Ashleigh Barty

Ashleigh Barty
Ilustracja
Państwo

 Australia

Data i miejsce urodzenia

24 kwietnia 1996
Ipswich

Wzrost

166 cm

Gra

praworęczna, oburęczny backhand

Status profesjonalny

2010

Zakończenie kariery

23 marca 2022

Trener

Craig Tyzzer

Gra pojedyncza
Wygrane turnieje

15 WTA, 4 ITF

Najwyżej w rankingu

1 (24 czerwca 2019)

Australian Open

W (2022)

Roland Garros

W (2019)

Wimbledon

W (2021)

US Open

4R (2018, 2019)

Gra podwójna
Wygrane turnieje

12 WTA, 9 ITF

Najwyżej w rankingu

5 (21 maja 2018)

Australian Open

F (2013)

Roland Garros

F (2017)

Wimbledon

F (2013)

US Open

W (2018)

Dorobek medalowy
Reprezentacja  Australia
Igrzyska olimpijskie
brązTokio 2020tenis ziemny
(gra mieszana)

Ashleigh Barty (ur. 24 kwietnia 1996 w Ipswich) – australijska tenisistka i krykiecistka, zwyciężczyni French Open 2019, Wimbledonu 2021 i Australian Open 2022 w grze pojedynczej oraz US Open 2018 w grze podwójnej, finalistka Australian Open, Wimbledonu i US Open w 2013 roku oraz French Open 2017 w grze podwójnej kobiet, brązowa medalistka igrzysk olimpijskich z Tokio (2020) w grze mieszanej. Liderka rankingu WTA od 24 czerwca do 11 sierpnia 2019 i ponownie od 9 września 2019. 23 marca 2022 roku ogłosiła zakończenie kariery, będąc numerem jeden w rankingu WTA.

Na przełomie 2015 i 2016 roku przez krótki czas uprawiała krykiet, grając jeden sezon w Women's Big Bash League w zespole Brisbane Heat.

Kariera tenisowa

2011-2014

Zaczęła grać w wieku 5 lat. Jej ulubioną nawierzchnią jest nawierzchnia ziemna. Największym sukcesem Australijki jest zwycięstwo w Wimbledonie 2011 singla juniorek. W finale pokonała Irinę Chromaczową 7:5, 7:6. Po drodze wyeliminowała m.in. jedną z faworytek, Francuzkę Carolinę Garcia.

W 2012 dostała dziką kartę do turnieju Australian Open i przegrała w pierwszej rundzie 6:2, 7:6(4) z Gruzinką Aną Tatiszwili.

W Australian Open 2013 wzięła udział jako zawodniczka z dziką kartą. Odpadła jednak w pierwszej rundzie singla, przegrywając z Dominiką Cibulkovą 6:3, 0:6, 1:6. W zawodach gry podwójnej doszła do finału. Razem z Casey Dellacqua uległy w finale Sarze Errani i Robercie Vinci wynikiem 2:6, 6:3, 2:6. Na Wimbledonie, także z Dellacqua, osiągnęła finał. Australijki uległy w nim Hsieh Su-wei i Peng Shuai wynikiem 6:7(1), 1:6. Na US Open, również w parze z Dellacqua, osiągnęła fazę finałową. W meczu o mistrzostwo uległy Andrei Hlaváčkovej i Lucie Hradeckiej wynikiem 7:6(4), 1:6, 4:6.

W sezonie 2014 Australijki triumfowały w zawodach w Strasburgu, gdzie w finale pokonały Tatianę Búę i Danielę Seguel 4:6, 7:5, 10–4. Po sezonie 2014 postanowiła zawiesić karierę.

