Artemiusz (Iljinski)

Artemiusz
Aleksandr Iljinski
Kraj działaniaZSRR
Data i miejsce urodzenia30 lipca 1870
Koszma
Data śmierci30 sierpnia 1937
Arcybiskup tobolski
Okres sprawowania1937
Wyznanieprawosławie
KościółRosyjski Kościół Prawosławny
Śluby zakonne8 czerwca 1915
Prezbiterat1892
Nominacja biskupiaczerwiec 1917
Chirotonia biskupia30 lipca 1917
Sukcesja apostolska
Data konsekracji30 lipca 1917
MiejscowośćŁuga
MiejsceSobór Zmartwychwstania Pańskiego
KonsekratorBeniamin (Kazanski)

Artemiusz, imię świeckie Aleksandr Matwiejewicz Iljinski (ur. 30 lipca 1870 w Koszmie, zm. 30 sierpnia 1937) – rosyjski biskup prawosławny.

W 1890 ukończył seminarium duchowne w Archangielsku, zaś w 1898 - Petersburską Akademię Duchowną. Po ukończeniu nauki w seminarium początkowo pracował jako nauczyciel, zaś w 1892 przyjął święcenia kapłańskie. Od 1898 do 1899 służył w cerkwi św. Tichona Zadońskiego przy Aleksandrowskim Przytułku, następnie przez rok - w cerkwi św. Aleksandra Newskiego przy szpitalu homeopatycznym, od 1900 do 1914 w cerkwi przy Instytucie księżniczki Teresy Oldenburskiej (wszystkie w Petersburgu). W 1914 otrzymał godność protoprezbitera.

W 1915 został rektorem seminarium duchownego w Ufie. 8 czerwca tego samego roku złożył wieczyste śluby mnisze z imieniem Artemiusz, zaś 14 czerwca otrzymał godność archimandryty. W czerwcu 1917 otrzymał nominację na biskupa łuskiego, wikariusza eparchii piotrogrodzkiej i ładoskiej; jego chirotonia odbyła się 30 lipca tego samego roku. W 1922 przystąpił do Żywej Cerkwi. W ramach tego ruchu w lecie 1923 został mianowany arcybiskupem piotrogrodzkim. Brał udział w soborze Żywej Cerkwi w 1923. W październiku 1923 podjął rozmowy na rzecz przejścia razem ze swoimi parafiami do kanonicznego Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego, jednak ostatecznie przerwał je i w listopadzie 1923 przyjął tytuł metropolity piotrogrodzkiego w Żywej Cerkwi[a]. Miesiąc później złożył akt pokutny i wrócił do Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego. W latach 1924-1928 przebywał na zesłaniu.

19 maja 1928 otrzymał godność biskupa ołonieckiego i pietrozawodzkiego. Dwa lata później przeniesiony na katedrę tobolską. 7 stycznia 1937 otrzymał godność arcybiskupią. W tym samym roku został aresztowany, skazany na śmierć i rozstrzelany.

Uwagi

  1. W Cerkwi Rosyjskiej urząd metropolity piotrogrodzkiego wakował od czasu pokazowego procesu i egzekucji metropolity Beniamina (Kazanskiego) w lecie 1922.

Bibliografia