Ateryna Boyera

Ateryna Boyera

Atherina boyeri[1]
Risso, 1810
The image created by © Yuriy Kvach, CC BY-SA 3.0
Systematyka
Domena	eukarionty
Królestwo	zwierzęta
Typ	strunowce
Podtyp	kręgowce
Gromada	promieniopłetwe
Infragromada	doskonałokostne
Rząd	aterynokształtne
Rodzina	aterynowate
Rodzaj	Atherina
Gatunek	ateryna Boyera
Synonimy
Atherina mochon Cuvier, 1829
Kategoria zagrożenia (CKGZ)[2]
najmniejszej troski

Ateryna Boyera^[3], ateryna zwyczajna^[3], aterynka śródziemnomorska^[4] (Atherina boyeri) – gatunek ryby z rodziny aterynowatych (Atherinidae).

Występowanie

Wschodni Atlantyk od Holandii i Wysp Brytyjskich po Mauretanię oraz Morze Śródziemne Czarne (podgatunek A. boyeri pontica – aterynka czarnomorska^[4]) i Kaspijskie (podgatunek A. boyeri caspia – aterynka kaspijska^[4]). Introdukowana w Jeziorze Aralskim.

Występuje w płytkich, przybrzeżnych wodach morskich, ujściach rzek, oraz w słodkowodnych jeziorach w zlewisku Morza Śródziemnego. Żyje w ławicach w przypowierzchniowych warstwach wody, jedynie zimą schodzi w głębsze warstwy wody.

Cechy morfologiczne

Ciało smukłe, silnie wyciągnięte, półprzezroczyste, dorastające do 20 cm długości, zakończone spiczastym pyskiem, z szerokim otworem gębowym, skierowanym skośnie ku górze. Oczy duże o średnicy większej od długości pyska. Łuski średniej wielkości, 45 wzdłuż linii ciała. Linia boczna niewyraźna. Płetwa grzbietowa dwudzielna z odstępem dwa razy większym od średnicy oka. W pierwszej płetwie grzbietowej 7–8 cienkich, ciernistych promieni, w drugiej 1 twardy i 11 miękkich promieni. Płetwa odbytowa położona jest na wysokości drugiej płetwy grzbietowej. Zawiera 1 twardy i 11–15 miękkich promieni.

Grzbiet i boki ciała są zielonkawoszare do zielonkawoniebieskich, na bokach widoczna srebrzysta wstęga o szerokości mniejszej niż średnica oka, brzuch białawy. Czarne punktowanie na krawędziach łusek.

Odżywianie

Ateryna Boyera żywi się planktonem, a w Morzu Czarnym również fauną denną.

Rozród

Trze się od V do VIII na zarośniętych, słonawych lub słodkich płyciznach. Ikra przyczepia się do roślinności zanurzonej za pomocą specjalnych nitkowatych bisiorów.

Przypisy

Bibliografia

• Josef Reichholf, Gunter Steinbach, Claus Militz: Wielka encyklopedia ryb : słodkowodne i morskie ryby Europy. Wiśniewolski Wiesław (tłum.). Warszawa: Muza, 1994. ISBN 83-7079-317-7. – opisana jako ateryna zwyczajna (Atherina mochon) i ateryna Boyera (Atherina boyeri) – obecnie traktowane jako jeden gatunek.
• Fritz Terofal, Claus Militz: Ryby słodkowodne. Leksykon przyrodniczy. Henryk Garbarczyk, Eligiusz Nowakowski i Jacek Wagner. Warszawa: Świat Książki, 1997. ISBN 83-7129-441-7.
• Atherina boyeri. (ang.) w: Froese, R. & D. Pauly. FishBase. World Wide Web electronic publication. www.fishbase.org [dostęp 5 września 2009]
• Kottelat, M. & J. Freyhof (2008) Handbook of European Freshwater Fishes. Kottelat, Cornol, Switzerland and Freyhof, Berlin, Germany. Publications Kottelat. Handbook of European Freshwater Fishes.