Augustyn Domes

Augustyn Lambert Domes

pułkownik pilot
Data i miejsce urodzenia	8 kwietnia 1895 Jarosław
Data i miejsce śmierci	18 października 1969 Wiedeń
Przebieg służby
Siły zbrojne	Cesarsko-królewska Obrona Krajowa Wojsko Polskie Polskie Siły Zbrojne
Formacja	K.u.k. Luftfahrtruppen Lotnictwo Wojska Polskiego RAF
Jednostki	32 pułk piechoty Fliegerkompagnie 5 Fliegerkompagnie 43 1 eskadra wywiadowcza 2 pułk lotniczy 6 pułk lotniczy
Stanowiska	dowódca pułku
Główne wojny i bitwy	I wojna światowa wojna polsko-bolszewicka
Odznaczenia

Augustyn Lambert Domes (ur. 8 kwietnia 1895 w Jarosławiu, zm. 18 października 1969 w Wiedniu) – pułkownik pilot Wojska Polskiego, kawaler Orderu Virtuti Militari.

Życiorys

Syn Augustyna i Zofii z Schönemanów. Uczył się rodzinnym Jarosławiu, a potem w Przemyślu. Następnie wstąpił do Wojskowej Szkoły Realnej w Kismarton, którą ukończył w 1912 roku. Rozpoczął studia w Terezjańskiej Akademii Wojskowej, którą ukończył w 1915 roku^[1]. Jako podporucznik otrzymał przydział do 32 pułku piechoty Obrony Krajowej (w 1917 przemianowany na pułk strzelców nr 32), w składzie którego walczył od 1 maja 1915 do 1 maja 1917 na foncie wschodnim^[2][3]. Od 1 maja do 1 lipca 1917 roku odbył przeszkolenie na kursie obserwatorów lotniczych w szkole w Wiener Neustadt. Po zakończeniu szkolenia latał bojowo w składzie Fliegerkompagnie 5 na froncie włoskim. Odbył kurs pilotażu po którym został mianowany dowódcą Fliegerkompagnie 43. Podczas I wojny światowej, w formacjach c. i k. lotnictwa wykonał 96 lotów bojowych w czasie 240 godzin^[4][3]. Na stopień podporucznika został mianowany ze starszeństwem z 15 marca 1915, a na stopień porucznika ze starszeństwem z 1 listopada 1916^[5][6].

1 listopada 1918 roku wstąpił do odrodzonego Wojska Polskiego. Jako wyszkolony pilot z doświadczeniem bojowym otrzymał 1 maja 1919 roku przydział do I Niższej Szkoły Pilotów, gdzie służył do 20 kwietnia 1920 na stanowisku szefa pilotażu^[7][3]. Następnie 21 kwietnia 1920 otrzymał przydział na stanowisko dowódcy 1 eskadry wywiadowczej, z którą wyruszył na front wojny polsko-bolszewickiej^[8], gdzie wykonywał zadania na korzyść wojsk 1 Armii Rezerwowej^[3].

10 czerwca 1920 roku wyróżnił się dowodząc atakiem na mosty pontonowe na Dźwinie w Połocku^[9]. Atak, przeprowadzony silami dwóch samolotów, zakończył się uszkodzeniem mostów^[10]. Brał udział w lotach bojowych do zakończenia działań wojennych. Obowiązki dowódcy eskadry pełnił do 6 listopada 1921 i w tym samym dniu otrzymał awans na stopień kapitana^[3].

