Audża al-Hafir
| ||
Zabudowania Audży (1956) | ||
Państwo | Mandat Palestyny | |
Dystrykt | Dystrykt Beer Szewy | |
Wysokość | 220 m n.p.m. | |
Populacja (1948) • liczba ludności | 48 | |
Data zniszczenia | 27 grudnia 1948 | |
Powód zniszczenia | atak Sił Obronnych Izraela | |
Obecnie | Niccana | |
30°52′34″N 34°25′22″E/30,876111 34,422778 | ||
Strona internetowa |
Audża al-Hafir (arab. عوجا حفير) – nieistniejąca już arabska wieś, która była położona w Dystrykcie Beer Szewy w Mandacie Palestyny. Wieś została wyludniona i zniszczona podczas I wojny izraelsko-arabskiej (al-Nakba), po ataku Sił Obronnych Izraela w dniu 27 grudnia 1948.
Położenie
Auja leżała na pustyni Negew, na granicy brytyjskiego Mandatu Palestyny z Egiptem.
Historia
Audża al-Hafir była strategicznie położonym węzłem drogowym na granicy pustyni Negew i półwyspu Synaj. Znajdował się on na terenach beduińskiego plemienia Azzazma, które korzystało z tutejszej studni. W XIX wieku przebiegała tędy granica pomiędzy Imperium osmańskim a Egiptem. Przed I wojną światową Turcy utworzyli tutaj bazę wojskową. W połowie stycznia 1915 armia turecka wykorzystała Audżę jako miejsce wyprowadzenia nieudanego natarcia w kierunku na Kanał Sueski[1]. Przebiegała tędy jedyna asfaltowa droga łącząca Palestynę z Egiptem (do 1948). W okresie brytyjskiego Mandatu Palestyny istniał tutaj obóz jeniecki. Gdy w listopadzie 1947 wybuchła wojna domowa w Mandacie Palestyny rejon Audża al-Hafir, był obszarem działania beduińskich milicji. Gdy wybuchła I wojna izraelsko-arabska, cały ten obszar zajął oddział egipskich ochotników Bractwa Muzułmańskiego. Prowadząca tędy droga była wykorzystywana przez armię egipską do transportu uzupełnień i zaopatrzenia z głównej bazy w Arisz dla wschodniego skrzydła wojsk operujących w obszarze Hebronu i Betlejem. Pod koniec grudnia 1948 Izraelczycy przeprowadzili operację Horew, podczas której doszło do bitwy o Audżę (26-27 grudnia). W jej wyniku izraelskie jednostki zmechanizowane wywalczyły sobie otwartą drogę na Synaj. Kontynuowane tędy natarcie na Abu Ageila i Arisz doprowadziło do ogłoszenia zawieszenia broni na froncie południowym.
Gdy 24 lutego 1949 nastąpiło podpisanie rozejmu izraelsko-egipskiego, w obszarze Auja utworzono strefę zdemilitaryzowaną. Swoją siedzibę miała tutaj Mieszana Komisja Rozejmu (IEMAC; ang. Israel/Egypt Mixed Armistice Commission). Nadzór nad przestrzeganiem warunków rozejmu sprawowali obserwatorzy sił UNTSO[2]. Pomimo to, w dniu 28 września 1953 izraelska armia utworzyła wojskowy punkt obserwacyjny Ktzi'ot, z którego monitorowała cały obszar strefy Audża. Następnie, 21 września 1955 Izrael zmilitaryzował obszar strefy. Podczas kryzysu sueskiego w 1956 całość strefy została zajęta przez izraelskie wojska. Po ogłoszeniu rozejmu i wycofaniu izraelskich sił, strefa Audża przeszła pod kontrolę międzynarodowych sił UNEF. Po wojnie sześciodniowej w 1967 strefę Audża włączono w granice państwa Izrael.
Miejsce obecnie
Na gruntach należących do Audży powstała w 1987 wieś Niccana.
Przypisy
- ↑ Avraham Negev, Shimon Gibson: Archaeological encyclopedia of the Holy Land. Jerusalem: 2001, s. 367. ISBN 0-8264-1316-1. [dostęp 2012-01-25]. (ang.)
- ↑ Egyptian-Israeli General Armistice Agreement (ang.). W: United Nations [on-line]. [dostęp 2012-01-25].
Media użyte na tej stronie
Autor:
- Israel_location_map.svg: NordNordWest
- derivative work: Nableezy (talk)
Location map of Mandatory Palestine
The Palestine Ensign, flown by ships registered in the British Mandate territory during the period 1927–1948. This was the only Palestine-specific flag which was not restricted to official use by a government functionary or department (see Flag of the British Mandate for Palestine).
Turkish military town of Hafir el Aujah, the principal desert base, 1916. LC-DIG-ppmsca-13709-00042 (digital file from original on page 12, no.41).
Photo of Al-Auja before 1956. United Nations vehicles in front of nearest building.