Ascaro

Ascaro
Ilustracja
„Ascaro”
Klasa

niszczyciel

Typ

Soldato

Historia
Stocznia

Ansaldo, Genua

Położenie stępki

1911

Wodowanie

6 grudnia 1912

Zamówiony dla  Cesarstwo chińskie
Nazwa

„Tsing Po”

 Regia Marina
Nazwa

„Ascaro”

Wejście do służby

21 lipca 1913

Wycofanie ze służby

31 maja 1930

Dane taktyczno-techniczne
Wyporność

normalna: 396 ton
pełna: 414 t

Długość

całkowita: 65 metrów
64,4 m na KLW

Szerokość

6,1 m

Zanurzenie

2,1 m

Napęd
2 maszyny parowe potrójnego rozprężania
3 kotły
moc 6416 KM
2 śruby
Prędkość

28,62 węzła

Zasięg

1000 Mm przy prędkości 12 węzłów

Uzbrojenie
4 działa kal. 76 mm (4 x I)
10 min
Wyrzutnie torpedowe

3 x 450 mm (3 x I)

Załoga

55

Ascarowłoski niszczyciel z początku XX wieku, uczestnik I wojny światowej, jedna z jedenastu jednostek typu Soldato. Pierwotnie zamówiona przez Chiny, jednak podczas budowy została pozyskana przez rząd Włoch. Okręt został zwodowany 6 grudnia 1912 roku w stoczni Ansaldo w Genui, a do służby w Regia Marina wszedł w lipcu 1913 roku. W 1921 roku jednostka została przeklasyfikowana na torpedowiec, a z listy floty została skreślona w maju 1930 roku.

Projekt i budowa

Przyszły „Ascaro” został zamówiony w 1910 roku przez Rząd Chin[1][2]. Okręt miał otrzymać nazwę „Tsing Po”, jednak przed ukończeniem budowy został na podstawie międzypaństwowego porozumienia nabyty przez Włochy[1][2]. Jednostka była niemal identyczna jak niszczyciele budowane dla Regia Marina, z tym że miała przedni kocioł opalany paliwem płynnym, a dwa pozostałe węglem; projektowane uzbrojenie artyleryjskie składające się z dwóch dział kal. 76 mm i czterech dział kal. 47 mm zostało zmienione na identyczny zestaw jak na włoskich niszczycielach tego typu[1][2].

Okręt został zbudowany w stoczni Ansaldo w Genui[3][4]. Stępkę niszczyciela położono w 1911 roku, został zwodowany 6 grudnia 1912 roku, a do służby w Regia Marina przyjęto go 21 lipca 1913 roku[1][2]. Jednostka nosiła znaki taktyczne „AS” i „AO”[1][2].

Dane taktyczno-techniczne

Okręt był niewielkim, pełnomorskim niszczycielem o długości całkowitej 65 metrów (64,4 metra na linii wodnej), szerokości 6,1 metra i zanurzeniu 2,1 metra[1][5]. Wyporność normalna wynosiła 396 ton, zaś pełna 414 ton[6][1]. Okręt napędzany był przez dwie czterocylindrowe maszyny parowe potrójnego rozprężania o łącznej projektowanej mocy 6000 KM (w praktyce maszyny osiągały większą moc – 6416 KM), do których parę dostarczały trzy kotły Thornycroft[1][2]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 28,62 węzła[1][2]. Okręt zabierał zapas 50 ton węgla i 34 tony mazutu, co zapewniało zasięg wynoszący 1000 Mm przy prędkości 12 węzłów (lub 400 Mm przy prędkości 24 węzłów)[6][1].

Niszczyciel był uzbrojony w cztery pojedyncze działa dwunastofuntowe kal. 76 mm (3 cale) QF L/40 Ansaldo M1897[1][2]. Masa działa wynosiła 625 kg, masa naboju 5,9 kg, kąt podniesienia lufy od -10 do +42°, prędkość wylotowa pocisku 674 m/s, donośność maksymalna 9850 metrów, zaś szybkostrzelność 15 strz./min[7]. Uzbrojenie uzupełniały trzy pojedyncze wyrzutnie torped kal. 450 mm (17,7 cala), na jego pokładzie można było umieścić 10 min morskich[6][1].

Załoga okrętu składała się z 3 oficerów oraz 52 podoficerów i marynarzy[1][2].

Służba

1 lipca 1921 roku niszczyciel został przeklasyfikowany na torpedowiec[1][2]. Jednostka służyła do 31 maja 1930 roku, kiedy została skreślona z listy floty[1][2].

Przypisy

  1. a b c d e f g h i j k l m n o Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: 1985, s. 268.
  2. a b c d e f g h i j k Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: 1970, s. 68.
  3. John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: 1990, s. 214.
  4. T.A. Brassey (red.): The Naval Annual, 1915. London: 1915, s. 180.
  5. J. Gozdawa-Gołębiowski, T. Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: 1994, s. 617.
  6. a b c Ivan Gogin: ASCARO destroyer (1913) (ang.). Navypedia. [dostęp 2017-09-10].
  7. Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: 1970, s. 281-282.

Bibliografia

  • T.A. Brassey (red.): The Naval Annual, 1915. London: William Cloves and Sons, 1915. (ang.)
  • Aldo Fraccaroli: Italian Warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1970. ISBN 0-7110-0105-7.
  • Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.)
  • Ivan Gogin: ASCARO destroyer (1913) (ang.). Navypedia. [dostęp 2017-09-10].
  • Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
  • John Moore (red.): Jane’s Fighting Ships of World War I. London: Studio Editions, 1990. ISBN 1-85170-378-0. (ang.)

Media użyte na tej stronie

Flag of Italy (1861-1946) crowned.svg
Autor: F l a n k e r, Licencja: CC BY-SA 2.5
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Civil Ensign of Italy.svg
Ta ^specifik^ z W3C grafika wektorowa została stworzona za pomocą Inkscape .
Ascaro1.jpg
Il cacciatorpediniere Ascaro in navigazione in velocità
Flag of China (1889–1912).svg
Flag of the Chinese Empire under the Qing dynasty (1889-1912), details per the restoration of Beiyang fleet researcher [1].