Artis Pabriks
.jpg) | |
| Data i miejsce urodzenia | 22 marca 1966 |
|---|---|
| Minister obrony Łotwy | |
| Okres | od 23 stycznia 2019 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Minister obrony Łotwy | |
| Okres | od 3 listopada 2010 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | |
| Następca | |
| Minister spraw zagranicznych Łotwy | |
| Okres | od 21 lipca 2004 |
| Przynależność polityczna | |
| Poprzednik | Helēna Demakova (p.o.) |
| Następca | Helēna Demakova (p.o.) |
Artis Pabriks (ur. 22 marca 1966 w Jurmale) – łotewski polityk i politolog. Deputowany krajowy, poseł do Parlamentu Europejskiego VIII kadencji. Minister spraw zagranicznych (2004–2007), w latach 2010–2011 i od 2019 wicepremier, od 2010 do 2014 i od 2019 minister obrony.
Życiorys
W 1992 ukończył studia na Wydziale Historycznym Uniwersytetu Łotewskiego, a cztery lata później uzyskał stopień doktora nauk politycznych na duńskim Uniwersytecie Aarhus. W 1996 został rektorem Vidzemes Augstskola z siedzibą w miejscowości Valmiera. Autor i współautor publikacji książkowych, napisał m.in. Etniskās proporcijas, nodarbinātība un diskriminācija Latvijā (2002), poświęconą proporcjom etnicznym i dyskryminacji w strukturze zawodowej Łotwy.
W 1998 Artis Pabriks dołączył do Partii Ludowej i z jej ramienia w 2004 wszedł w skład Sejmu. 21 lipca 2004 został mianowany ministrem spraw zagranicznych Łotwy – urząd sprawował do 28 października 2007. Był zwolennikiem tzw. deklaracji wyjaśniającej do umowy granicznej z Rosją. Z powodu tej deklaracji Rosja odmawiała ratyfikacji umowy granicznej. Dopiero po rezygnacji z dodatkowych warunków przez stronę łotewską udało się w 2008 ratyfikować umowę.
W 2006 ponownie wybrany do Sejmu, rok później odszedł z Partii Ludowej. 6 września 2008 został współprzewodniczącym nowego ugrupowania politycznego Stowarzyszenie na rzecz Innej Polityki (SCP). Uzyskał mandat poselski z ramienia SCP w wyborach parlamentarnych w 2010, jednak 3 listopada 2010 objął funkcję wicepremiera i ministra obrony w drugim rządzie Valdisa Dombrovskisa, pozostając poza parlamentem. W wyborach w 2011 uzyskał reelekcję do Sejmu, ponownie zawieszając mandat w związku z wejściem do rządu. 25 października 2011 objął stanowisko ministra obrony w trzecim gabinecie Valdisa Dombrovskisa. Funkcję piastował do stycznia 2014. Odnowił mandat poselski, wracając do pracy w parlamencie[1].
W wyborach europejskich w 2014 uzyskał mandat deputowanego do PE VIII kadencji jako jeden z czterech kandydatów Jedności[2]. W 2018 zrezygnował z członkostwa w Jedności, dołączając do koalicji Dla Rozwoju/Za!, tworzonej przez ugrupowania Kustība Par! i Dla Rozwoju Łotwy[3]. W kampanii wyborczej był kandydatem tej formacji na premiera. Uzyskał wówczas ponownie mandat posła na Sejm[4].
W styczniu 2019 objął ponownie stanowiska wicepremiera i ministra obrony, dołączając do rządu Artursa Krišjānisa Kariņša[5]. W tymże roku wstąpił do ugrupowania Dla Rozwoju Łotwy[6].
Przypisy
- ↑ Saeima apstiprina deputāta pilnvaras un atjauno mandātu sešiem deputātiem. saeima.lv, 23 stycznia 2014. [dostęp 2014-06-17]. (łot.).
- ↑ Jānis Kincis: Oficiālie rezultāti: Pirmo reizi EP krēslos sēdīsies Pabriks, Mamikins un Grigule. diena.lv, 26 maja 2014. [dostęp 2014-06-17]. (łot.).
- ↑ Pabriks pamet «Vienotību», lai pievienotos «Attīstībai/Par!». lsm.lv, 3 czerwca 2018. [dostęp 2018-06-04]. (łot.).
- ↑ Ievēlēto deputātu alfabētiskais saraksts. sv2018.cvk.lv. [dostęp 2018-10-07]. (łot.).
- ↑ Latvia gets a new government led by Krišjānis Kariņš. lsm.lv, 23 stycznia 2019. [dostęp 2019-01-23]. (ang.).
- ↑ Pabriks and Ijabs join For Development of Latvia party. lsm.lv, 3 października 2019. [dostęp 2021-06-30]. (ang.).
Bibliografia
- Artis Pabriks. mk.gov.lv. [dostęp 2014-06-17]. (łot.).
Media użyte na tej stronie
Autor: Saeima, Licencja: CC BY-SA 2.0
Foto: Uldis Pāže, Saeimas Kanceleja