2016

W lutym 2016 roku wróciła na zawodowe korty. Początkowo tylko w grze podwójnej. W marcu, już w trzecim starcie, wspólnie z Casey Dellacquą doszła do finału turnieju w Canberze (porażka z Lee Ya-hsuan i Riko Sawayanagi 4:6, 5:7). Tydzień później, u boku Ariny Rodionowej wygrała drugą edycję tego turnieju (pokonały Kanae Hisami i Varatchaya Wongteanchai 6:4, 6:2). W maju wystąpiła wreszcie w grze pojedynczej podczas turnieju ITF w Eastbourne. Po wygraniu kwalifikacji doszła aż do półfinału. Na tym samym etapie zakończyła rozgrywki deblowe. Pierwszy występ w turnieju rangi WTA zaliczyła w czerwcu w Nottingham. Wygrała eliminacje, a przegrała dopiero w ćwierćfinale z Karolíną Plíškovą 6:7(2), 6:7(7).

Dzięki dzikiej karcie wystąpiła na Wimbledonie. W grze pojedynczej przegrała w drugiej rundzie eliminacji, a w deblu, wspólnie z Laurą Robson, odpadła już w pierwszym meczu, ulegając siostrom Chan: Hao-ching i Yung-jan 4:6, 2:6.

Do końca sezonu wystąpiła już tylko w jednym turnieju: kategorii WTA 125K series w Tajpej. Po wygraniu kwalifikacji skreczowała w ćwierćfinale z Jewgieniją Rodiną przy stanie 6:1, 0:3.

2017

Dzięki dzikim kartom wystąpiła w cyklu turniejów w Australii: w Brisbane przegrała w drugiej rundzie, w Hobart nie przeszła kwalifikacji, ale w Australian Open doszła aż do trzeciej rundy. W grze podwójnej podczas pierwszego w sezonie turnieju wielkoszlemowego wspólnie ze swoją stałą partnęrką Casey Dellacquą odpadła dopiero w ćwierćfinale, eliminując w drugiej rundzie, rozstawione z nr 5., Martinę Hingis i Coco Vandeweghe 6:2, 7:5.

W marcu 2017 pierwszy raz w karierze wygrała turniej singlowy rangi WTA. Jako kwalifikantka doszła w Kuala Lumpur aż do finału, w którym pokonała Nao Hibino 6:2, 6:3. W stolicy Malezji wygrała również rozgrywki gry podwójnej. Dzięki temu sukcesowi awansowała do pierwszej 100 rankingu singlowego WTA. W maju w Strasburgu w grze pojedynczej ponownie udanie przeszła przez eliminacje, lecz została powstrzymana w ćwierćfinale przez Darję Gawriłową 4:6, 7:6(3), 6:7(5). W deblu straciła tylko jednego seta na drodze do drugiego tytułu w sezonie – w finale pokonały parę Chan Hao-chingChan Yung-jan 6:4, 6:2.

Podczas wielkoszlemowego French Open w grze pojedynczej przegrała już w pierwszej rundzie z Madison Keys 3:6, 2:6. W deblu wyrównała swoje dotychczasowe osiągnięcie dochodząc do finału turnieju. W decydującym meczu nie sprostały liderkom rozgrywek, parze Bethanie Mattek-SandsLucie Šafářová 2:6, 1:6. Kolejny sukces przyszedł w Birmingham, gdzie w singlu pokonała m.in. Barborę Strýcovą 6:3, 3:6, 6:1 i w półfinale Garbiñe Muguruzę 3:6, 6:4, 6:3. W meczu mistrzowskim uległa powracającej po półrocznej przerwie Petrze Kvitovej 6:3, 3:6, 2:6. W turnieju gry podwójnej w półfinale otrzymały walkower od Sani Mirzy i Coco Vandeweghe, by w finale pokonać Chan Hao-ching i Zhang Shuai 6:1, 2:6, 10–8. Finał singla w turnieju rangi Premier pozwolił Barty na awans w rankingu WTA na 54. miejsce (notowanie z 26 czerwca 2017 roku). W rankingu gry podwójnej awansowała na 21. pozycję. Tydzień później w Eastbourne wystąpiła tylko w grze podwójnej i osiągnęła kolejny finał, piąty z rzędu. W decydującym meczu turnieju musiała jednak uznać wyższość Chan Yung-jan i Martiny Hingis przegrywając 3:6, 5:7.

