Artur Domosławski

Artur Domosławski
Ilustracja
Data urodzenia

1 grudnia 1967

Zawód, zajęcie

dziennikarz

Alma Mater

Państwowa Wyższa Szkoła Teatralna w Warszawie

Pracodawca

Gazeta Wyborcza (1991–2011), Polityka (od 2011)

Strona internetowa

Artur Domosławski (ur. 1 grudnia 1967) – polski teatrolog, dziennikarz, pisarz dwukrotnie dominowany do Nagrody Literackiej „Nike”, reportażysta, laureat nagrody Grand Press (2010), od 2011 dziennikarz tygodnika „Polityka”.

Życiorys

W 1993 ukończył studia na Wydziale Wiedzy o Teatrze PWST w Warszawie. Zajmuje się głównie tematyką Ameryki Łacińskiej, ruchu antyglobalistycznego, konfliktów społecznych oraz zagadnieniami religijnymi.

Jego książka Gorączka latynoamerykańska (książka Grudnia Warszawskiej Premiery Literackiej 2004[1]) stanowi reporterski zapis z podróży po całej niemal Ameryce Południowej i Środkowej (m.in. Brazylia, Meksyk, Kuba, Argentyna, Peru, Chile), przeplatany historiami tych państw z dużym naciskiem na okres rewolucji komunistycznych i wojskowych zamachów stanu. Duża część dzieła poświęcona jest opisom reżimów w Chile, Argentynie i na Kubie oraz krytyce liberalno-rynkowych reform[2]. Otrzymał Nagrodę im. Beaty Pawlak za książkę pt. Ameryka zbuntowana, stanowiącą zbiór wywiadów z amerykańskimi intelektualistami lewicowymi.

Został wybrany Dziennikarzem Roku 2010, uhonorowanym podczas uroczystej gali w Warszawie, zorganizowanej przez miesięcznik „Press[3]. W 2017 został nominowany do Nagrody Literackiej „Nike” za książkę Wykluczeni[4] a w 2022 za biografię Wygnaniec. 21 scen z życia Zygmunta Baumana[5] (również nominacja do Górnośląskiej Nagrody Literackiej „Juliusz”[6].

1 czerwca 2011 odszedł z „Gazety Wyborczej” do tygodnika Polityka[7].

Został członkiem Kapituły Nagrody Newsweeka im. Teresy Torańskiej[8].

Sprawa biografii Kapuściński non-fiction

Wydana w 2010 książka Kapuściński non-fiction wzbudziła debatę w mediach nt. biografii Ryszarda Kapuścińskiego, jego związków z reżimem PRL oraz rzetelności jego reporterskich książek[2]. Wdowa po Kapuścińskim, Alicja Kapuścińska, wytoczyła Domosławskiemu sprawę sądową o ochronę dóbr osobistych oraz praw autorskich[9]. Jednocześnie część publicystów broniła prawa Domosławskiego do takiego, a nie innego, przedstawiania biografii Kapuścińskiego[10]. Inni zwracali uwagę na fakt, że Domosławski nadużył zaufania rodziny Kapuścińskich m.in. wynosząc z pracowni Kapuścińskiego dokumenty i wycinki, których według Izabeli Wojciechowskiej ("Gazeta Wyborcza", 11 marca 2010), nie zwrócił. Domosławski miał się dopuścić manipulacji przy opisie fotografii z archiwum Kapuścińskiego[11].

W 2013 nowy właściciel Świata Książki, w którym ukazała się biografia, zawarł ugodę z Alicją Kapuścińską, zobowiązując się do usunięcia czterech rozdziałów książki. Nakład został już wtedy prawie całkowicie wyczerpany, a wydawnictwu wygasała licencja[12].

27 maja 2015 Sąd Okręgowy w Warszawie wydał nieprawomocny wyrok, uwzględniający częściowo roszczenia Alicji Kapuścińskiej. Nakazał Domosławskiemu przeproszenie listowne powódki, zaś przyszłe wydania biografii reportera mogą ukazywać się, ale bez 10-stronicowego rozdziału O miłości i innych demonach. Sąd oddalił natomiast żądanie przeprosin w mediach i wpłaty 50 tys. zł na Fundację im. Ryszarda Kapuścińskiego[12][13][14]. 14 października 2016 Sąd Apelacyjny w Warszawie prawomocnie uchylił decyzję sądu I instancji, przyznając Arturowi Domosławskiemu prawo do publikacji książki Kapuściński non-fiction w całości[15].

