Atle Skårdal

Atle Skårdal

Data i miejsce urodzenia	17 lutego 1966 Lunde
Klub	Skade IL
Debiut w PŚ	21.01 1985, Wengen (10. miejsce - kombinacja)
Pierwsze punkty w PŚ	21.01 1985, Wengen (10. miejsce - kombinacja)
Pierwsze podium w PŚ	8.02 1986, Morzine (3. miejsce - zjazd)
Dorobek medalowy
Reprezentacja  Norwegia Mistrzostwa świata złoto Sierra Nevada 1996 Supergigant złoto Sestriere 1997 Supergigant srebro Morioka 1993 Zjazd Puchar Świata (Zjazd) 2. miejsce 1989/1990 2. miejsce 1990/1991 2. miejsce 1992/1993 Puchar Świata (Supergigant) Mała Kryształowa Kula 1995/1996 3. miejsce 1990/1991

Atle Skårdal (ur. 17 lutego 1966 w Lunde) – norweski narciarz alpejski, trzykrotny medalista mistrzostw świata oraz zdobywcza Małej Kryształowej Kuli.

Kariera

W zawodach Pucharu Świata zadebiutował 21 stycznia 1985 roku w Wengen, zajmując dziesiąte miejsce w kombinacji. Tym samym już w swoim debiucie wywalczył pierwsze pucharowe punkty. Na podium zawodów tego cyklu po raz pierwszy stanął 8 lutego 1986 roku w Morzine, kończąc bieg zjazdowy na trzeciej pozycji. W zawodach tych wyprzedzili go jedynie Szwajcar Peter Müller i Austriak Leonhard Stock. Łącznie 26. razy stawał na podium zawodów Pucharu Świata, odnosząc przy tym siedem zwycięstw: 20 stycznia 1990 roku w Kitzbühel, 17 marca 1990 roku w Åre, 15 grudnia 1990 roku w Val Gardena, 15 marca 1991 roku w Lake Louise oraz 27 lutego 1993 roku i 12 marca 1994 roku w Whistler był najlepszy w zjeździe, a 10 grudnia 1995 roku w Val d’Isère wygrał supergiganta. Najlepsze wyniki osiągnął w sezonie 1990/1991, kiedy zajął szóste miejsce w klasyfikacji generalnej, drugie w klasyfikacji zjazdu i trzecie w klasyfikacji supergiganta. Ponadto w sezonach 1989/1990 i 1992/1993 zajmował drugie miejsce w klasyfikacji zjazdu, a w sezonie 1995/1996 wywalczył Małą Kryształową Kulę w klasyfikacji supergiganta.

Na mistrzostwach świata w Morioce w 1993 roku zdobył srebrny medal w zjeździe, rozdzielając Ursa Lehmanna ze Szwajcarii i AJ Kitta z USA. Na rozgrywanych trzy lata później mistrzostwach świata w Sierra Nevada zwyciężył w supergigancie, wyprzedzając Szweda Patrika Järbyna i Kjetila André Aamodta z Norwegii. Wynik ten powtórzył podczas mistrzostw świata w Sestriere w 1997 roku, pokonując kolejnego rodaka, Lasse Kjusa i Austriaka Günthera Madera. W 1988 roku wystąpił na igrzyskach olimpijskich w Calgary, gdzie jego najlepszym wynikiem było piętnaste miejsce w zjeździe. Brał także udział w igrzyskach w Lillehammer w 1994 roku, zajmując między innymi szóste miejsce w supergigancie i dziewiąte w zjeździe.

W 1997 roku zakończył karierę.

W latach 2000-2005 trenował męską reprezentację Norwegii, a następnie był dyrektorem Pucharu Świata kobiet^[1].

Jego żoną jest Karin Köllerer, mają dwoje dzieci^[2].

Osiągnięcia

Igrzyska olimpijskie

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
6.	15 lutego	1988	Calgary	Zjazd	1:59,63 min	+3,63 s	Pirmin Zurbriggen
DNF2	17 lutego	1988	Calgary	Kombinacja	36,55 pkt	-	Hubert Strolz
DNF	21 lutego	1988	Calgary	Supergigant	1:39,66 min	-	Franck Piccard
9.	13 lutego	1994	Lillehammer	Zjazd	1:45,75 min	+0,54 s	Tommy Moe
18.	15 lutego	1994	Lillehammer	Kombinacja	3:17,53 min	+6,75 s	Lasse Kjus
6.	17 lutego	1994	Lillehammer	Supergigant	1:32,53 min	+0,78 s	Markus Wasmeier