2022

23 marca 2022 roku Barty ogłosiła zakończenie kariery. Stało się to podczas wywiadu z Casey Dellacquą – byłą partnerką w deblu. Barty została drugą tenisistką w historii WTA (po Justine Henin w 2008 roku), która odeszła z profesjonalnej gry jako aktualna liderka rankingu singlowego[1].

Historia występów wielkoszlemowych

Legenda

     W, wygrany turniej

     F, przegrana w finale

     SF, przegrana w półfinale

     QF, przegrana w ćwierćfinale

     xR, przegrana w x rundzie

     Qx, przegrana w x rundzie eliminacji

     A, brak startu

     NH, turniej nie odbył się

Występy w grze pojedynczej

Turniej201120122013201420152016201720182019202020212022TytułyZ–P
Australian OpenA1R1R1RAA3R3RQFSFQFW1 / 924 – 8
French OpenA1R2R1RAA1R2RWA2RA1 / 710 – 6
WimbledonA1RQ1Q3AQ21R3R4RNHWA1 / 512 – 4
US OpenQ1A2R1RAA3R4R4RA3RA0 / 611 – 6
Ranking na koniec roku66919516421832517151113 / 2757 – 24

Występy w grze podwójnej

Turniej201120122013201420152016201720182019202020212022TytułyZ–P
Australian OpenA1RF2RAAQF2R2R2R2RA0 / 813 – 6
French OpenAA1RQFAAF1R3RAAA0 / 510 – 5
WimbledonAAFQFA1RQFA3RNHAA0 / 513 – 4
US OpenAAF1RAA2RWFAAA1 / 517 – 4
Ranking na koniec roku172123926311719141021 / 2353 – 19

Występy w grze mieszanej

Turniej201120122013201420152016201720182019202020212022TytułyZ–P
Australian OpenA1R1R2RAAAAAAAA0 / 31 – 3
French OpenAA1RAAAAAANHAA0 / 10 – 1
WimbledonAAQF3RAAA1RANHAA0 / 33 – 3
US OpenAA2RQFAAAAANHAA0 / 23 – 2
0 / 97 – 9

Finały turniejów WTA

Legenda
Wielki Szlem
Igrzyska olimpijskie
WTA Tour Championships
WTA Elite Trophy
2009

2020
WTA Premier Mandatory
WTA Premier 5
WTA Premier
WTA International Series
WTA 125K series (2012–2020)
od
2021
WTA 1000 (obowiązkowe)
WTA 1000 (nieobowiązkowe)
WTA 500
WTA 250
WTA 125

Gra pojedyncza 21 (15–6)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPrzeciwniczkaWynik finału
Zwyciężczyni1.5 marca 2017Kuala LumpurTwardaJaponia Nao Hibino6:3, 6:2
Finalistka1.25 czerwca 2017BirminghamTrawiastaCzechy Petra Kvitová6:4, 3:6, 2:6
Finalistka2.30 września 2017WuhanTwardaFrancja Caroline Garcia7:6(3), 6:7(4), 2:6
Finalistka3.13 stycznia 2018SydneyTwardaNiemcy Angelique Kerber4:6, 4:6
Zwyciężczyni2.17 czerwca 2018NottinghamTrawiastaWielka Brytania Johanna Konta6:3, 3:6, 6:4
Zwyciężczyni3.4 listopada 2018ZhuhaiTwarda (hala) Wang Qiang6:3, 6:4
Finalistka4.12 stycznia 2019SydneyTwardaCzechy Petra Kvitová6:1, 5:7, 6:7(3)
Zwyciężczyni4.30 marca 2019MiamiTwardaCzechy Karolína Plíšková7:6(1), 6:3
Zwyciężczyni5.8 czerwca 2019French OpenCeglanaCzechy Markéta Vondroušová6:1, 6:3
Zwyciężczyni6.23 czerwca 2019BirminghamTrawiastaNiemcy Julia Görges6:3, 7:5
Finalistka5.6 października 2019PekinTwardaJaponia Naomi Ōsaka6:3, 3:6, 2:6
Zwyciężczyni7.3 listopada 2019ShenzhenTwarda (hala)Ukraina Elina Switolina6:4, 6:3
Zwyciężczyni8.18 stycznia 2020AdelaideTwardaUkraina Dajana Jastremśka6:2, 7:5
Zwyciężczyni9.7 lutego 2021MelbourneTwardaHiszpania Garbiñe Muguruza7:6(3), 6:4
Zwyciężczyni10.3 kwietnia 2021MiamiTwardaKanada Bianca Andreescu6:3, 4:0 krecz
Zwyciężczyni11.25 kwietnia 2021StuttgartCeglana (hala)Białoruś Aryna Sabalenka3:6, 6:0, 6:3
Finalistka6.8 maja 2021MadrytCeglanaBiałoruś Aryna Sabalenka0:6, 6:3, 4:6
Zwyciężczyni12.10 lipca 2021WimbledonTrawiastaCzechy Karolína Plíšková6:3, 6:7(4), 6:3
Zwyciężczyni13.22 sierpnia 2021CincinnatiTwardaSzwajcaria Jil Teichmann6:3, 6:1
Zwyciężczyni14.9 stycznia 2022AdelaideTwardaKazachstan Jelena Rybakina6:3, 6:2
Zwyciężczyni15.29 stycznia 2022Australian OpenTwardaStany Zjednoczone Danielle Collins6:3, 7:6(2)

