Tomasz August Olizarowski

Tomasz August Olizarowski (ur. 10 marca 1811 w Wojsławicach, zm. 3 maja 1879 w Paryżu) – polski dramatopisarz.

Ukończył naukę w Liceum Krzemienieckim, walczył w powstaniu listopadowym 1830-1831. Po upadku walk pozostawał w Galicji. W roku 1836 był więziony za uczestnictwo w walkach niepodległościowych. Został deportowany. Przebywał przez pewien czas w Londynie, Paryżu, Wielkopolsce i Belgii. W 1864 zamieszkał w Paryżu. Uczestniczył w życiu politycznym polskiej emigracji. Pisał do gazety „Trzeci Maja” i do innych, jednak obecnie nieznanych z nazwy.

Jest autorem ponad czterdziestu dramatów. Poza nimi pisał też powieści poetyckie i wiersze. Recenzje do niektórych z nich napisał Cyprian Kamil Norwid, który był przyjacielem Olizarowskiego, gdy ten zamieszkał w Paryżu.

Twórczość

  • 1846: Woskresenki
  • po 1846: Wincenty z Szamotuł[1]
  • 1849: Dziewice z Erinu[2]
  • 1857: Rognieda
  • Bruno
  • Zawerucha[3]

Przypisy

  1. ↑ Tomasz August Olizarowski, Wincenty z Szamotuł, wyd. 1850, polona.pl [dostęp 2020-05-17].
  2. ↑ Tomasz August Olizarowski, Dziewice Erinu : dramat w 2 częściach, wyd. 1857 Paryż, polona.pl [dostęp 2020-05-17].
  3. ↑ Tomasz August Olizarowski, Zawerucha : powieść ukraińska, polona.pl [dostęp 2020-05-17].

Linki zewnętrzne