Aulus Postumiusz Albinus

Aulus Postumiusz Albinus
Aulus Postumius Albinus
Data śmierci

II w. p.n.e.

Zawód, zajęcie

polityk, konsul w 151 p.n.e.

Narodowość

rzymska

Aulus Postumiusz Albinus, łac. Aulus Postumius Albinus (II w. p.n.e.) – rzymski polityk, konsul w 151 roku p.n.e. i historyk, zaliczany do annalistów starszych.

Życiorys

Arystokrata, pochodził z dawnego rodu patrycjuszowskiego i należał do ważnych postaci życia politycznego republiki w II wieku. Był jednym z uczestników poselstwa do Perseusza, króla Macedonii. Walczył w III wojnie macedońskiej pod komendą Lucjusza Emiliusza Paulusa. Po bitwie pod Pydną (168), w wyniku której Perseusz dostał się do rzymskiej niewoli, to właśnie Postumiuszowi powierzono czuwanie nad tak cennym jeńcem[1].

W 155 roku piastował urząd pretora. W tym charakterze podejmował głośne poselstwo ateńskich filozofów, które przybyło wówczas do Rzymu, oraz poselstwo achajskie[2]. Rok później znalazł się wśród rzymskich posłów prowadzących rokowania pokojowe pomiędzy Attalosem II, królem Pergamonu, a władcą Bitynii, Prusjaszem II. W 151 roku sprawował konsulat, wespół z Lucjuszem Lukullusem. Obaj konsulowie przeprowadzili w tak brutalny sposób pobór do armii, że zostali uwięzieni przez trybunów ludowych. W 146 roku, po zniszczeniu Koryntu, Postumiusz Albinus znalazł się w składzie komisji, która organizowała nową prowincję – Achaję[3].

Uczestniczył w poselstwach do helleńskich państw i został uhonorowany przez Greków pomnikami na Istmie, w Olimpii i być może w Delfach[1]. Był zafascynowany kulturą grecką i przychylnie odniósł się do delegacji ateńskich filozofów[4]. Mimo to historyk Polibiusz nazwał go „gadułą i pyszałkiem”[3]. Natomiast Cyceron podkreślał dobre wykształcenie i wymowność Albinusa[5], który był także autorem poematu (zaginionego) o przybyciu Eneasza do Italii[6].

Dzieło historyczne

Postumiusz Albinus napisał po grecku pracę przedstawiającą dzieje Rzymu od najdawniejszych czasów, w układzie annalistycznym. Do tego zadania podszedł z wielkimi ambicjami, wzorując się na Tukidydesie, postanowił stworzyć dzieło podobne do jego, przedstawiające historię w sposób pragmatyczny, z opisem uwarunkowań wydarzeń i ich wewnętrznych powiązań. Być może jednak przecenił swoje możliwości na polu dziejopisarstwa[7].

We wstępie usprawiedliwiał się przed czytelnikami, że jako człowiek z Lacjum mógł popełnić pewne błędy w greckim i dlatego prosi o wyrozumiałość wobec ewentualnych niedociągnięć językowych i pisarskich. Być może była to tylko kokieteria z jego strony, chwyt, którym chciał zwrócić uwagę na swój kunszt literacki. Jakikolwiek cel przyświecał Postumiuszowi, to słowa te stały się przedmiotem drwin pod jego adresem ze strony Katona Starszego, krytykującego „grekomanię” części ówczesnej elity[8].

Dzieło Albinusa nie zachowało się, bywa określane jako pozbawione większego znaczenia[9], choć Cyceron wspominał o nim dwukrotnie i jako pisarza oceniał pozytywnie. Na pracę tą powołuje się jeszcze anonimowy autor krótkiego zarysu Origo gentis Romanae (Początki narodu rzymskiego) z najprawdopodobniej IV wieku n.e., części Corpus Aurelianum[10].

Przypisy

  1. ↑ a b Vademecum 2001 ↓, s. 66; Lewandowski 2007 ↓, s. 37.
  2. ↑ Myśliwiec 1982 ↓; Cytowska, Szelest i Rychlewska 1996 ↓, s. 186; Lewandowski 2007 ↓, s. 37.
  3. ↑ a b Lewandowski 2007 ↓, s. 37.
  4. ↑ Vademecum 2001 ↓, s. 66; Mierzwa 2002 ↓, s. 146.
  5. ↑ Brożek 1976 ↓, s. 72; Lewandowski 2007 ↓, s. 37.
  6. ↑ Brożek 1976 ↓, s. 72; Myśliwiec 1982 ↓.
  7. ↑ Brożek 1976 ↓, s. 72; Cytowska, Szelest i Rychlewska 1996 ↓, s. 186; Lewandowski 2007 ↓, s. 37.
  8. ↑ Brożek 1976 ↓, s. 72; Cytowska, Szelest i Rychlewska 1996 ↓, s. 186; Lewandowski 2007 ↓, s. 37, 43.
  9. ↑ Myśliwiec 1982 ↓.
  10. ↑ Lewandowski 2007 ↓, s. 38, 378.

Bibliografia

  • Mieczysław Brożek: Historia literatury rzymskiej w starożytności. Zarys. Wyd. II, popr.. Wrocław-Warszawa-Kraków-Gdańsk: Zakład Narodowy im. Ossolińskich, 1976.
  • Maria Cytowska, Hanna Szelest, Ludwika Rychlewska: Literatura rzymska. Okres archaiczny. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 1996. ISBN 83-01-12096-7.
  • Ignacy Lewandowski: Historiografia rzymska. Poznań: Wydawnictwo Poznańskie, 2007. ISBN 978-83-7177-406-5. OCLC 749888223.
  • Edward Alfred Mierzwa: Historia historiografii. T. I: Starożytność – Średniowiecze. Toruń: Wydawnictwo Adam Marszałek, 2002. ISBN 83-7322-055-0.
  • Herbert Myśliwiec: Postumius Albinus, Aulus. W: Słownik pisarzy antycznych. red. Anna Świderkówna. Warszawa: Państwowe Wydawnictwo „Wiedza Powszechna”, 1982. ISBN 83-214-0141-4.
  • Vademecum historyka starożytnej Grecji i Rzymu. praca zbiorowa pod red. Ewy Wipszyckiej. Wyd. 2 zmienione. T. I/II: Źródłoznawstwo starożytności klasycznej. Warszawa: Wydawnictwo Naukowe PWN, 2001. ISBN 83-01-13594-8.