Artur Dmochowski

Artur Dmochowski
ilustracja
Data i miejsce urodzenia

13 czerwca 1959
Kraków

Zawód, zajęcie

dziennikarz, publicysta, historyk, dyplomata

Alma Mater

Uniwersytet Jagielloński
Monterey Institute of International Studies

Stanowisko

Ambasador RP w Czarnogórze (od 2018)

Odznaczenia
Krzyż Komandorski Orderu Odrodzenia Polski Krzyż Wolności i Solidarności

Artur Antoni Dmochowski (ur. 13 czerwca 1959 w Krakowie) – polski dziennikarz, publicysta, historyk, dyplomata. Od 31 sierpnia 2018 ambasador RP w Czarnogórze.

Życiorys

W latach 1978–1981 student Akademii Górniczo-Hutniczej w Krakowie, absolwent Wydziału Filozoficzno-Historycznego Uniwersytetu Jagiellońskiego (1986). W latach 1988–1989 studia doktoranckie na UJ; absolwent studiów podyplomowych na University of Maryland (1992), 1994–1995 absolwent Monterey Institute of International Studies(ang.) w Kalifornii z tytułem MA (stypendium Fulbrighta)[1].

W 1980 rzecznik Komitetu Założycielskiego NZS AGH; w 1981 uczestnik strajków o rejestrację NZS. 1980–1984 działacz niezależnego, podziemnego ruchu wydawniczego: założyciel i redaktor naczelny pism „Od Nowa” i „Czas Solidarności”, w 1983 wydawnictwa NIE (Niezależna Inicjatywa Edytorska), redaktor, drukarz, organizator, kolporter. Organizator podziemnych kursów samokształceniowych; wielokrotnie zatrzymywany i przesłuchiwany. Rozpracowywany przez SB w ramach SOR kryptonim „Historyk” i „Inicjator”.

Podczas demonstracji 1 maja 1984 w Nowej Hucie ciężko ranny. W 1984 w związku z zagrożeniem aresztowaniem ukrywał się przez 5 miesięcy – do amnestii. W latach 1984–1985 przewodniczący Samorządu Studentów UJ, członek Senatu UJ. Od 1986 organizator, wykładowca Krakowskiej Wspólnoty Akademickiej w DA księży misjonarzy „Na Miasteczku”. KWA grupowała przedstawicieli rozwiązanych Samorządów Studenckich i stanowiła przejaw niezależnego ruchu studenckiego, związanego z podziemnym NZS-em.

W 1989, 1992 redaktor „Nowego Dziennika” w Nowym Jorku. W latach 1990–1991 kierownik redakcji TVP Kraków, w latach 1993–1996 radca Ministra w MSZ. W 1994 przedstawiciel Polski w Misji Pokojowej KBWE w Gruzji, w 1996 w Misji OBWE w Bośni i Hercegowinie. W 1996 dyrektor programowy TV Wisła, zwolniony po przejęciu stacji przez TVN. 2000–2006 radca minister pełnomocny ambasady RP w Rzymie. W latach 2006–2009 twórca i dyrektor TVP Historia.

Od 2011 redaktor Gazety Polskiej i Gazety Polskiej Codziennie. Od 2012 redaktor naczelny Wydawnictwa Słowa i Myśli. W listopadzie 2015 został rzecznikiem prasowym Ministerstwa Spraw Zagranicznych[2].

28 kwietnia 2016 Rada Nadzorcza PAP S.A. zakończyła postępowanie kwalifikacyjne na dokończenie VI kadencji i powołała Artura Dmochowskiego na stanowisko prezesa Polskiej Agencji Prasowej z dniem 9 maja 2016[3]. Stanowisko pełnił do 12 października 2017[4].

31 sierpnia 2018 został ambasadorem RP w Czarnogórze[1][5]. W 2022 pełnił rolę Specjalnego Wysłannika Przewodniczącego OBWE w Bałkanach Zachodnich[6].

