Data śmierci | 30 sierpnia 1937 |
| Arcybiskup tobolski | |
| Okres sprawowania | 1937 |
| Wyznanie | prawosławie |
| Kościół | Rosyjski Kościół Prawosławny |
| Śluby zakonne | 8 czerwca 1915 |
| Prezbiterat | 1892 |
| Nominacja biskupia | czerwiec 1917 |
| Chirotonia biskupia | 30 lipca 1917 |
| Data konsekracji | 30 lipca 1917 | ||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|
| Miejscowość | Ługa | ||||||
| Miejsce | Sobór Zmartwychwstania Pańskiego | ||||||
| Konsekrator | Beniamin (Kazanski) | ||||||
| |||||||
Artemiusz, imię świeckie Aleksandr Matwiejewicz Iljinski (ur. 30 lipca 1870 w Koszmie, zm. 30 sierpnia 1937) – rosyjski biskup prawosławny.
W 1890 ukończył seminarium duchowne w Archangielsku, zaś w 1898 - Petersburską Akademię Duchowną. Po ukończeniu nauki w seminarium początkowo pracował jako nauczyciel, zaś w 1892 przyjął święcenia kapłańskie. Od 1898 do 1899 służył w cerkwi św. Tichona Zadońskiego przy Aleksandrowskim Przytułku, następnie przez rok - w cerkwi św. Aleksandra Newskiego przy szpitalu homeopatycznym, od 1900 do 1914 w cerkwi przy Instytucie księżniczki Teresy Oldenburskiej (wszystkie w Petersburgu). W 1914 otrzymał godność protoprezbitera.
W 1915 został rektorem seminarium duchownego w Ufie. 8 czerwca tego samego roku złożył wieczyste śluby mnisze z imieniem Artemiusz, zaś 14 czerwca otrzymał godność archimandryty. W czerwcu 1917 otrzymał nominację na biskupa łuskiego, wikariusza eparchii piotrogrodzkiej i ładoskiej; jego chirotonia odbyła się 30 lipca tego samego roku. W 1922 przystąpił do Żywej Cerkwi. W ramach tego ruchu w lecie 1923 został mianowany arcybiskupem piotrogrodzkim. Brał udział w soborze Żywej Cerkwi w 1923. W październiku 1923 podjął rozmowy na rzecz przejścia razem ze swoimi parafiami do kanonicznego Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, jednak ostatecznie przerwał je i w listopadzie 1923 przyjął tytuł metropolity piotrogrodzkiego w Żywej Cerkwi[a]. Miesiąc później złożył akt pokutny i wrócił do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. W latach 1924-1928 przebywał na zesłaniu.
19 maja 1928 otrzymał godność biskupa ołonieckiego i pietrozawodzkiego. Dwa lata później przeniesiony na katedrę tobolską. 7 stycznia 1937 otrzymał godność arcybiskupią. W tym samym roku został aresztowany, skazany na śmierć i rozstrzelany.
Uwagi
- ↑ W Cerkwi Rosyjskiej urząd metropolity piotrogrodzkiego wakował od czasu pokazowego procesu i egzekucji metropolity Beniamina (Kazanskiego) w lecie 1922.