August Bernert

August Bernert
Data i miejsce urodzenia

17 listopada 1850
Grodków

Data i miejsce śmierci

20 listopada 1920
Racibórz

Burmistrz Raciborza
Okres

od 16 listopada 1885
do 1898

Poprzednik

Robert Schramm

Nadburmistrz Raciborza
Okres

od 1898
do 20 listopada 1920

Następca

Max Westram

August Bernert (ur. 17 listopada 1850 w Grodkowie, zm. 20 listopada 1920 w Raciborzu) – burmistrz i nadburmistrz Raciborza w latach 1885–1920.

Urodził się 17 listopada 1850 w Grodkowie, jako syn miejscowego kupca. Uczył się w gimnazjum w Nysie, a następnie w Matthias-Gymnasium we Wrocławiu. W 1870, kiedy był w klasie maturalnej, wybuchła wojna francusko-pruska. Jako ochotnik wstąpił wtedy do stacjonującego we Wrocławiu 3 Pułku Grenadierów Gwardii im. królowej Elżbiety[1], z którym udał się na front. W okresie wrzesień-listopad tego roku brał udział w walkach o Paryż pod Le Bourget[2]. Po zakończeniu służby wojskowej rozpoczął karierę urzędniczą. We wrześniu 1885 został powołany na stanowisko burmistrza Raciborza, które objął 16 listopada tego samego roku[3].

Stanowisko to piastował przez 35 lat, aż do śmierci 20 listopada 1920. August Bernert jest jak dotąd najdłużej urzędującym zarządcą Raciborza w historii. W uznaniu jego zasług na rzecz miasta w 1898 otrzymał tytuł nadburmistrza. Formalnie tytuł ten nadany został mu 1 kwietnia 1903, kiedy to miastu nadano status powiatu grodzkiego[4].

Działalność Bernerta jako zarządcy Raciborza oceniana jest bardzo dobrze. Do jego zasług zalicza się przede wszystkim powstanie w mieście wielu ważnych inwestycji, m.in. wybudowanie jednego z najnowocześniejszych w ówczesnych Niemczech szpitali (dawny szpital przy ul. Bema), seminarium nauczycielskiego (późniejsze gimnazjum nr 5 przy ul. Opawskiej), kościoła ewangelickiego (w miejscu, którego wybudowano szkołę muzyczną przy ul. Ogrodowej), nowego mostu na Odrze łączącego miasto z Płonią, który otrzymał jego imię, pomoc w realizacji wielu innych szkół i inwestycji, sprowadzenie do miasta inwestorów, co spowodowało rozwój gospodarczy, czy wyznaczenie wielu nowych ulic i zieleńców, poszerzenie granic miasta i utworzenie z niego powiatu grodzkiego[4]. Aby zrealizować wiele inwestycji, Bernert kupował w dużych ilościach grunty od prywatnych właścicieli. Z chwilą objęcia urzędu burmistrza przez Augusta Bernerta Racibórz liczył 19 tys. mieszkańców, w dniu jego śmierci prawie 50 tysięcy[3].

Jego syn, Fritz Otto Bernert, był asem lotnictwa armii Cesarstwa Niemieckiego, który za zasługi podczas I wojny światowej otrzymał w 1917 roku najwyższe ówczesne odznaczenie wojskowe, order Pour le Mérite[3].

Przypisy

  1. ↑ niem. - Königin Elisabeth Garde-Grenadier-Regiment Nr. 3. - Regimenter der preußischen Armee - Die neuen preußischen Regimenter. www.preussenweb.de. [dostęp 2010-11-13]. (niem.).
  2. ↑ Constantin von Altrock: Geschichte des Königin Elisabeth Garde=Grenadier=Regiments nr.3. Von seiner Stiftung 1859 bis zum Jahre 1896. Berlin: Ernst Siegfried Rittler und Sohn, 1897, s. 229-280. (niem.).
  3. ↑ a b c Piotr Sput: Wspominamy dawnego nadburmistrza. www.nowiny.pl, 2 listopada 2010. [dostęp 2010-11-11]. (pol.).
  4. ↑ a b Paweł Newerla: Dzieje Raciborza i jego dzielnic. s. 52-53.

Bibliografia

  • Paweł Newerla: Dzieje Raciborza i jego dzielnic. Racibórz: Wydawnictwo i Agencja Informacyjna WAW, 2008. ISBN 978-83-89802-73-6. (pol.).

Linki zewnętrzne

Zarządcy Raciborza
Burmistrzowie
(do 1898)
Nadburmistrzowie
(1898–1945)
Prezydenci
(1945–1950)
  • Edward Stępień (III 1945–IV 1945)
  • Paweł Lelonek (9.05.1945–11.11.1948)
  • Józef Kozik (15.11.1948–15.05.1950)
Przewodniczący Prezydium
Miejskiej Rady Narodowej
(1950–1973)
  • Michał Szczerkowski (9.05.1950–15.06.1952)
  • Edward Kapuścik (1.08.1952–4.11.1953)
  • Józef Kasiuchnicz (4.11.1953–21.12.1960)
  • Franciszek Florkiewicz (21.12.1960–15.05.1963)
  • Roman Simon (15.05.1963–1973)
Naczelnicy miasta
(1973–1975)
  • Roman Simon (1973–15.10.1974)
  • Jan Janusz (16.10.1974–30.06.1975)
Prezydenci
(od 1975)

POL Racibórz COA.svg

Media użyte na tej stronie