Attilio Nicora

Attilio Nicora

Kardynał prezbiter
(c) I, SajoR, CC BY-SA 2.5 Ubi caritas libera servitus
Kraj działania	Włochy
Data i miejsce urodzenia	16 marca 1937 Varese
Data i miejsce śmierci	22 kwietnia 2017 Rzym
Przewodniczący Instytutu finansowego Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	2011–2014
Przewodniczący Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej
Okres sprawowania	2002–2011
Wyznanie	katolicyzm
Kościół	rzymskokatolicki
Prezbiterat	27 czerwca 1964
Nominacja biskupia	16 kwietnia 1977
Sakra biskupia	28 maja 1977
Kreacja kardynalska	21 października 2003 Jan Paweł II
Kościół tytularny	San Filippo Neri in Eurosia

Attilio Nicora (ur. 16 marca 1937 w Varese, zm. 22 kwietnia 2017 w Rzymie) – włoski duchowny katolicki, biskup Werony, wysoki urzędnik Kurii Rzymskiej i Episkopatu Włoch, kardynał.

Życiorys

Studiował w seminarium w Venegono oraz na uczelniach mediolańskich (Katolicki Uniwersytet Najświętszego Serca) i rzymskich (Papieskie Seminarium Lombardzkie, Papieski Uniwersytet Gregoriański). Przyjął święcenia kapłańskie 27 czerwca 1964 w Mediolanie z rąk mediolańskiego arcybiskupa Giovanniego Colombo. Był profesorem i (od 1970) rektorem seminarium w Venegono.

W kwietniu 1977 papież Paweł VI mianował go biskupem pomocniczym Mediolanu ze stolicą tytularną Furnos Minor. Sakrę biskupią ks. Nicora odebrał z rąk arcybiskupa Colombo 28 maja 1977 w Mediolanie. Zajmował się m.in. sprawą rewizji konkordatu między rządem włoskim a Stolicą Apostolską (1984).

W lutym 1987 został zwolniony z obowiązków biskupa pomocniczego Mediolanu i pozostawał w dyspozycji Konferencji Episkopatu Włoch. Kierował m.in. komitetem spraw organizacyjnych i dóbr kościelnych Episkopatu oraz komitetem ds. instytucji dobroczynnych i Caritasu.

Od czerwca 1992 do września 1997 pełnił funkcję biskupa Werony, następnie ponownie pozostawał w dyspozycji Episkopatu, zajmując się zagadnieniami prawnymi. W październiku 1999 wziął udział w II specjalnej sesji Światowego Synodu Biskupów ds. Kościoła w Europie.

1 października 2002 został mianowany przewodniczącym Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej i promowany na arcybiskupa, rok później (w październiku 2003) Jan Paweł II wyniósł go do godności kardynalskiej, z diakonią S. Filippo Neri in Eurosia. Mianowany przewodniczącym nowo powstałego Instytutu finansowego Stolicy Apostolskiej^[1].

7 lipca 2011 zrezygnował z funkcji przewodniczącego Administracji Dóbr Stolicy Apostolskiej; został zastąpiony na tym stanowisku przez arcybiskupa Domenico Calcagno.

Uczestnik konklawe 2005 i konklawe 2013.

12 czerwca 2014 został promowany na kardynała prezbitera, zachował diakonię San Filippo Neri in Eurosia w charakterze tytułu prezbiterskiego na zasadzie pro hac vice. 16 marca 2017 w związku z ukończeniem 80 lat utracił prawo do czynnego udziału w konklawe.

Aż do śmierci był papieskim legatem ds. bazyliki św. Franciszka oraz bazyliki Najświętszej Marii Panny od Aniołów w Asyżu. Rolą papieskiego legata dla obydwu bazylik jest krzewienie więzi między miejscami świętymi związanymi z osobą Biedaczyny z Asyżu a Stolicą Apostolską (nie dysponuje on żadną specjalną jurysdykcją)^[2].

Bibliografia

• Sylwetka w słowniku biograficznym kardynałów Salvadora Mirandy
• Attilio Nicora w bazie catholic-hierarchy.org (ang.)

Przypisy