Asta Nielsen

Asta Nielsen

Asta Nielsen (1911)
Imię i nazwisko	Asta Sofie Amalie Nielsen
Data i miejsce urodzenia	11 września 1881 Kopenhaga
Data i miejsce śmierci	24 maja 1972 Kopenhaga
Zawód	aktorka
Współmałżonek	• Urban Gad (1912–1918; rozwód) • Ferdinand Wingårdh (1919–1923; rozwód) • Anders Christian Theede (1970–1972; jej śmierć)
Lata aktywności	1902–1936

Asta Nielsen (ur. 11 września 1881 w Kopenhadze, zm. 24 maja 1972 tamże) – duńska aktorka filmowa, gwiazda ery filmu niemego.

Życiorys

Asta Nielsen dorastała w Danii i Szwecji. Jej matka była praczką, ojciec kowalem. Zmarł, gdy Asta miała 14 lat. Już jako dziecko miała styczność z teatrem. Od 1902 roku była zatrudniona już na stałe w Kopenhadze. Jej pierwszy film, Afgrunden (Przepaść), poskutkował dla niej i dla reżysera Urbana Gada kontraktem w Niemczech na produkcję filmów. Początkowo występowała wyłącznie w filmach reżyserii jej ówczesnego męża, Urbana Gada. Najczęściej grała kobiety konfliktowe, których zachowanie nie odpowiadało zbytnio społecznym konwencjom, tak jak np. w Der fremde Vogel (1911) und Die arme Jenny (1912). Nielsen miała również talent do ról komicznych. Dowodem tego był sukces filmu Engelein (1914) przyczynił się do nakręcenia następnej części.

W roku 1916 powróciła do Danii i przyjechała ponownie do Niemiec dopiero po I wojnie światowej. Od tamtego czasu występowała głównie w ekranizacjach powieści i dramatów. W latach 1920–1922 sama nakręciła trzy filmy. Jeden z nich był ekranizacją Hamleta Shakespeare’a, w której gra księcia Danii.

Uważa się, że Asta Nielsen była pierwszą kobiecą wielką gwiazdą filmu niemego. Nigdy nie pozostawała wierna wyłącznie jednej roli: Grała zarówno załamane, cierpiące kobiety, jak i upadłe; zarówno tancerki, jak i zwykłe pracownice. Jej mowa ciała zawsze była subtelna i delikatna, ale i jednocześnie bardzo wymowna.

Gdy pojawiły się filmy dźwiękowe, jej gwiazda przygasła. Wystąpiła tylko w jednym filmie Unmögliche Liebe. Jednak nie przyniosło to jej korzyści: choć miała bardzo przyjemny głos, straciła na znaczeniu jej słynna gra min. Od tego czasu odrzucała propozycje wystąpienia w filmach. Oddała się teatrowi, a w 1946 roku wydała własną autobiografię Die schweigende Muse (Milcząca muza). W 1963 roku została wyróżniona za długoletnią i wybitną działalność w niemieckim filmie.

We wrześniu 2010 roku została upamiętniona w Alei Gwiazd w Berlinie.

Wybrana filmografia

• Przepaść (1910)
• Aniołek (1914)
• Rausch (1919)
• Hamlet (1920)
• Zatracona ulica (1925)
• Tragedia dziewczyny ulicznej (1927)

Linki zewnętrzne

• Asta Nielsen w bazie IMDb (ang.)
• Asta Nielsen w bazie Filmweb
• http://www.fembio.org/biographie.php/frau/biographie/asta-nielsen/ (niem.)