Gra podwójna 21 (12–9)

Końcowy wynikNrDataTurniejNawierzchniaPartnerkaPrzeciwniczkiWynik finału
Finalistka1.25 stycznia 2013Australian OpenTwardaAustralia Casey DellacquaWłochy Sara Errani
Włochy Roberta Vinci
2:6, 6:3, 2:6
Zwyciężczyni1.16 czerwca 2013BirminghamTrawiastaAustralia Casey DellacquaZimbabwe Cara Black
Nowa Zelandia Marina Erakovic
7:5, 6:4
Finalistka2.6 lipca 2013WimbledonTrawiastaAustralia Casey Dellacqua Hsieh Su-wei
Peng Shuai
6:7(1), 1:6
Finalistka3.7 września 2013US OpenTwardaAustralia Casey DellacquaCzechy Andrea Hlaváčková
Czechy Lucie Hradecká
7:6(4), 1:6, 4:6
Zwyciężczyni2.24 maja 2014StrasburgCeglanaAustralia Casey DellacquaArgentyna Tatiana Búa
Chile Daniela Seguel
4:6, 7:5, 10–4
Finalistka4.15 czerwca 2014BirminghamTrawiastaAustralia Casey DellacquaStany Zjednoczone Raquel Kops-Jones
Stany Zjednoczone Abigail Spears
6:7(1), 1:6
Zwyciężczyni3.5 marca 2017Kuala LumpurTwardaAustralia Casey DellacquaStany Zjednoczone Nicole Melichar
Japonia Makoto Ninomiya
7:6(5), 6:3
Zwyciężczyni4.26 maja 2017StrasburgCeglanaAustralia Casey Dellacqua Chan Hao-ching
Chan Yung-jan
6:4, 6:2
Finalistka5.11 czerwca 2017French OpenCeglanaAustralia Casey DellacquaStany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands
Czechy Lucie Šafářová
2:6, 1:6
Zwyciężczyni5.25 czerwca 2017BirminghamTrawiastaAustralia Casey Dellacqua Chan Hao-ching
Zhang Shuai
6:1, 2:6, 10–8
Finalistka6.1 lipca 2017EastbourneTrawiastaAustralia Casey Dellacqua Chan Yung-jan
Szwajcaria Martina Hingis
3:6, 5:7
Finalistka7.26 sierpnia 2017New HavenTwardaAustralia Casey DellacquaKanada Gabriela Dabrowski
Xu Yifan
6:3, 3:6, 8–10
Zwyciężczyni6.1 kwietnia 2018MiamiTwardaStany Zjednoczone Coco VandewegheCzechy Barbora Krejčíková
Czechy Kateřina Siniaková
6:2, 6:1
Zwyciężczyni7.20 maja 2018RzymCeglanaHolandia Demi SchuursCzechy Andrea Sestini Hlaváčková
Czechy Barbora Strýcová
6:3, 6:4
Zwyciężczyni8.12 sierpnia 2018MontrealTwardaHolandia Demi Schuurs Latisha Chan
Rosja Jekatierina Makarowa
4:6, 6:3, 10–8
Zwyciężczyni9.9 września 2018US OpenTwardaStany Zjednoczone Coco VandewegheWęgry Tímea Babos
Francja Kristina Mladenovic
3:6, 7:6(2), 7:6(6)
Zwyciężczyni10.19 maja 2019RzymCeglanaBiałoruś Wiktoryja AzarankaNiemcy Anna-Lena Grönefeld
Holandia Demi Schuurs
4:6, 6:0, 10–3
Finalistka8.8 września 2019US OpenTwardaBiałoruś Wiktoryja AzarankaBelgia Elise Mertens
Białoruś Aryna Sabalenka
5:7, 5:7
Finalistka9.12 stycznia 2020BrisbaneTwardaHolandia Kiki Bertens Hsieh Su-wei
Czechy Barbora Strýcová
6:3, 6:7(7), 8–10
Zwyciężczyni11.25 kwietnia 2021StuttgartCeglana (hala)Stany Zjednoczone Jennifer BradyStany Zjednoczone Desirae Krawczyk
Stany Zjednoczone Bethanie Mattek-Sands
6:4, 5:7, 10–5
Zwyciężczyni12.9 stycznia 2022AdelaideTwardaAustralia Storm SandersChorwacja Darija Jurak Schreiber
Słowenia Andreja Klepač
6:1, 6:4