7 listopada 1921 rozpoczął służbę w 3 pułku lotniczym w Poznaniu^[3]. 15 grudnia 1921 roku został przeniesiony do Wyższej Szkoły Pilotów w Grudziądzu na stanowisko szefa pilotażu, które wykonywał do 12 czerwca 1924^[3]. 2 kwietnia 1924 otrzymał awans na stopień majora^[3]. Od 13 czerwca 1924 w Centralnych Zakładach Lotniczych był kierownikiem działu^[3]. W styczniu 1925 został przydzielony z Centralnych Zakładów Lotniczych do Departamentu IV Żeglugi Powietrznej Ministerstwa Spraw Wojskowych na stanowisko kierownika referatu^[11]. W maju 1926 został wyznaczony na stanowisko zastępcy dowódcy 2 pułku lotniczego w Krakowie^[12]. 23 stycznia 1929 został mianowany na stopień podpułkownika ze starszeństwem z dniem 1 stycznia 1929 roku i 1. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa^[13]. W kwietniu tego roku został przeniesiony do 6 pułku lotniczego we Lwowie na stanowisko dowódcy pułku^[14]. W czerwcu 1934 roku został przeniesiony do dyspozycji szefa Departamentu Aeronautyki MSWojsk.^[15] Rozpoczął pracę w Ministerstwie Komunikacji^[8] jako szef wydziału Przysposobienia Wojskowego i Sportu^[16]. Na stopień pułkownika został mianowany ze starszeństwem z dniem 19 marca 1938 i 1. lokatą w korpusie oficerów lotnictwa, grupa liniowa^[17]. W dyspozycji dowódcy Lotnictwa MSWojsk. pozostawał do 1939^[18].

W trakcie II wojny światowej przedostał się na Zachód. Po wojnie pozostał na emigracji i zamieszkał w Wiedniu. Zmarł tam 18 października 1969 roku^[8].

Ordery i odznaczenia^[8][19]

• Krzyż Srebrny Orderu Virtuti Militari nr 8086 (27 lipca 1922) „za okazaną odwagę i męstwo”
• Krzyż Oficerski Orderu Odrodzenia Polski (15 czerwca 1939)^[16]
• Krzyż Walecznych
• Złoty Krzyż Zasługi (10 listopada 1928)^[20]
• Medal Pamiątkowy za Wojnę 1918–1921
• Medal Dziesięciolecia Odzyskanej Niepodległości
• Polowa Odznaka Pilota nr 10
• Krzyż Komandorski z Gwiazdą Orderu Feniksa (Grecja, 1937)^[21]
• Srebrny Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)^[22]
• Brązowy Medal Zasługi Wojskowej z mieczami na wstążce Krzyża Zasługi Wojskowej (Austro-Węgry)^[22]
• czechosłowacka Odznaka Pilota (1929)^[23]
• rumuńska Odznaka Pilota (1930)^[24]

Przypisy

Bibliografia

• Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1916. Wiedeń: 1916.
• Ranglisten der K. K. Landwehr und der K. K. Gendarmerie 1918. Wiedeń: 1918.
• Dziennik Personalny Ministerstwa Spraw Wojskowych. [dostęp 2019-09-07].
• 2. Pułk Lotniczy 1919–1929. Juliusz Gilewicz (red.). Kraków: Komitet Wojewódzki LOPP w Krakowie, 1929.
• Marian Romeyko: Ku czci poległych lotników: księga pamiątkowa. Warszawa: Wydawnictwo Komitetu Budowy Pomnika ku czci Poległych Lotników, 1933. OCLC 830230270.
• Krzysztof A. Tarkowski: Lotnictwo polskie w wojnie z Rosją Sowiecką: 1919–1920. Warszawa: Wydawnictwa Komunikacji i Łączności, 1991. ISBN 83-206-0985-2. OCLC 69498511.
• Józef Zieliński, Waldemar Wójcik: Lotnicy – Kawalerowie Orderu Wojennego Virtuti Militari. T. 1. Wojna polsko-bolszewicka 1919–1920. Warszawa–Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2005. ISBN 83-7441-243-7.
• Ryszard Rybka, Kamil Stepan: Rocznik oficerski 1939. Stan na dzień 23 marca 1939. Kraków: Fundacja CDCN, 2006. ISBN 978-83-7188-899-1.
• Józef Zieliński: Dowódcy pułków lotnictwa polskiego 1921–2012. Warszawa: Bellona, 2015. ISBN 978-83-11-13990-9. OCLC 924867180.
• Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918–1921). T. I, początki, organizacja, personel i sprzęt. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.
• Mariusz Niestrawski: Polskie wojska lotnicze w okresie walk o granice państwa polskiego (1918–1921). T. II, Walka i demobilizacja. Oświęcim: Napoleon V, 2017. ISBN 978-83-65746-74-0. OCLC 995372299.