Austin Willis
Data i miejsce urodzenia | |
---|---|
Data śmierci | |
Zawód | |
Współmałżonek | 1. Kate Reid (13.07.1953 – 1962, rozwód) |
Austin Willis (ur. 1917, zm. 4 kwietnia 2004 w Dartmouth, Nowa Szkocja) – aktor kanadyjski.
Życiorys
Występował w teatrze, filmie i telewizji. Był popularnym prezenterem programu telewizyjnego This Is the Law (w latach 70.). Odtwarzał wiele ról w produkcjach amerykańskich.
Filmografia
- Guests of Honour (1945)
- Bush Pilot (1947) – Red North
- Sins of the Fathers (1948) – Dr. Ben Edwards
- Space Command (1953) – Dr. Fleming
- Cross-Canada Hit Parade (1955) – Host (1955-1958)
- The Cage (1956)
- Wolf Dog (1958) – Clem Krivak
- The Mouse That Roared (1959) – United States Secretary of Defense
- Upstairs and Downstairs (1959) – McGuffey
- A Dangerous Age (1959) – Police officer
- Q.E.D. (1960) – Host
- Crack in the Mirror (1960) – Hurtelaut
- Wernher von Braun (1960) – John B. Medaris
- The Barbarians (1960)
- Too Young to Love (1960) – Mr. Collins
- Arch Oboler's 1+1: Exploring the Kinsey Reports (1961) – Sam Tooray, 'The Divorcee'
- Goldfinger (1964) – Simmons
- Seaway (1964) – Admiral Henry Fox
- Don't Forget to Wipe the Blood Off (1966)
- One Hundred Years Young (1967) (TV) – Host
- Eight on the Lam (1967) – Mr. Pomeroy
- Hour of the Gun (1967) – Anson Safford
- The Boston Strangler (1968) – Dr. Nagy
- Flick (1970) – Cantwell
- Face-Off (1971) – Graydon Hunter
- This is the Law (1972) – Host
- C.H.O.M.P.S. (1979) – Head Engineer
- The Last Flight of Noah's Ark (1980) – Slabotsky
- Firefox (1982) – Walters
- The Boy in Blue (1986) – Bainbridge
- The Mouse That Roared
Za całokształt pracy twórczej został odznaczony Orderem Kanady w 2002.
Linki zewnętrzne
- Austin Willis w bazie IMDb (ang.)
- Austin Willis w bazie Filmweb
Media użyte na tej stronie
Canadian Actor Austin Willis and Dick Fry Perform from the CHNS Studio, Lord Nelson Hotel, Halifax, Nova Scotia, Canada, 1928. Maritime Broadcasting Limited began broadcasting as Radio Station CHNS in 1926 from the Carleton Hotel, corner of Argyle and Prince, with a 100-watt transmitter. Two years later, the station moved to the penthouse of the Lord Nelson Hotel, this time with a 500-watt transmitter.