Audyt finansowy
Audyt finansowy (inaczej rewizja finansowa) – kompleksowe badanie sprawozdania finansowego przez biegłego rewidenta, które powinno dostarczyć podstaw do stwierdzenia, że przedstawia ono rzetelnie i jasno sytuację majątkową i finansową oraz wynik finansowy jednostki[1].
Rewizja finansowa stwierdza, że sprawozdanie finansowe:
- jest zgodne z wymagającymi zastosowania zasadami (polityką) rachunkowości (np. zawartymi w przepisach ustawy o rachunkowości czy też w Międzynarodowych Standardach Rachunkowości),
- jest zgodne z obowiązującymi jednostkę przepisami prawa, postanowieniami statutu lub umowy, które wpływają na jej sprawozdanie finansowe,
- zostało sporządzone na podstawie ksiąg rachunkowych prowadzonych zgodnie z ustawą o rachunkowości,
- przedstawia rzetelnie i jasno wszystkie informacje istotne do oceny sytuacji jednostki.
Wyniki rewizji finansowej są przedstawiane w postaci opinii i uzupełniającego ją raportu biegłego rewidenta, który m.in. potwierdza możliwość kontynuowania działalności przez jednostkę w niezmniejszonym istotnie zakresie oraz że jej sytuacja finansowa nie jest poważnie zagrożona w okresie przynajmniej 12 najbliższych miesięcy od dnia bilansowego.
Wizerunek audytu
Audyt nie powinien być kojarzony z kolejną "kontrolą" w firmie. Audytorów nie należy traktować wyłącznie jak osób, którym tylko zależy na identyfikowaniu błędów i pomyłek oraz "donoszeniu" na pracowników. Ich główną rolą jest badanie sprawozdań finansowych pod kątem rzetelności i jasności przedstawionych danych, na podstawie których użytkownicy sprawozdań oceniają sytuację majątkową i finansową spółki. Badanie takie często obejmuje także pomoc w rozwiązywaniu problemów księgowych i podatkowych, ocenę efektywności kontroli wewnętrznych oraz identyfikację ryzyk będących nieodłącznym elementem prowadzenia wszelkiej działalności.
Zapotrzebowanie
Formalne wymogi dotyczące badania sprawozdań finansowych reguluje Ustawa o rachunkowości, która wskazuje podmioty podlegające rewizji finansowej:
- banki, zakłady ubezpieczeń i zakłady reasekuracji,
- spółdzielcze kasy oszczędnościowo-kredytowe,
- jednostki działające na podstawie przepisów o publicznym obrocie papierami wartościowymi oraz przepisów o funduszach inwestycyjnych,
- jednostki działające na podstawie przepisów o organizacji i funkcjonowaniu funduszy emerytalnych,
- spółki akcyjne, z wyjątkiem spółek będących na dzień bilansowy w organizacji,
- pozostałe jednostki, które w poprzedzającym roku obrotowym, za który sporządzono sprawozdanie finansowe, spełniły co najmniej dwa z następujących warunków:
- średnioroczne zatrudnienie w przeliczeniu na pełne etaty wyniosło co najmniej 50 osób,
- suma aktywów bilansu na koniec roku obrotowego stanowiła równowartość w walucie polskiej co najmniej 2,5 mln euro,
- przychody netto ze sprzedaży towarów i produktów oraz operacji finansowych za rok obrotowy stanowiły równowartość w walucie polskiej co najmniej 5 mln euro.
Jednak nie tylko spółki zobligowane przez ustawę zlecają badanie sprawozdania finansowego. Coraz częściej decydują się na to właściciele prywatnych przedsiębiorstw, uczelnie, różne organizacje i stowarzyszenia. Zależy im na sprawdzeniu przez niezależny podmiot danych finansowych jednostki, ewentualnym poprawieniu efektywności działania i uporządkowaniu procesów kontrolnych[2].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ Rödl & Partner, Audyt finansowy, 27 października 2016.
- ↑ Dominika Chylińska: Audyt w organizacjach pozarządowych. www.ngo.pl. [dostęp 2015-12-05].
Bibliografia
- Ustawa z dnia 29.09.1994 r. o rachunkowości (Dz.U. z 2021 r. poz. 217)
- Krajowy Standard Rewizji Finansowej nr 1, Krajowa Izba Biegłych Rewidentów, Biuletyn KIBR nr 69 z 7 czerwca 2010.
- Międzynarodowe Standardy Rewizji Finansowej i Kontroli Jakości, tom III, IFAC, SKwP i KIBR, Warszawa 2010.