Audyt zewnętrzny
Audyt zewnętrzny – badanie przeprowadzane przez audytorów niezależnych od badanej jednostki[1].
Wyróżniamy dwa rodzaje takiego audytu:
- audyt drugiej strony (np. audyt dostawcy – ma miejsce wówczas, gdy przedsiębiorstwo przeprowadza audyt u swoich aktualnych lub potencjalnych dostawców, występując w roli zamawiającego).
- audyt trzeciej strony (np. audyt certyfikujący)
W administracji rządowej oznacza to audyt przeprowadzany przez instytucję niezależną od rządu (np. Najwyższą Izbę Kontroli), zaś w administracji samorządowej – audyt przeprowadzany przez instytucję niezależną od samorządu (np. Regionalne Izby Obrachunkowe). Formą audytu zewnętrznego jest również audyt zlecany np. firmie audytorskiej. Niektóre firmy audytów zewnętrznych są obligatoryjne[2].
Audyt zewnętrzny w systemie zarządzania jakością
Audyt zewnętrzny to badanie przeprowadzane przez audytorów jednostki certyfikującej. Wniosek o jego przeprowadzenie przedsiębiorstwo, które pragnie podbudować swoją renomę i ugruntować pozycję na rynku oraz uzyskać certyfikat systemu zarządzania jakością i nie tylko (istnieje szereg norm których może dotyczyć audyt zewnętrzny: normy środowiskowe, motoryzacyjne, standardy dotyczące bezpieczeństwa produktów itd.). W celu uzyskania certyfikatu jednostka zgłasza się do właściwej jednostki certyfikującej (posiadającej akredytację wydaną przez jednostkę(i)notyfikowane tj. Polskie Centrum Akredytacji) (m.in. do: PCBC, DQS, TÜV SÜD Polska, TUV Nord Polska, SGS Polska, Germanischer Lloyd, TÜV Rheinland Polska, Dekra Certification).
Aby móc poddać się procesowi certyfikacji – firma powinna wdrożyć u siebie dany system zarządzania jakością/standard/procedury. W tym zakresie może posiłkować się firmami konsultingowymi.
Przypisy
- ↑ Iwona Wieczorek, Jarosław Szymanek: Słownik pojęć w administracji publicznej. Łódź: Narodowy Instytut Samorządu Terytorialnego, 2018, s. 25. ISBN 978-83-947833-4-1.
- ↑ B. R. Kuc, Audyt wewnętrzny – teoria i praktyka, Wyd. PTM, Warszawa 2002, s. 357.