Występy w Turnieju Mistrzyń

W grze pojedynczej

RokRezultatPrzeciwniczkaWynik
2019ZwycięstwoUkraina Elina Switolina6:4, 6:3
2021nie wystąpiła – zrezygnowała ze startu

W grze podwójnej

RokRezultatPartnerkaPrzeciwniczkiWynik
2013Zawodniczki rezerwoweAustralia Casey Dellacquanie wystąpiły
2017ĆwierćfinałAustralia Casey DellacquaHolandia Kiki Bertens
Szwecja Johanna Larsson
6:7(7), 7:6(1), 6–10
2018PółfinałStany Zjednoczone Coco VandewegheWęgry Tímea Babos
Francja Kristina Mladenovic
7:6(5), 3:6, 8–10
2019Zawodniczki rezerwoweBiałoruś Wiktoryja Azarankanie wystąpiły – zrezygnowały ze startu

Występy w Turnieju WTA Elite Trophy

W grze pojedynczej

RokRezultatPrzeciwniczkaWynik
2017PółfinałStany Zjednoczone Coco Vandeweghe3:6, 3:6
2018Zwycięstwo Wang Qiang6:3, 6:4

Finały turniejów ITF

turnieje z pulą nagród 100 000 $
turnieje z pulą nagród 75/80 000 $
turnieje z pulą nagród 50/60 000 $
turnieje z pulą nagród 25 000 $
turnieje z pulą nagród 15 000 $
turnieje z pulą nagród 10 000 $

Gra pojedyncza 6 (4–2)

RezultatDataTurniej($)Naw.PrzeciwniczkaWynik
Zwyciężczyni1.19/02/2012Australia Sydney25 000TwardaAustralia Olivia Rogowska6:1, 6:3
Zwyciężczyni2.26/02/2012Australia Mildura25 000TrawiastaAustralia Viktorija Rajicic6:1, 7:6
Finalistka1.25/03/2012Australia Ipswich25 000CeglanaPolska Sandra Zaniewska6:7, 1:6
Zwyciężczyni3.17/06/2012Wielka Brytania Nottingham50 000TrawiastaNiemcy Tatjana Malek6:1, 6:1
Finalistka2.07/10/2012Australia Esperance25 000TwardaAustralia Olivia Rogowska0:6, 3:6
Zwyciężczyni4.28/10/2012Australia Traralgon25 000TwardaRosja Arina Rodionowa6:2, 6:3

Gra podwójna 11 (9–2)

