Aussenstelle Westerplatte

Aussenstelle Westerplatte

Podobóz KL Stutthof
Rozpoczęcie działalności	wiosna 1940
Zakończenie działalności	połowa 1941
Terytorium	III Rzesza
Miejsce	Westerplatte
Liczba więźniów	kilkudziesięciu[1]
Narodowość więźniów	Polacy[1]
Komendanci	SS-Untersturmführer Kurt Mathesius SS-Untersturmführer Paul Ehle[2]
Położenie na mapie Rzeszy Niemieckiej (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Aussenstelle Westerplatte
54,407400°N 18,668600°E/54,407400 18,668600

Aussenstelle Westerplatte (Außenstelle Westerplatte) – niemiecki nazistowski podobóz KL Stutthof, zlokalizowany na półwyspie Westerplatte.

Historia

Od 10 września 1939 Westerplatte było miejscem pracy około 200 więźniów sprowadzonych z tymczasowego więzienia urządzonego w gdańskiej Victoriaschule. Od 16 września więźniowie dowożeni byli promem z koszar z obozu Zivilgefangenenlager Neufahrwasser^[1].

Podobóz istniał od wiosny 1940, prawdopodobnie po zlikwidowaniu obozu w Nowym Porcie. Istniał do połowy 1941, w dokumentach po raz ostatni wymieniony był 11 czerwca 1941^[2]. Przed marcem 1940 więźniowie pracujący na Westerplatte byli doprowadzani początkowo z Victoriaschule, a następnie z obozu w Nowym Porcie^[2].

Więźniowie

Więźniowie byli zakwaterowani w nieuszkodzonej części dawnej polskiej Składnicy Tranzytowej. Praca polegała na oczyszczaniu terenu Westerplatte, usuwaniu niewybuchów, a od wiosny 1940 również przy rozbiórce muru z ogrodzenia^[1]. Materiały uzyskane z rozbiórek były później dostarczane do budowanego w tym czasie obozu Stutthof^[2]. Podobóz liczył kilkudziesięciu więźniów, w miejsce zmarłych lub chorych przysyłani byli nowi z centralnego obozu Stutthof^[1].

Przypisy