Mistrzostwa świata

Miejsce	Dzień	Rok	Miejscowość	Konkurencja	Czas biegu	Strata	Zwycięzca
14.	5 lutego	1985	Bormio	Kombinacja	7,67 pkt	+97,37 pkt	Pirmin Zurbriggen
12.	1 lutego	1987	Crans-Montana	Kombinacja	28,27 pkt	+61,55 pkt	Marc Girardelli
15.	3 lutego	1989	Vail	Kombinacja	4,72 pkt	+88,89 pkt	Marc Girardelli
6.	6 lutego	1989	Vail	Zjazd	2:10,39 min	+0,60 s	Hans-Jörg Tauscher
6.	27 stycznia	1991	Saalbach	Zjazd	1:54,91 min	+1,20 s	Franz Heinzer
2.	11 lutego	1993	Morioka	Zjazd	1:32,06 min	+0,60 s	Urs Lehmann
1.	13 lutego	1996	Sierra Nevada	Supergigant	1:21,80 min	-	-
23.	17 lutego	1996	Sierra Nevada	Zjazd	2:00,17 min	+2,99 s	Patrick Ortlieb
1.	3 lutego	1997	Sestriere	Supergigant	1:29,68 min	-	-
13.	8 lutego	1997	Sestriere	Zjazd	1:51,11 min	+1,75 s	Bruno Kernen

Puchar Świata

Miejsca w klasyfikacji generalnej

• sezon 1984/1985: 87.
• sezon 1985/1986: 60.
• sezon 1986/1987: 48.
• sezon 1987/1988: 46.
• sezon 1988/1989: 29.
• sezon 1989/1990: 6.
• sezon 1990/1991: 6.
• sezon 1991/1992: 50.
• sezon 1992/1993: 6.
• sezon 1993/1994: 9.
• sezon 1994/1995: 19.
• sezon 1995/1996: 15.
• sezon 1996/1997: 11.

Miejsca na podium w zawodach

1. Morzine – 8 lutego 1986 (zjazd) – 3. miejsce
2. Kitzbühel – 20 stycznia 1990 (zjazd) – 1. miejsce
3. Val d’Isère – 27 stycznia 1990 (zjazd) – 2. miejsce
4. Les Menuires – 30 stycznia 1990 (supergigant) – 3. miejsce
5. Cortina d'Ampezzo – 4 lutego 1990 (zjazd) – 2. miejsce
6. Åre – 17 marca 1990 (zjazd) – 1. miejsce
7. Val Gardena – 14 grudnia 1990 (zjazd) – 3. miejsce
8. Val Gardena – 15 grudnia 1990 (zjazd) – 1. miejsce
9. Garmisch-Partenkirchen – 5 stycznia 1991 (zjazd) – 2. miejsce
10. Aspen – 8 marca 1991 (zjazd) – 2. miejsce
11. Lake Louise – 15 marca 1991 (zjazd) – 1. miejsce
12. Lake Louise – 16 marca 1991 (zjazd) – 2. miejsce
13. Val d’Isère – 8 grudnia 1991 (supergigant) – 2. miejsce
14. Val Gardena – 14 grudnia 1991 (zjazd) – 3. miejsce
15. Whistler – 27 lutego 1993 (zjazd) – 1. miejsce
16. Kvitfjell – 19 marca 1993 (zjazd) – 3. miejsce
17. Saalbach – 6 stycznia 1994 (zjazd) – 3. miejsce
18. Wengen – 23 stycznia 1994 (supergigant) – 3. miejsce
19. Aspen – 5 marca 1994 (zjazd) – 2. miejsce
20. Whistler – 12 marca 1994 (zjazd) – 1. miejsce
21. Val d’Isère – 10 grudnia 1995 (supergigant) – 1. miejsce
22. Valloire – 23 stycznia 1996 (supergigant) – 2. miejsce
23. Happo One – 3 marca 1996 (supergigant) – 2. miejsce
24. Val Gardena – 20 grudnia 1996 (zjazd) – 2. miejsce
25. Chamonix – 11 stycznia 1997 (zjazd) – 2. miejsce
26. Garmisch-Partenkirchen – 23 lutego 1997 (supergigant) – 3. miejsce

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Profil na stronie FIS (ang.)
• Profil na Sports-Reference.com. sports-reference.com. [zarchiwizowane z tego adresu (2009-10-09)]. (ang.)