Atalia
Zabicie Atalii | |
król(owa) Judy | |
Okres | od 841 p.n.e. |
---|---|
Poprzednik | |
Następca | |
Dane biograficzne | |
Data urodzenia | ? (IX w. p.n.e.) |
Data i miejsce śmierci | 835 p.n.e. |
Przyczyna śmierci | zabójstwo |
Ojciec | |
Matka | |
Małżeństwo | |
Dzieci |
Atalia (hebr. עֲתַלְיָה, zm. 835 p.n.e.) – córka króla izraelskiego Achaba i fenickiej księżniczki Izebel, samozwańcza królowa Judy od 841 p.n.e.[a], jedyna kobieta rządząca samodzielnie w tym państwie.
Panowanie
Po otrzymaniu wiadomości o śmierci Ochozjasza, Atalia wymordowała pozostałych członków rodziny królewskiej i objęła tron. Przy życiu pozostał jedynie Joasz, wówczas małe dziecko, ukryty przez Jehoszebę[1].
Atalia była czcicielką Baala, do którego kultu namówiła również męża i syna. Kiedy Joasz miał siedem lat, doszło do zamachu stanu zorganizowanego przez kapłanów JHWH pod wodzą Jehojady, w wyniku którego Atalię obalono i zabito[2].
Bohaterka tragedii J. Racine'a pt. Atalia (fr. Athalie), którą przetłumaczyli na język polski Stanisław Konarski i Antoni Orłowski. W latach 1751–52 grano ją w Collegium Nobilium pijarów w Warszawie[2].
Opisuje ją 2 Księga Królewska i 2 Księga Kronik.
Zobacz też
- atalia brazylijska
- Atalia (VIII w. p.n.e.)
Uwagi
Przypisy
- ↑ 2Krn 22,10-11 w przekładach Biblii.
- ↑ a b Atalia. W: Marcin Bocian: Leksykon postaci biblijnych. Kraków: Znak, 1995, s. 75. ISBN 83-7006-393-4.
Bibliografia
- Słownik Postaci Biblijnych. [dostęp 2015-12-26].
- Praca zbiorowa pod red. naukową J. Śliwy, 2005, Wielka Historia Świata Tom 2 Stary i Nowy Świat od „rewolucji” neolitycznej do podbojów Aleksandra Wielkiego, Oficyna Wydawnicza Fogra, ss. 362, ISBN 83-85719-83-0.
Media użyte na tej stronie
Athaliah