Atak na Shimonoseki (1864)

Atak na Shimonoseki

Bitwa o Shimonoseki
Czas	1864
Miejsce	Cieśnina Kanmon
Terytorium	Japonia
Wynik	Zwycięstwo sił koalicji zachodniej
Strony konfliktu
Wielka Brytania Francja Holandia Stany Zjednoczone Chōshū
Dowódcy
Augustus Leopold Kuper Benjamin Jaurès Takachika Mōri
Siły
2 000 ludzi 17 okrętów 1 500
Straty
nieznane nieznane
brak współrzędnych

Atak na Shimonoseki – jedna z bitew (w 1864 r.) o kontrolę nad cieśniną Kanmon (inaczej Shimonoseki, dawniej Bakan), rozdzielającą japońskie wyspy Honsiu (Honshū) i Sikoku (Shikoku), ale łączącą Morze Japońskie z Morzem Wewnętrznym (Seto-naikai). Jest ważnym fragmentem dogodnego szlaku żeglugowego pomiędzy japońskimi portami na wybrzeżu Pacyfiku a portami japońskiego wybrzeża Morza Japońskiego i kontynentu azjatyckiego.

Proces otwierania Japonii na świat w drugiej połowie XIX wieku (restauracja Meiji), a więc rozwijających się kontaktów z państwami Zachodu doprowadził zarówno do licznych konfliktów wewnętrznych (dot. m.in. koncepcji dalszego rozwoju), jak i różnego rodzaju aktów przemocy, gwałtów i bitew w styku z przybywającymi cudzoziemcami. Do głównych incydentów należą m.in.:

• zabicie w 1861 roku tłumacza pierwszego konsula generalnego Stanów Zjednoczonych w Japonii, Townsenda Harrisa (1804–1878);
• atak na brytyjskie poselstwo w Edo w 1861 roku;
• zabicie brytyjskiego kupca, Charles'a Lennoxa Richardsona (incydent w Namamugi) w 1862 roku;
• bombardowanie Kagoshimy w 1863 roku jako odwet brytyjski za zabójstwo Richardsona;
• spalenie poselstwa brytyjskiego przez oddziały hanu Chōshū w 1863 roku;
• ostrzelanie statków amerykańskich, brytyjskich, holenderskich i francuskich w cieśninie Kanmon przez artylerię nadbrzeżną Chōshū w 1863 roku^[1][2].

Do ataku na Shimonoseki doszło w reakcji m.in. na powyższe, wcześniejsze ataki Japończyków, skierowane głównie przeciwko Brytyjczykom. Międzynarodowa eskadra składająca się z 9 okrętów brytyjskich, 3 francuskich, 4 holenderskich oraz 1 amerykańskiego – dowodzona przez wiceadmirała Augustusa Leopolda Kupera (1809–1885) – po uprzednim zbombardowaniu stanowisk japońskich w porcie, skierowała swoje oddziały do ataku lądowego. W ciągu czterech dni walk zniszczyły one forty obronne, przejęły artylerię i doprowadziły do kapitulacji Chōshū^[1][2]

Galeria

Przypisy

Bibliografia

• Leksykon bitew świata, wyd. Almapress, Warszawa 2004.