Artur Awdalian

Artur Awdalian
Data i miejsce urodzenia

8 września 1968
Tbilisi

Wyznanie

katolicyzm

Kościół

Kościół rzymskokatolicki, Kościół katolicki obrządku ormiańskiego

Prezbiterat

1999

Artur Awdalian (ur. 8 września 1968 roku w Tbilisi) – polski duchowny birytualista, kapłan obrządku łacińskiego i ormiańskiego. W latach 2009-2013 proboszcz ormiańskokatolickiej parafii centralnej z siedzibą w Warszawie[1].

Życiorys

Artur Awdalian urodził się 8 września 1968[2] roku Tbilisi jako syn Alberta i Barbary Avdalyan. Rodzice byli Ormianami i praktykującymi rzymskimi katolikami. W 1985 roku zdał egzamin maturalny. W latach 1986-1988 odbył obowiązkową służbę wojskową w Armii Radzieckiej. W 1990 roku wstąpił do Wspólnoty Neokatechumenalnej, która powstała przy rzymskokatolickiej parafii św. Piotra i Pawła w Tbilisi. W 1991 odbył z tą wspólnotą pielgrzymkę do Polski na Światowe Dni Młodzieży – i na spotkanie z Janem Pawłem II w Częstochowie, na Jasnej Górze. Po pielgrzymce zadecydował o wstąpieniu do seminarium misyjnego i międzynarodowego "Redemptoris Mater" w Warszawie.

W trakcie studiów seminaryjnych odbył praktyki misjonarskie w Kazachstanie i na południu Polski. W 1999 roku, po ukończeniu studiów odebrał święcenia kapłańskie z rąk ks. Józefa kardynała Glempa Prymasa Polski i podjął pracę duszpasterską w archidiecezji warszawskiej. W latach 2003-2007 studiował teologię w Papieskim Kolegium Ormiańskim w Rzymie. W latach 2004-2009 rektor ormiańskokatolickiego kościoła Trójcy Świętej w Gliwicach, jednocześnie duszpasterz Ormian w Polsce północnej. W latach 2009-2013 pełnił funkcję proboszcza nowo powołanej ormiańskokatolickiej parafii centralnej z siedzibą w Warszawie[3][4]. Od 2013 roku pracuje na misjach.

Zobacz też

Przypisy

  1. Dekret nominacyjny na urząd proboszcza wydany przez metropolitę warszawskiego ks. Kazimierza Nycza Nr 4998 /A/2009. [dostęp 2021-05-21]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
  2. Ważne są znaki i symbole (rozmowa z ks. Awdalianem). „Gość Gliwicki (Gość Niedzielny w diecezji gliwickiej)”. nr 52/867, s. VII, 2008-12-28. 
  3. Zarchiwizowana kopia. [dostęp 2011-10-15]. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-01-07)].
  4. Fundacja Kultury i Dziedzictwa Ormian Polskich, dziedzictwo.ormianie.pl [dostęp 2017-11-15] (ang.).