RezultatDataTurniej($)Naw.PartnerkaPrzeciwniczkiWynik
Zwyciężczyni1.17/06/2012Wielka Brytania Nottingham50 000TrawiastaAustralia Sally PeersWęgry Réka Luca Jani
Portugalia Maria João Koehler
7:6(2), 3:6, 10–5
Zwyciężczyni2.07/10/2012Australia Esperance25 000TwardaAustralia Sally PeersFrancja Victoria Larrière
Australia Olivia Rogowska
4:6, 7:6(5), 10–4
Finalistka1.28/10/2012Australia Traralgon25 000TwardaAustralia Sally PeersZimbabwe Cara Black
Rosja Arina Rodionowa
6:2, 6:7(4), 8–10
Zwyciężczyni3.04/11/2012Australia Bendigo25 000TwardaAustralia Sally PeersZimbabwe Cara Black
Rosja Arina Rodionowa
7:6(12), 7:6(5)
Zwyciężczyni4.25/11/2012Japonia Toyota75 000Dywanowa (hala)Australia Casey DellacquaJaponia Miki Miyamura
Tajlandia Varatchaya Wongteanchai
6:1, 6:2
Zwyciężczyni5.24/03/2013Stany Zjednoczone Innisbrook25 000CeglanaFrancja Alizé LimBrazylia Paula Cristina Gonçalves
Argentyna María Irigoyen
6:1, 6:3
Zwyciężczyni6.14/04/2013Stany Zjednoczone Pelham25 000CeglanaRosja Arina Rodionowa Kao Shao-yuan
Lee Hua-chen
6:4, 6:2
Zwyciężczyni7.11/02/2016Australia Perth25 000TwardaAustralia Jessica MooreAustralia Alison Bai
Australia Abbie Myers
3:6, 6:4, 10–8
Finalistka2.25/02/2016Australia Port Pirie25 000TwardaAustralia Casey Dellacqua Lee Ya-hsuan
Japonia Riko Sawayanagi
4:6, 5:7
Zwyciężczyni8.18/03/2016Australia Canberra25 000CeglanaAustralia Arina RodionowaJaponia Kanae Hisami
Tajlandia Varatchaya Wongteanchai
6:4, 6:2
Zwyciężczyni9.25/03/2016Australia Canberra25 000CeglanaAustralia Arina RodionowaJaponia Eri Hozumi
Japonia Miyu Katō
5:7, 6:3, 10–7

Występy w igrzyskach olimpijskich

Gra pojedyncza

RundaPrzeciwniczkaWynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Australia [1]
I runda Hiszpania: Sara Sorribes Tormo3:6, 4:6

Gra podwójna

RundaPartnerkaPrzeciwniczkiWynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Australia
I rundaAustralia Storm Sanders [6] Japonia: Nao Hibino / Makoto Ninomiya6:1, 6:2
II runda Chiny: Xu Yifan / Yang Zhaoxuan6:4, 6:4
Ćwierćfinał Czechy: Barbora Krejčíková / Kateřina Siniaková [1]6:3, 4:6, 7–10

Gra mieszana

RundaPartnerPrzeciwnicyWynik
Letnie Igrzyska Olimpijskie w Tokio 2020, reprezentując państwo  Australia
I rundaAustralia John Peers Argentyna: Nadia Podoroska / Horacio Zeballos6:1, 7:6(3)
Ćwierćfinał Grecja: Maria Sakari / Stefanos Tsitsipas [2]6:4, 4:6, 10–6
Półfinał Rosyjski Komitet Olimpijski: Anastasija Pawluczenkowa / Andriej Rublow [4]7:5, 4:6, 11–13
O brązowy medal Serbia: Nina Stojanović / Novak Đokovićwalkower

Finały juniorskich turniejów wielkoszlemowych

Gra pojedyncza (1)

Końcowy wynikRokTurniejNawierzchniaPrzeciwniczkaWynik finału
Zwyciężczyni2011Wielka Brytania WimbledonTrawiastaRosja Irina Chromaczowa7:5, 7:6(3)

