Aula Leopoldina

Widok ogólny auli
Sufit pokryty freskami
Widok na podium

Aula Leopoldina, Aula Leopoldyńska – reprezentacyjna, barokowa aula w głównym gmachu Uniwersytetu Wrocławskiego.

Szczegółowy opis przestrzeni

Pomyślana jako główne reprezentacyjne pomieszczenie nowo wznoszonego gmachu w latach 1728–1732. Nazwę nadano na cześć fundatora uniwersytetu, cesarza rzymskiego Leopolda I. Bardzo bogate dekoracje stiukowe wykonał Albrecht Siegwitz[1], freski Johann Christoph Handke, a rzeźby drewniane Krzysztof Hollandt[2].

Lekko trapezowate wnętrze zwężające się w kierunku zachodnim podzielone jest na podium i audytorium. Nad wejściem umieszczono emporę muzyczną. W centrum podium grupa rzeźbiarska z Leopoldem I na tronie. Obok niego znajdują się personifikacje Roztropności (starzec z lustrem) i Zapobiegliwości (kobieta z ulem); poniżej cesarza odrzucone przez niego alegorie Zwady (kobieta z włosami w nieładzie) i Głupoty (młodzieniec z oślimi uszami). Po obu stronach podium, pod kolumnami, są rozmieszczone posągi jego synów i także cesarzy: Józefa I oraz Karola VI. Przed nimi stalle i loże kanclerza (południowa część) i rektora (północna część). Na stropie fresk z poświęceniem uczelni Matce Boskiej[2].

Nad audytorium wielki alegoryczny fresk ilustruje apoteozę Mądrości Bożej, źródła wszelkiej wiedzy oraz personifikacje ówczesnych nauk i sztuk. Mniejsze freski we wnękach okiennych przedstawiają starożytnych i nowożytnych (do XVII wieku) uczonych. Na ścianie wisi szesnaście portretów osób zasłużonych dla zakonu jezuitów oraz w pierwszych etapach budowy i działania uczelni. Osiem z tych portretów skradziono w 1997, odzyskano tylko dwa, a resztę zastąpiono kopiami powstałymi po kradzieży. Przy ścianach stoją loże profesorskie. Niezwykle bogaty jest portal wejściowy do auli, z bogato rzeźbionym drzwiami. Empora muzyczna ozdobiona stiukową balustradą z popiersiem i herbem ówczesnego dyrektora Urzędu Zwierzchniego Jana Antoniego Schaffgotscha oraz stropowym freskiem z alegorią Silesii (Śląska) siedzącej na tronie w otoczeniu Viadrusa (Odry) i Wratislavii (Wrocławia). Podłoga sali wyłożona jest marmurowymi płytami. Aula Leopoldina w trakcie kolejnych wojen i oblężeń miasta nie poniosła istotnych strat[2].

Aula Leopoldina jest obecnie wykorzystywana głównie jako część muzeum uniwersyteckiego, a także jako miejsce obchodzenia głównych uroczystości uczelni (na przykład immatrykulacji).

W roku 2015 r. rozpoczęto duże prace konserwatorskie i remontowe auli, trwające do 2018 r., a obejmującą wzmocnienie stropów, a także renowację malowideł, polichromii i fresków, sztukaterii, snycerki itp. Generalnym wykonawcą była myślenicka ANTIQA Pracownia Konserwacji Dzieł Sztuki Wit Podczerwiński, a prace finansowano głównie ze środków gminy Wrocław, część kosztów pokryła sama uczelnia, samorząd województwa dolnośląskiego i rząd niemiecki[3].

Przypisy

  1. Artur Kolbiarz, Michał Wardzyński, Dzieła warsztatu Johanna Albrechta Siegwitza  wykonane dla jezuitów na Śląsku, w Hrabstwie Kłodzkim i Rzeczypospolitej, w: Silesia Iesuitica. Kultura i sztuka Zakonu Jezuitów na Śląsku i w Hrabstwie Kłodzkim (1580–1776), red. A. Jezierska i D. Galewski, Wrocław 2012, s. 124-126.[1]
  2. a b c Sobota
  3. Jasińska K., 2018: Jak spełniają się marzenia, czyli konserwacji Auli ciąg dalszy. Przegląd Uniwersytecki, nr 1: 2-5

Bibliografia

  • B. Sobota: Uniwersytet Wrocławski. Wyd. Fundacji dla Uniwersytetu Wrocławskiego.

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

AulaLeopoldina.jpg
Autor: Piotr Błaszczyk, Licencja: CC BY-SA 3.0
Aula Leopoldina
PodiumAulaLeopoldina.jpg
Autor: Piotr Błaszczyk, Licencja: CC BY-SA 3.0
Aula Leopoldina - widok na podium
AulaLeopoldinaFresk.jpg
Autor: Piotr Błaszczyk, Licencja: CC BY-SA 3.0
Sufit pokryty freskami - Aula Leopoldina