Wyróżnienia i odznaczenia

Postanowieniem prezydenta Andrzeja Dudy z 12 kwietnia 2017 został odznaczony Krzyżem Komandorskim Orderu Odrodzenia Polski za wybitne zasługi w działalności na rzecz przemian demokratycznych w Polsce, za osiągnięcia w podejmowanej z pożytkiem dla kraju pracy zawodowej i społecznej[7], a udekorowany 3 lipca 2018[8]. Wcześniej odznaczony Krzyżem Wolności i Solidarności oraz medalami „Dziękujemy za wolność” i „Niezłomnym w słowie” (22 września 2010)[9]. Otrzymał Honorowe Wyróżnienie Nagrody Wolności Słowa Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich.

Twórczość

  • Zginął za Polskę bez komunistów. Zarys biografii Józefa Kurasia „Ognia”, Warszawa: Wydawnictwo CDN, 1987.[10]
  • Wietnam. Wojna bez zwycięzców, Kraków: Europa, 1991, 2000.
  • Wietnam 1962–1975, Warszawa: Dom Wydawniczy Bellona, 2003.
  • Kulisy kryzysu: o przyszłości Polski i Europy, Lublin; Warszawa: Wydawnictwo Słowa i Myśli, 2013.
  • Między Unią a Rosją: o polskiej racji stanu, polityce zagranicznej i miejscu Polski w Unii Europejskiej, Lublin; Warszawa" Wydawnictwo Słowa i Myśli, 2013.
  • Kościół "Wyborczej": największa operacja resortowych dzieci, Lublin: Wydawnictwo Słowa i Myśli, 2014.[11]
  • Najdłuższa wojna: przed Ukrainą był Wietnam, Lublin; Warszawa: Wydawnictwo Słowa i Myśli, 2014.
  • Jak wygrać wybory, Lublin; Warszawa: Wydawnictwo Słowa i Myśli, 2014.

Współproducent filmu List z Polski (2010), współautor książki o tym samym tytule (2011).

Przypisy

  1. a b Kierownik placówki, podgorica.msz.gov.pl [dostęp 2018-09-05] [zarchiwizowane z adresu 2019-12-21] (pol.).
  2. Artur Dmochowski rzecznikiem MSZ. wpolityce.pl, 24 listopada 2015. [dostęp 2016-02-06].
  3. Artur Dmochowski, obecnie rzecznik MSZ, będzie prezesem PAP, Onet.pl, 29 kwietnia 2016 [dostęp 2016-04-29] [zarchiwizowane z adresu 2016-04-30] (pol.).
  4. Artur Dmochowski nie jest już prezesem PAP. Nowy zarząd będzie dwuosobowy, wiadomosci.dziennik.pl, 12 października 2017 [dostęp 2022-11-24] (pol.).
  5. Postanowienie Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 24 sierpnia 2018 r. nr 110.55.2018 w sprawie mianowania Ambasadora Rzeczypospolitej Polskiej (M.P. z 2018 r. poz. 865).
  6. Specjalny Wysłannik Przewodniczącego OBWE Artur Dmochowski spotkał się z Ministrem Spraw Zagranicznych Djordje Radulovićem i Zastępcą Szefa Misji OBWE w Podgoricy Siv-Katrine Leirtore, Polska w Czarnogórze [dostęp 2022-12-01] (pol.).
  7. Postanowienie nr rej. 150/2017 Prezydenta Rzeczypospolitej Polskiej z dnia 12 kwietnia 2017 r. o nadaniu orderów i odznaczeń (M.P. z 2017 r. poz. 563).
  8. Odznaczenia dla byłych działaczy opozycji demokratycznej. prezydent.pl, 2018-07-03. [dostęp 2018-07-10].
  9. Medal Niezłomnym w Słowie. 13-grudnia.pl. [dostęp 2018-10-25].
  10. Zginął za Polskę bez komunistów. Zarys biografii Józefa Kurasia „Ognia”. books.google.pl. [dostęp 2014-10-18].
  11. Kościół Wyborczej. slowaimysli.pl. [dostęp 2019-07-20]. (pol.).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

POL Krzyż Wolności i Solidarności BAR.svg
Baretka Krzyża Wolności i Solidarności.
Artur Dmochowski (cropped).jpg
Autor: MSZ, Licencja: CC BY 3.0
Artur Dmochowski, Polish ambassador to Montenegro