Artur Górski (1970–2016)

Artur Górski

Data i miejsce urodzenia	30 stycznia 1970 Warszawa
Data i miejsce śmierci	1 kwietnia 2016 Warszawa
Zawód, zajęcie	polityk, publicysta
Alma Mater	Akademia Teologii Katolickiej
Stanowisko	poseł na Sejm V, VI, VII i VIII kadencji (2005–2016)
Partia	Prawo i Sprawiedliwość
Odznaczenia
Strona internetowa

Artur Cezary Górski (ur. 30 stycznia 1970 w Warszawie, zm. 1 kwietnia 2016^[1] tamże^[2]) – polski polityk, nauczyciel akademicki, publicysta, dziennikarz, politolog, poseł na Sejm V, VI, VII i VIII kadencji.

Życiorys

Wykształcenie i praca zawodowa

W 1994 ukończył studia na Wydziale Nauk Historycznych i Społecznych Akademii Teologii Katolickiej w Warszawie na kierunku politologia i nauki społeczne. W 1998 uzyskał na tej uczelni stopień doktora nauk humanistycznych^[3]. Podczas studiów doktoranckich wstąpił do korporacji akademickiej Respublica.

Od 1995 do 1997 był dziennikarzem redakcji politycznej i zespołu politycznego redakcji krajowej Polskiej Agencji Prasowej. W 1998 zajmował stanowisko redaktora naczelnego „Naszego Dziennika”.

Od 1999 pracował w administracji rządowej. W tym samym roku pełnił funkcję szefa gabinetu politycznego ministra-członka Rady Ministrów, Ryszarda Czarneckiego. Od 1999 do 2001 był doradcą Prezesa Rady Ministrów, następnie dyrektorem sekretariatu Gabinetu Politycznego Premiera.

W okresie 1999–2000 pełnił funkcje doradcy zarządu Polskiej Agencji Prasowej. W 2002 wybrano go do rady dzielnicy Mokotów. W 2003 został zatrudniony w Wojewódzkim Urzędzie Pracy w Warszawie, początkowo jako kierownik Wydziału Organizacji i Nadzoru, następnie jako kierownik Wydziału Kontroli Wewnętrznej.

Od lutego 2001 prowadził działalność naukowo-dydaktyczną jako wykładowca na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego. W lutym 2002 został adiunktem w Szkole Wyższej im. Bogdana Jańskiego. Od 2002 do 2003 był również adiunktem w Warszawskiej Szkole Zarządzania – Szkole Wyższej. Był autorem publikacji z dziedziny historii, historii idei i nauk politycznych. Pisał dla m.in. „Myśli Polskiej”, „Najwyższego Czasu”, „Nowego Państwa” i „Naszej Polski”.

Działalność polityczna

Grób Artura Górskiego na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach w Warszawie

Należał do Akcji Katolickiej. Był redaktorem naczelnym kwartalnika „Pro Fide, Rege et Lege” oraz od 1988 do 2004 prezesem Klubu Zachowawczo-Monarchistycznego. W latach 2001–2002 zasiadał w radzie politycznej Przymierza Prawicy. Od 2002 należał do Prawa i Sprawiedliwości (także jako członek rady politycznej).

W wyborach parlamentarnych w 2005 został wybrany do Sejmu z listy PiS w okręgu warszawskim. W Sejmie V kadencji pełnił funkcję przewodniczącego Zespołu Parlamentarnego na rzecz Przywrócenia Autorytetu Władzy, w którym znaleźli się przedstawiciele ugrupowań PiS i LPR. Był jednym z inicjatorów projektu uchwały sejmowej mającej na celu intronizację w Polsce Chrystusa Króla.

Od 2006 do 2007 zajmował stanowisko prezesa Warszawskiego Towarzystwa Hokejowego „Sokół”, drugoligowego klubu hokeja na trawie. Od lipca 2007 do marca 2009 zasiadał w Radzie Służby Publicznej, w kwietniu 2009 został powołany na członka Rady Służby Cywilnej. W wyborach parlamentarnych w 2007 po raz drugi uzyskał mandat poselski, otrzymując 3070 głosów. W wyborach parlamentarnych w 2011 uzyskał po raz kolejny reelekcję liczbą 4762 głosów^[4]. W wyborach do Parlamentu Europejskiego w 2014 startował z listy PiS w okręgu nr 4 Warszawa I i nie uzyskał mandatu europosła, zdobywając 5689 głosów^[5].

Był członkiem zarządu Akademickiego Klubu Obywatelskiego im. Prezydenta Lecha Kaczyńskiego w Warszawie^[6].

W 2015 został ponownie wybrany do Sejmu, otrzymując 6262 głosy^[7].

Prezydent Andrzej Duda pośmiertnie odznaczył go Krzyżem Oficerskim Orderu Odrodzenia Polski^[8].

Życie prywatne

Syn Zdzisława i Elżbiety^[2]. Był żonaty z Agatą Gałuszką-Górską, miał syna Kacpra^[9]. Zmarł 1 kwietnia 2016 z powodu białaczki^[10]. 9 kwietnia 2016 został pochowany w Alei Zasłużonych na Cmentarzu Wojskowym na Powązkach (kwatera G-tuje-24)^[11].

Publikacje

• O autorytet władzy, Warszawa 1990.
• Myśli reakcyjne, Warszawa 1994.
• Władza polityczna w myśli Stanisława Cata-Mackiewicza, Kraków 1999.
• Na prawicowym posterunku, Warszawa 2008.

Przypisy

Bibliografia

• Strona sejmowa posła VI kadencji. [dostęp 2015-06-01].
• Sejm Rzeczypospolitej Polskiej. VII kadencja. Przewodnik, Wydawnictwo Sejmowe, Warszawa 2012, s. 130.