Publikacje

  • Chrystus bez karabinu. O pontyfikacie Jana Pawła, Prószyński i S-ka, Warszawa 1999.
  • Świat nie na sprzedaż. Rozmowy o globalizacji i kontestacji, Sic!, Warszawa 2002.
  • Gorączka latynoamerykańska, Świat Książki, Warszawa 2004.
  • Ameryka zbuntowana. Siedemnaście dialogów o ciemnych stronach imperium wolności, Świat Książki, Warszawa 2007.
  • Kapuściński non-fiction, Świat Książki, Warszawa 2010.
  • Śmierć w Amazonii, Wielka Litera, Warszawa 2013.
  • Wykluczeni, Wielka Litera, Warszawa 2016.
  • Wygnaniec. 21 scen z życia Zygmunta Baumana, Wielka Litera, Warszawa 2021.

Przypisy

  1. „Podróże z Herodotem” Książką Roku 2004 / Wydarzenia / Instytut Książki, www.instytutksiazki.pl, 18 listopada 2005 [dostęp 2016-03-06].
  2. a b Małgorzata Świętochowska. Sympatyk syndykalistycznej lewicy. „Wprost”, s. 48-50, 2010-03-28 (pol.). [dostęp 2010-04-08]. 
  3. Artur Domosławski Dziennikarzem Roku. Grand Press dla Anny Gmiterek-Zabłockiej z TOK FM. gazeta.pl, 2010-12-15. [dostęp 2010-12-15].
  4. Nike 2017 – nominacje, wyborcza.pl, 18 maja 2017 [dostęp 2017-05-18].
  5. Nagroda Literacka Nike 2022. Oto lista nominowanych, Onet Kultura, 15 czerwca 2022 [dostęp 2022-06-15] (pol.).
  6. PIĘĆ NOMINACJI DO JULIUSZA - Górnośląska Nagroda Literacka "Juliusz", www.nagrodajuliusz.pl [dostęp 2022-07-30].
  7. Artur Domosławski przechodzi z 'Gazety Wyborczej' do 'Polityki', gazeta.pl, 17 maja 2011 [dostęp 2020-03-22].
  8. Znamy nominowanych w konkursie o Nagrodę „Newsweeka” im. Teresy Torańskiej. fundacjatoranskiej.pl. [dostęp 2015-11-21].
  9. Mateusz Pilarczyk, Alicja Kapuścińska: To jest ojcobójstwo, wyborcza.pl, 4 marca 2010 [dostęp 2020-03-22] [zarchiwizowane z adresu 2014-01-02].
  10. Żakowski: Kapuściński był bardzo odważnym, ideowym komunistą, polskatimes.pl z 2 marca 2010
  11. Izabela Wojciechowska, Punctum, wyborcza.pl, 11 marca 2010 [dostęp 2020-03-22] [zarchiwizowane z adresu 2012-02-15].
  12. a b Piotr Mucharski, Sąd na Kapuścińskim, tygodnikpowszechny.pl, 1 czerwca 2015 [dostęp 3 czerwca 2015]
  13. Znamy wyrok w sprawie biografii o Ryszardzie Kapuścińskim, polskieradio.pl, 27 maja 2015 [dostęp 3 czerwca 2015]
  14. Domosławski: "Nie mam poczucia, że przegrałem ten proces". Artur Domosławski w rozmowie z Jakubem Majmurkiem, krytykapolityczna.pl, 28 maja 2015 [dostęp 3 czerwca 2015].
  15. Sąd uchylił zakaz publikacji rozdziału o romansach w „Kapuściński non-fiction” Domosławskiego [dostęp 2017-10-20] (pol.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

Artur Domosławski.JPG
Autor: Fundacja Dobrego Odbioru, Licencja: CC BY 3.0
Artur Domosławski, dziennikarz i pisarz.