Arthur Calwell

Arthur Calwell

Data i miejsce urodzenia	28 sierpnia 1896 Melbourne
Data śmierci	8 lipca 1973
Minister imigracji
Okres	od 1945 do 1949
Przynależność polityczna	Australijska Partia Pracy
Poprzednik	nowe stanowisko
Następca	Harold Holt
Lider opozycji
Okres	od 1960 do 1967
Przynależność polityczna	Australijska Partia Pracy
Poprzednik	Herbert Vere Evatt
Następca	Gough Whitlam

Arthur Augustus Calwell (ur. 28 sierpnia 1896 w Melbourne, zm. 8 lipca 1973 tamże) – australijski polityk, przywódca Partii Pracy w latach 1960-1967.

Życiorys

Pochodzenie i młodość

Urodził się w Melbourne, jako syn policjanta irlandzkiego pochodzenia. Jego matka była miała korzenie irlandzko - amerykańskie. W wieku 16 lat rozpoczął pracę jako urzędnik w administracji publicznej stanu Wiktoria (Victoria Public Service); pracował w Departamencie Rolnictwa, a od 1923 roku w Skarbu. Ukończył St. Mary’s, West Melbourne i Christian Brothers College, North Melbourne.

Kariera polityczna

W roku 1912 wstąpił do Australian Labor Party, by po dwóch latach zostać sekretarzem Oddziału Melbourne (Melbourne Branch). W 1931 roku został wybrany przewodniczącym partii w swoim stanie. W 1940 roku został wybrany do Australijskiej Izby Reprezentantów (the Australian House of Representatives). 21 sierpnia 1943 został Ministrem Informacji w rządzie Johna Curtina. Pełnił tę funkcję do 19 grudnia 1949.

Minister ds. imigracji

Między 13 lipca 1945 a 19 grudnia 1949 był pierwszym w historii ministrem ds. imigracji w rządzie Bena Chiefleya. Na tym stanowisku stworzył podstawy powojennego, australijskiego planu imigracyjnego. Spopularyzował slogan „populate or perish” („zaludnić bądź zginąć”). Program ten zbiegł się w czasie z gwałtownym rozwojem gospodarczym, dla którego utrzymania niezbędna była siła robocza. Jedynym jej dostępnym źródłem była powojenna Europa, gdzie miliony ludzi zmieniło miejsce zamieszkania. Dlatego w lipcu 1947 roku podpisał porozumienie z Organizacją Narodów Zjednoczonych ds. Uchodźców (United Nations Refugee Organisation) w sprawie przyjęcia uchodźców (tzw. displaced persons, dipisi) z obozów Organizacji w Europie.

Mimo rozpoczęcia masowego programu imigracyjnego był znanym zwolennikiem „White Australia Policy” - rasistowskiej praktyki nieprzyjmowania imigrantów pochodzących z Azji Południowo-Wschodniej. Podczas wojny dotykała ona także uchodźców wojennych. Dochodziło także do wydalania ludzi którzy poślubili australijskich obywateli i założyli rodziny. Poglądy Calwella na „White Australia Policy” często są podpierane jego własnymi słowami, które wygłosił w parlamencie: „Two Wongs don’t make a White". Był to niesmaczny żart, dotyczył dwóch braci o nazwisku Wong oraz deputowanego z ramienia Partii Liberalnej - White’a. Od tej pory było to interpretowane jako krytyka azjatyckiej imigracji.

W kierownictwie ALP

Calwell opuścił stanowisko w 1949 po porażce wyborczej swojej partii. Wygrała wtedy Partia Liberalna z Robertem Menziesem. W 1951 został zastępcą nowego lidera laburzystów dr H. V. Evatta (jego poprzednik- Chifley zmarł); ci dwaj przywódcy nie przepadali za sobą co przekładało się na funkcjonowanie partii. W 1960 został liderem ALP na szczeblu federalnym.

Calwell chciał wzmocnić swoją pozycję poprzez gwałtowny i bardzo silny sprzeciw wobec udziału Australii w wojnie wietnamskiej, jednakże nie udało mu się tym samym poprawić sytuacji swojej partii, gdyż wojna ta była popierana przez społeczeństwo. Dlatego też w 1966 liberałowie odnieśli miażdżące zwycięstwo w wyborach powszechnych. W jego efekcie Calwell zrezygnował z piastowania funkcji lidera partii, na rzecz Withlama.

Był też ofiarą drugiego w historii Australii zamachu politycznego (pierwszy miał miejsce w 1868, jego ofiarą padł Książę Alfred). Po wygłoszeniu antywojennego przemówienia 21 czerwca 1966 r. w Mosman Town Hall w Sydney, Calwell został zaatakowany przez 19-letniego studenta Petera Kocana, który wystrzelił z niewielkiej odległości z obrzyna. Calwell otrzymał tylko powierzchowne obrażenia, a zamachowca schwytano. Później Calwell odwiedził go w szpitalu psychiatrycznym, gdzie odsiadywał 10-letni wyrok.

Późniejsze życie

Calwell zakończył parlamentarną karierę w 1972 (był najdłużej zasiadającym posłem w Izbie Reprezentantów - 32 lata). Zmarł w lipcu 1973, został pochowany na cmentarzu St Patrick’s Cathedra w Melbourne. Zostawił po sobie żonę Elizabeth i córkę Mary Elizabeth, które starały się bronić jego reputacji.

Jest autorem dwóch książek: „Labor’s Role In Modern Society” (1963) oraz „Be Just And Fear Not” (1972).