As-dur

Znaki przykluczowe w tonacji As-dur

As-dur — gama durowa, której toniką jest as. Gama As-dur składa się z dźwięków: as, b, c, des, es, f, g. Tonacja As-dur zawiera cztery bemole.

Pokrewną jej molową tonacją równoległą jest f-moll^[1], jednoimienną molową – as-moll.

Trudna do realizacji dla instrumentów smyczkowych, dlatego rzadko wybierana jako tonacja dzieł symfonicznych.

Znane dzieła utrzymane w tonacji As-dur:

• Fryderyk Chopin – Polonez As-dur op. 53 (Heroiczny)
• Johannes Brahms – trzecia część I Symfonii
• Robert Schumann – Karnawał
• Ludwig van Beethoven – druga część Sonaty c-moll Patetycznej, op.13
• Ferenc Liszt – Liebestraum
• Ignacy Feliks Dobrzyński - Koncert Fortepianowy As-dur op. 2 (1824)
• Coldplay – Viva La Vida

Zobacz też

• Pokrewieństwo tonacji
• Skala durowa
• Znaki przykluczowe

Przypisy

Koło kwintowe

(c) I, Bostaf, CC-BY-SA-3.0 Deses=C C His=C gisis=a a heses=a Asas G e fes Eses D h ces Heses A fis ges Fes E cis des Ces H gis as Ges Fis dis es Des Cis ais b As Gis eis f Es Dis his c B Ais fisis g F Eis cisis d

W czerwonym pierścieniu znajdują się nazwy tonacji durowych, w zielonym – molowych. Teoretycznie istniejące, ale niestosowane w praktyce tonacje enharmoniczne zapisane są drobną czcionką. W zewnętrznym szarym pierścieniu pokazane są odpowiadające danej gamie znaki przykluczowe.