Atalante (1915)

Atalante (Q98)

Jednostka bliźniacza „Atalante” – „Andromaque” przed 1920 r.
Klasa	okręt podwodny
Typ	Amphitrite
Historia
Stocznia	Arsenal de Toulon
Położenie stępki	1912
Wodowanie	14 kwietnia 1915
Marine nationale
Nazwa	„Atalante”, „Atalante II” (od 20 kwietnia 1928)
Wejście do służby	1915
Wycofanie ze służby	1931
Dane taktyczno-techniczne
Wyporność • na powierzchni • w zanurzeniu	414 ton 609 t
Długość	53,9 m
Szerokość	5,4 m
Zanurzenie	3,3 m
Rodzaj kadłuba	dwukadłubowy
Napęd
2 silniki wysokoprężne o łącznej mocy 800 KM 2 silniki elektryczne o łącznej mocy 700 KM 2 śruby
Prędkość • na powierzchni • w zanurzeniu	13 węzłów 9,5 w.
Zasięg	powierzchnia: 1300 Mm przy 10 w. zanurzenie: 100 Mm przy 5 w.
Uzbrojenie
8 torped; 1 działo kal. 47 mm, później 75 mm
Wyrzutnie torpedowe	8 × 450 mm
Załoga	29

Atalante (Q98) – francuski oceaniczny okręt podwodny z czasów I wojny światowej i okresu międzywojennego, piąta zamówiona jednostka typu Amphitrite. Została zwodowana 14 kwietnia 1915 roku w stoczni Arsenal de Toulon i w tym samym roku weszła do służby w Marine nationale. Jednostka służyła podczas wojny na Morzu Śródziemnym i Adriatyku. W kwietniu 1928 roku nazwę okrętu zmieniono na „Atalante II”, a w 1931 roku został skreślony z listy floty.

Projekt i budowa

„Atalante” zamówiona została na podstawie programu rozbudowy floty francuskiej z 1909 roku^[1][2]. Jednostkę zaprojektował inż. Julien Hutter, ulepszając swój projekt okrętów typu Clorinde^[3].

„Atalante” zbudowana została w Arsenale w Tulonie^[1][2]. Stępkę okrętu położono w 1912 roku^[4], został zwodowany 14 kwietnia 1915 roku^[1][2] i w tym samym roku przyjęto go do służby^[4]. Nazwa nawiązywała do mitologicznej postaci – Atalanty. Jednostka otrzymała numer burtowy Q98^[1].

Dane taktyczno-techniczne

Wnętrze bliźniaczej „Andromaque” (przed 1926 r.)

„Atalante” była średniej wielkości dwukadłubowym, oceanicznym okrętem podwodnym^[4]. Długość całkowita wynosiła 53,9 metra, szerokość 5,4 metra i zanurzenie 3,3 metra^[1][2]. Wyporność w położeniu nawodnym wynosiła 414 ton, a w zanurzeniu 609 ton^[1][2][a]. Okręt napędzany był na powierzchni przez dwa dwusuwowe silniki wysokoprężne MAN (wyprodukowane na licencji we francuskiej firmie Schneider) o łącznej mocy 800 koni mechanicznych (KM)^[1][3][b]. Napęd podwodny zapewniały dwa silniki elektryczne Nancy o łącznej mocy 700 KM^[1][3]. Dwuśrubowy układ napędowy pozwalał osiągnąć prędkość 13 węzłów na powierzchni i 9,5 węzła w zanurzeniu^[1][3][c]. Zasięg wynosił 1300 Mm przy prędkości 10 węzłów w położeniu nawodnym oraz 100 Mm przy prędkości 5 węzłów pod wodą^[1][2].

Okręt wyposażony był w osiem zewnętrznych wyrzutni torped kalibru 450 mm: dwie na dziobie jednostki oraz sześć systemu Drzewieckiego, z łącznym zapasem 8 torped^[1][5]. Uzbrojenie artyleryjskie stanowiło działo pokładowe kal. 47 mm L/50 M1902, wymienione przed końcem wojny na działo kal. 75 mm L/35 M1897^[3][4].

Załoga okrętu składała się z 29 oficerów, podoficerów i marynarzy^[1][6].

Służba

„Atalante” podczas wojny pełniła służbę na Morzu Śródziemnym i Adriatyku^[3][7]. 20 kwietnia 1928 roku dokonano zmiany nazwy jednostki na „Atalante II”, by zwolnić nazwę dla nowo budowanego okrętu^[1][2]. Jednostka została skreślona z listy floty w 1931 roku^[1][2].

Uwagi

Przypisy

Bibliografia

• Paul E. Fontenoy: Submarines: An Illustrated History of Their Impact (Weapons and Warfare). Santa Barbara, California: ABC-CLIO, 2007. ISBN 1-85367-623-3. (ang.).
• Robert Gardiner, Randal Gray: Conway’s All the World’s Fighting Ships 1906–1921. London: Conway Maritime Press, 1985. ISBN 0-85177-245-5. (ang.).
• Ivan Gogin: AMPHITRITE submarines (1915-1918). Navypedia. [dostęp 2017-02-24]. (ang.).
• Jan Gozdawa-Gołębiowski, Tadeusz Wywerka Prekurat: Pierwsza wojna światowa na morzu. Warszawa: Lampart, 1994. ISBN 83-902554-2-1.
• Jean Labayle-Couhat: French warships of World War I. London: Ian Allan Ltd., 1974. ISBN 0-7110-0445-5. (ang.).
• Gordon Smith: World War 1 at Sea, FRENCH NAVY. Naval History Homepage. [dostęp 2017-02-24]. (ang.).