August Bier

August Bier
Ilustracja
August Bier (1908)
Data i miejsce urodzenia

24 listopada 1861
Helsen, Księstwo Waldecku i Pyrmontu

Data i miejsce śmierci

12 marca 1949
Sauen

Zawód, zajęcie

lekarz chirurg, nauczyciel akademicki

August Bier (ur. 24 listopada 1861 w Helsen (Księstwo Waldecku i Pyrmontu), zm. 12 marca 1949 w Sauen) – niemiecki chirurg, pionier znieczulenia rdzeniowego, profesor medycyny na uniwersytetach w Greifswaldzie oraz w Bonn, w latach 1907–1932 profesor w klinice Charité w Berlinie.

Życiorys

August Bier urodził się 24 listopada 1861 roku w Helsen w Księstwie Waldecku i Pyrmontu[1].

Po maturze zdanej w 1881 roku w Korbach[2], studiował medycynę na uniwersytecie w Berlinie, na uniwersytecie w Lipsku i na uniwersytecie w Kilonii, gdzie złożył egzamin państwowy i uzyskał tytuł doktora nauk medycznych w 1886 roku[1]. Następnie pracował w prywatnym gabinecie lekarskim i odbył dwie podróże do Ameryki Południowej[2].

W 1888 roku został asystentem Friedricha von Esmarcha (1823–1908) i rok później uzyskał habilitację w dziedzinie chirurgii[1]. W 1899 roku uzyskal tytul profesora zwyczajnego (Ordinarius)[2]. Od 1899 roku wykładał na uczelni w Greifswaldzie, następnie od 1903 roku na uniwersytecie w Bonn, a w latach 1907–1932 na uniwersytecie w Berlinie, zastępując Ernsta von Bergmanna (1836–1907)[1]. W Berlinie zajmował stanowisko profesora i głównego chirurga szpitala klinicznego uniwersytetu berlińskiego Charité[3]. Wśród jego pacjentów byli m.in. cesarz Niemiec Wilhelm II Hohenzollern (1859–1941), car Rosji Mikołaj II Romanow (1868–1918) czy pierwszy prezydent Niemiec Friedrich Ebert (1871–1925)[3].

W 1905 roku ożenił się z Anna Esau, z którą miał pięcioro dzieci[2]. W 1912 roku zakupił posiadłość w Sauen[2], gdzie osiadł po przejściu na emeryturę[4]. W 1913 roku zajął się leśnictwem[2]. Zmarł 12 marca 1949 roku w Sauen[1].

Działalność naukowa

W 1898 roku Bier rozpoczął badania nad znieczuleniem rdzeniowym[5]. Wraz ze swoim asystentem Augustem Hildebrandtem (1868–1954) przeprowadził przełomowy eksperyment[5]. Aby wywołać znieczulenie dolnej części ciała, Hildebrandt podjął próbę wstrzyknięcia Bierowi jednoprocentowego roztworu kokainy do worka oponowego otaczającego rdzeń kręgowy w odcinku lędźwiowym[5]. Próba nie powiodła się z uwagi na źle dobraną strzykawkę, co spowodowało, że większość roztworu kokainy nie dostała się do płynu mózgowo-rdzeniowego[5]. W drugiej, udanej próbie Bier wstrzyknął roztwór kokainy Hildebrandtowi – po siedmiu minutach Hildebrandt odczuł ukłucie igły w udo tylko jako nacisk, a po 23 minutach nie czuł bólu nawet przy uderzeniu motkiem w goleń[5]. Znieczulenie ustąpiło po 45 minutach[5]. Po kolejnej godzinie wystąpiły bóle głowy i wymioty[5]. Wyniki tych badań Bier opublikował rok później w piśmie „Deutschen Zeitschrift für Chirurgie“ w artykule Versuche über Cocainisirung des Rückenmarkes[5]. Po publikacji Biera, prawo do pierwszego znieczulenia rdzeniowego zaczął rościć sobie amerykański neurolog James Leonard Corning (1855–1923)[5]. Choć Bier zaprzeczył, by znane były mu wcześniejsze osiągnięcia Corninga, to Hildebrandt przyznał pierwszeństwo Corningowi[5]. Współcześnie nauka przypisuje stworzenie teoretycznych i eksperymentalnych podstaw znieczulenia rdzeniowego Corningowi, natomiast za zasługę Biera uznaje udane zastosowanie i upowszechnienie metody w medycynie[5].

W 1908 roku Bier przedstawił na XXXVII Kongresie Towarzystwa Chirurgów Niemieckich metodę odcinkowego znieczulenia dożylnego za pomocą prokainy[6]. Metoda ta nazywana jest od jego nazwiska „blokiem Biera”[6].

Podczas I wojny światowej wraz z inżynierem Friedrichem Schwerdem (1872–1953) z Uniwersytetu Hanowerskiego opracował hełm stalowy – Stahlhelm – lepiej chroniący przed uszkodzeniem czaszki i potylicy[7].

Pod koniec swojej kariery propagował homeopatię[8]. Wierzył w zdolności organizmu do samoleczenia[8].

Publikacje

Lista publikacji podana za Neue Deutsche Biographie[1]:

  • 1903 – Hyperämie als Heilmittel
  • 1926–1928 – Gedanken eines Arztes über Medizin
  • 1939 – Die Seele
  • 1951 – Das Leben

Nagrody i odznaczenia

W latach 1906–1936 August Bier był 40 razy nominowany do Nagrody Nobla[9][a]. W latach 1937–1945 nie był nominowany, prawdopodobnie z powodów politycznych – 30 stycznia 1937 roku wprowadzono zakaz przyjmowania nagrody Nobla przez obywateli Niemiec[3]. W tym samym roku ustanowiono Nagrodę Narodową III Rzeszy, którą Adolf Hitler przyznał równolegle Bierowi i Ferdinandowi Sauerbruchowi[3]. Bier nagrody Nobla nigdy nie dostał – według Hanssona i Schagena (2014), komitet nagrody nie uznał badań Biera za godne nagrody[3].

Uwagi

  1. ↑ Hansson i Schagen (2014) podają, że Bier był nominowany 42 razy, zob. Hansson i Schagen 2014 ↓

Przypisy

  1. ↑ a b c d e f Neue Deutsche Biographie ↓.
  2. ↑ a b c d e f Krauß 1986 ↓.
  3. ↑ a b c d e f Hansson i Schagen 2014 ↓.
  4. ↑ Goerig, Agarwal i Schulte am Esch 2000 ↓.
  5. ↑ a b c d e f g h i j k Oehme i Goerig 1998 ↓.
  6. ↑ a b Grochocińska i Skotnicka-Klonowicz 2011 ↓.
  7. ↑ Doyle 2014 ↓.
  8. ↑ a b Davidson 2014 ↓, s. 59.
  9. ↑ Nomination archive: August Bier (ang.). W: www.nobelprize.org [on-line]. [dostęp 2021-12-22].

Bibliografia

Media użyte na tej stronie

August Bier.jpg
German pioneer of spinal anaesthesia August Bier (1861-1949)