Arvid Axel Mardefelt
 | |
| Generał piechoty | |
| Data i miejsce urodzenia | 1655 |
|---|---|
| Data i miejsce śmierci | 18 maja 1708 |
| Przebieg służby | |
| Lata służby | 1677–1708 |
| Siły zbrojne | armia szwedzka |
| Jednostki | Södermanlands regemente |
| Główne wojny i bitwy | Wojna duńsko-szwedzka |
Arvid Axel Mardefelt (ur. 1655, zm. 18 maja 1708) – szwedzki baron, generał piechoty i poseł do Riksdagu który uważany jest za jednego z najwybitniejszych dowódców w historii „Trzech Koron”[1].
Życiorys
Arvid Axel Mardefelt był synem feldmarszałka Conrada Mardefelta. Absolwent uniwersytetu w Greifswaldzie, uczestnik wojny duńsko-szwedzkiej (1675–1679), wojny Francji z Ligą Augsburską (1689–1697) i III wojny północnej (1700–1721)[1].
W momencie wybuchu III wojny północnej dowodził wojskami szwedzkimi w Holsztynie. W czerwcu 1702 został głównodowodzącym armią szwedzką w Rzeczypospolitej. We wrześniu 1703 na czele kilkuset żołnierzy zdobył Poznań, w roku następnym skutecznie obronił miasto. W lutym 1706 wyróżnił się pod Wschową, jednak w październiku tego samego roku doznał klęski pod Kaliszem w wyniku której dostał się do niewoli z której wkrótce został wypuszczony. Nie utracił zaufania króla Szwecji Karola XII, który bardzo na niego liczył w decydującej fazie wojny z Rosją, jednak zanim do tego doszło Mardefelt który chorował na podagrę zmarł w maju 1708 na Litwie[1].
Przypisy
- ↑ a b c Arvid A Mardefelt (szw.). Svenskt biografiskt lexikon. [dostęp 2021-05-02].
Media użyte na tej stronie
Arvid Axel Mardefelt (1655-1708). Af honom finnes trenne graverade porträtt, alla anonyma samt nära öfverensstämmande med hvarandra, dock olika med afseende på underskriften. Det här avbildade är, hvad utförandet angår, det bästa.