Kariera krykietowa

W 2015 roku postanowiła odpocząć od tenisa i spróbować swoich sił w krykiecie. W październiku tego samego roku podpisała jednosezonowy kontrakt z Brisbane Heat występującym w australijskiej Women's Big Bash League, najważniejszym kobiecym turnieju w najkrótszej odmianie krykieta, Twenty20. W swoim pierwszym meczu zdobyła 39 punktów, zaliczając przy tym rzadkie wśród kobiet uderzenie za 6 punktów. W sezonie 2015/16 wystąpiła w 9 z 14 meczów swojej drużyny oraz zdobyła 68 punktów, co dało jej średnią 11,33 punktu na inningsa. W lutym 2016 roku porzuciła krykiet, wznawiając karierę tenisową.

Przypisy

  1. Greg Garber: World No.1, three-time Grand Slam winner Ashleigh Barty announces retirement. wtatennis.com. [dostęp 2022-03-23]. (ang.).

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

Tennis pictogram.svg
Pictograms of Olympic sports - Tennis. This is unofficial sample picture. Images of official Olympic pictograms for 1948 Summer Olympics and all Summer Olympics since 1964 can be found in corresponding Official Reports.
Flag of Canada (Pantone).svg
Flag of Canada introduced in 1965, using Pantone colors. This design replaced the Canadian Red Ensign design.
Flag of the United States.svg
The flag of Navassa Island is simply the United States flag. It does not have a "local" flag or "unofficial" flag; it is an uninhabited island. The version with a profile view was based on Flags of the World and as a fictional design has no status warranting a place on any Wiki. It was made up by a random person with no connection to the island, it has never flown on the island, and it has never received any sort of recognition or validation by any authority. The person quoted on that page has no authority to bestow a flag, "unofficial" or otherwise, on the island.
Flag of New Zealand.svg
Flag of New Zealand. Specification: http://www.mch.govt.nz/nzflag/description.html , quoting New Zealand Gazette, 27 June 1902.
Flag of Chinese Taipei (Olympics; 1986–2010).svg
Official flag used by the Fédération Internationale de Football Association (FIFA) to represent Chinese Taipei in association football matches. Also used at the Olympics from 1986 to 2010.
Flag of Chile.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of Chinese Taipei for Olympic games.svg
Chinese Taipei Olympic Flag. According to the official website of Chinese Taipei Olympic Committee, Blue Sky(circle) & White Sun(triangles) above the Olympic rings is neither the National Emblem of the Republic of China, nor the Party Emblem of Kuomintang (KMT), but a design in between, where the triangles do not extend to the edge of the blue circle, as registered at International Olympic Committee in 1981 and digitally rendered in 2013. Besides, the blue outline of the five-petaled plum blossom is broader than the red one. Moreover, the CMYK code of the blue one and the Blue Sky & White Sun is "C100-M100-Y0-K0", and different from the Olympic rings (C100-M25-Y0-K0). Note that it's the only version recognized by IOC.
Flag of Croatia.svg
Łatwo można dodać ramkę naokoło tej grafiki
Flag of Portugal.svg
Flag of Portugal, created by Columbano Bordalo Pinheiro (1857-1929), officially adopted by Portuguese government in June 30th 1911 (in use since about November 1910). Color shades matching the RGB values officially reccomended here. (PMS values should be used for direct ink or textile; CMYK for 4-color offset printing on paper; this is an image for screen display, RGB should be used.)
Flag of Thailand.svg
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
  • Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
  • White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
  • Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Olympic flag.svg
Olympic Movement flag

Proportions 2:3, created 1913, adopted 1914, first used 1920.

Sydney International WTA Players Cruise (31974227527) (cropped).jpg
Autor: Rob Keating from Canberra, Australia, Australia, Licencja: CC BY-SA 2.0
Sydney, Australia - 6 January 2019: Australia's Ashleigh Barty chatting to a TV crew on-board the super yacht 'Cooroboree' during a media opportunity for the Sydney International tennis. The Sydney Opera House and Sydney Harbour Bridge are in the background. (Photo by Rob Keating/robiciatennis.com)