Audża al-Hafir
| ||
![]() Zabudowania Audży (1956) | ||
Państwo | ![]() | |
Dystrykt | Dystrykt Beer Szewy | |
Wysokość | 220 m n.p.m. | |
Populacja (1948) • liczba ludności | 48 | |
Data zniszczenia | 27 grudnia 1948 | |
Powód zniszczenia | atak Sił Obronnych Izraela | |
Obecnie | Niccana | |
![]() | ||
Strona internetowa |
Audża al-Hafir (arab. عوجا حفير) – nieistniejąca już arabska wieś, która była położona w Dystrykcie Beer Szewy w Mandacie Palestyny. Wieś została wyludniona i zniszczona podczas I wojny izraelsko-arabskiej (al-Nakba), po ataku Sił Obronnych Izraela w dniu 27 grudnia 1948.
Położenie
Auja leżała na pustyni Negew, na granicy brytyjskiego Mandatu Palestyny z Egiptem.
Historia
Audża al-Hafir była strategicznie położonym węzłem drogowym na granicy pustyni Negew i półwyspu Synaj. Znajdował się on na terenach beduińskiego plemienia Azzazma, które korzystało z tutejszej studni. W XIX wieku przebiegała tędy granica pomiędzy Imperium osmańskim a Egiptem. Przed I wojną światową Turcy utworzyli tutaj bazę wojskową. W połowie stycznia 1915 armia turecka wykorzystała Audżę jako miejsce wyprowadzenia nieudanego natarcia w kierunku na Kanał Sueski[1]. Przebiegała tędy jedyna asfaltowa droga łącząca Palestynę z Egiptem (do 1948). W okresie brytyjskiego Mandatu Palestyny istniał tutaj obóz jeniecki. Gdy w listopadzie 1947 wybuchła wojna domowa w Mandacie Palestyny rejon Audża al-Hafir, był obszarem działania beduińskich milicji. Gdy wybuchła I wojna izraelsko-arabska, cały ten obszar zajął oddział egipskich ochotników Bractwa Muzułmańskiego. Prowadząca tędy droga była wykorzystywana przez armię egipską do transportu uzupełnień i zaopatrzenia z głównej bazy w Arisz dla wschodniego skrzydła wojsk operujących w obszarze Hebronu i Betlejem. Pod koniec grudnia 1948 Izraelczycy przeprowadzili operację Horew, podczas której doszło do bitwy o Audżę (26-27 grudnia). W jej wyniku izraelskie jednostki zmechanizowane wywalczyły sobie otwartą drogę na Synaj. Kontynuowane tędy natarcie na Abu Ageila i Arisz doprowadziło do ogłoszenia zawieszenia broni na froncie południowym.
Gdy 24 lutego 1949 nastąpiło podpisanie rozejmu izraelsko-egipskiego, w obszarze Auja utworzono strefę zdemilitaryzowaną. Swoją siedzibę miała tutaj Mieszana Komisja Rozejmu (IEMAC; ang. Israel/Egypt Mixed Armistice Commission). Nadzór nad przestrzeganiem warunków rozejmu sprawowali obserwatorzy sił UNTSO[2]. Pomimo to, w dniu 28 września 1953 izraelska armia utworzyła wojskowy punkt obserwacyjny Ktzi'ot, z którego monitorowała cały obszar strefy Audża. Następnie, 21 września 1955 Izrael zmilitaryzował obszar strefy. Podczas kryzysu sueskiego w 1956 całość strefy została zajęta przez izraelskie wojska. Po ogłoszeniu rozejmu i wycofaniu izraelskich sił, strefa Audża przeszła pod kontrolę międzynarodowych sił UNEF. Po wojnie sześciodniowej w 1967 strefę Audża włączono w granice państwa Izrael.
Miejsce obecnie
Na gruntach należących do Audży powstała w 1987 wieś Niccana.
Przypisy
- ↑ Avraham Negev, Shimon Gibson: Archaeological encyclopedia of the Holy Land. Jerusalem: 2001, s. 367. ISBN 0-8264-1316-1. [dostęp 2012-01-25]. (ang.)
- ↑ Egyptian-Israeli General Armistice Agreement (ang.). W: United Nations [on-line]. [dostęp 2012-01-25].
Media użyte na tej stronie
Turkish military town of Hafir el Aujah, the principal desert base, 1916. LC-DIG-ppmsca-13709-00042 (digital file from original on page 12, no.41).
Autor:
- Israel_location_map.svg: NordNordWest
- derivative work: Nableezy (talk)
Location map of Mandatory Palestine
Photo of Al-Auja before 1956. United Nations vehicles in front of nearest building.
The Palestine Ensign, flown by ships registered in the British Mandate territory during the period 1927–1948. This was the only Palestine-specific flag which was not restricted to official use by a government functionary or department (see Flag of the British Mandate for Palestine).