Auroville
 Ratusz | |||
| |||
| Państwo | |||
|---|---|---|---|
| Terytorium związkowe | |||
| Populacja (2014) • liczba ludności |
| ||
| Nr kierunkowy | 0413 | ||
| Kod pocztowy | 605101 | ||
| Tablice rejestracyjne | TN-16, PY-01 | ||
Położenie na mapie Indii | |||
 12°00′25″N 79°48′38″E/12,006944 79,810556 | |||
| Strona internetowa | |||
Auroville (z fr. Miasto Świtu[1]) – eksperymentalne miasto w południowych Indiach, w dystrykcie Viluppuram, w stanie Tamilnadu będące zrealizowaną utopią Mirry Alfassa opracowaną we współpracy z architektem Rogerem Angerem na fali europejskich i indyjskich prądów myślowych uosabianych przez postać filozofa Aurobindo Ghose[1].
Historia
Założone zostało w 1968 r. na pustynnym terenie, na zerodowanej ziemi kilkanaście kilometrów od Puducherry przez grupę osadników przybyłych z 124 krajów świata i wszystkich indyjskich stanów[2]. Współcześnie miasto rozciąga się na obszarze ok. 20 km² pośród bujnej zieleni drzew i mieszka w nim blisko 2500 osób 30[1] lub 52 narodowości[3], głównie Europejczyków[1].
Charakter
Celem twórców miasta była chęć odnowy społeczeństwa w drodze stworzenia neutralnego miejsca do życia, całkowicie pozbawionego nacechowania politycznego i religijnego, wytworzenie wspólnoty żyjącej w braterstwie i tolerancji, poszukującej ścieżki ku indywidualnemu, duchowemu spełnieniu. W miarę upływu czasu miasto ewoluowało i w XXI wieku część z idei założycieli uległo erozji.
Miejscowość ma status odrębnego terytorium w obrębie Indii i jest samowystarczalna pod względem produkcji energii, dóbr konsumpcyjnych, świadczenia usług, edukacji i opieki medycznej. Nadal pozostaje kulturową enklawą, nie mając prawie żadnych cech wspólnych z cywilizacją indyjską[1].
Edukacja
Edukacja dzieci podporządkowana jest konkretnym celom (nauka zawodu), nie bierze pod uwagę żadnych programów nauczania i jest opłacana w symbolicznych wysokościach. Ma charakter praktyki u mistrza, który dysponuje wiedzą i doświadczeniem. W przedszkolach stosowane są metody zbliżone do typu Montessori. W szkołach dąży się do maksymalnego zróżnicowania wieku w obrębie grup. Dzieci starsze nauczane są zgodnie z wymogami standardów światowej edukacji, jednak według indywidualnych potrzeb jednostek. Duży nacisk kładziony jest na wspólne uprawianie sportów oraz dziedziny artystyczne[1].
Zobacz też
Przypisy
- ↑ a b c d e f Katarzyna Nowak, Wychowanie i edukacja w Auroville, w: Remedium, nr 10(292)/2017, s. 8–9, ISSN 1230-7769.
- ↑ Agnieszka Rostkowska Auroville – indyjski sen, który stał się rzeczywistością, Gazeta.pl, 2013-08-05, dostęp 2019-03-16.
- ↑ Auroville, utopijne miasto, reportaż z cyklu Zamieszkiwać świat, Arte 2017, reż. Fred Cebron, dostęp 2019-03-16.
Bibliografia
- Paweł Kowalczyk, Czerwone drogi Auroville. Wolontariat w Indiach i świat tamilskich wiosek, s. 294, Wydawnictwo Sorus, 2014; Ruĝaj vojoj de Aŭrovilo, tłum. ne esperanto Ewa Grochowska, Wydawnictwo Espero, 2021, s. 290, ISBN 978-80-99902-31-3.
- Katarzyna Boni, Auroville. Miasto z marzeń, Wydawnictwo Agora, Warszawa 2020, s. 480, ISBN 978-83-268-3601-5.
Media użyte na tej stronie
(c) Uwe Dedering z niemieckiej Wikipedii, CC BY-SA 3.0
Location map of India.
Equirectangular projection. Strechted by 106.0%. Geographic limits of the map:
- N: 37.5° N
- S: 5.0° N
- W: 67.0° E
- E: 99.0° E
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
Logo of Auroville in India.
The town hall of Auroville, Pondicherry, India.