Australian Goldfields Open 2011
| ||||
Liczba uczestników | 32 (faza główna) | |||
---|---|---|---|---|
Miejsce | Bendigo Stadium, Bendigo | |||
Zwycięzca | ||||
II miejsce | ||||
Najwyższy break | 142 Mark Williams | |||
Rozegrane mecze | 31 | |||
Mecze do zera |
Australian Open Goldfields − pierwszy duży turniej rankingowy sezonu snookerowego 2011/2012. Rozegrany został w Bendigo w Australii w dniach 18-24 lipca 2011 r.
Jest to reaktywacja turnieju, który został rozegrany w 1989 roku pod nazwą Hong Kong Open.
W finale rozegranym 24 lipca Anglik Stuart Bingham pokonał Walijczyka Marka Williamsa 9-8. Dla Anglika było to pierwsze zwycięstwo w karierze.
Nagrody
Pieniężne
Zwycięzca: $ 60 000
II miejsce: $ 30 000
Półfinalista: $ 20 000
Ćwierćfinalista: $ 15 000
Ostatnia 16: $ 10 000
Ostatnia 32: $ 7500
Ostatnia 48: $ 2000
Najwyższy break (kwalifikacje): $ 500
Najwyższy break (turniej): $ 2500
Pula nagród: $ 425 000
Punkty do rankingu
Zwycięzca: 5000
II miejsce: 4000
Półfinalista: 3200
Ćwierćfinalista: 2500
Ostatnia 16: 1900
Ostatnia 32: 1400 (700)*
Ostatnia 48: 1150 (575)*
Ostatnia 64: 900 (450)*
Ostatnia 80: 650 (325)*
Ostatnia 96: 200
- *Zawodnicy odpadający w swoim pierwszym meczu otrzymują liczbę punktów z nawiasu (połowę).
Zawodnicy
Zawodnicy rozstawieni
W turnieju na 1. pozycji rozstawiony został aktualny Mistrz świata. Następni gracze byli rozstawiani według kolejności zajmowanej na światowej liście rankingowej:
|
|
Zawodnicy nierozstawieni
W nawiasie podano miejsce w oficjalnym rankingu:
|
|
Wydarzenia związane z turniejem
- Z turnieju wycofali się dwaj zawodnicy: Ronnie O’Sullivan i Graeme Dott, którzy uskarżali się na poważne bóle kręgosłupa. Po ogłoszeniu walkowerów prawo do gry otrzymał dzikokartowiec Steve Mifsud i Matthew Selt[1].
- Aktualny Mistrz świata John Higgins odpadł z turnieju już w pierwszej rundzie[2].
- W turnieju zwyciężył Stuart Bingham. Jest to jego pierwsze zwycięstwo w turnieju rankingowym po 16 latach kariery[3].
Runda dzikich kart
Mecze zawodników z dziką kartą odbędą się w Bendigo 18 lipca 2011r[4].
Mecz | Wynik | ||
---|---|---|---|
WC1 | Matthew Selt | w/o –w/o | Steve Mifsud |
Drabinka turniejowa
Finał
Finał: Do 9 frame’ów Bendigo Stadium, Bendigo, Australia, 24 lipca 2011r. Sędzia: Michaela Tabb | ||
Stuart Bingham | 9-8 | Mark Williams (2) |
Sesja południowa: 139-0 (139), 0-89 (89), 71-39, 55-42, 9-98 (85), 40-66 (57), 19-84 (84), 64-52 (W 52) Sesja wieczorna: 7-69 (52), 13-78, 4-71 (71), 47-10, 15-81 (68), 67-32, 70-8 (69), 76-0 (76), 80-34 | ||
139 | Najwyższy break | 89 |
1 | Breaki stupunktowe | 0 |
2 | Breaki 50-punktowe | 8 |
Breaki stupunktowe turnieju zasadniczego
Zawodnik | Break |
Mark Williams | 142, 140, 118, 110, 106 |
Stuart Bingham | 139, 118, 114, 112, 107 |
Matthew Selt | 137 |
Allister Carter | 134 |
Ding Junhui | 124, 104 |
Dominic Dale | 123 |
Liang Wenbo | 120, 111 |
Stephen Hendry | 120 |
Neil Robertson | 111, 101 |
Jamie Cope | 102 |
Mark Allen | 101, 100 |
Rory McLeod | 100 |
Statystyki turnieju
Statystyki pierwszej rundy
Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
---|---|---|---|
Anglia | 17 | 53,13% | |
Szkocja | 4 | 12,50% | |
Walia | 4 | 12,50% | |
Australia | 3 | 9,38% | |
Chiny | 2 | 6,25% | |
Irlandia | 1 | 3,13% | |
Irlandia Północna | 1 | 3,13% |
- Liczba uczestników rundy: 32 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 15
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 17
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 6
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 10
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 123 (144)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,69
- Najwyższe zwycięstwo: 5-1
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 2
Statystyki drugiej rundy
Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
---|---|---|---|
Anglia | 8 | 50,00% | |
Szkocja | 2 | 12,50% | |
Walia | 2 | 12,50% | |
Australia | 1 | 6,25% | |
Chiny | 1 | 6,25% | |
Irlandia | 1 | 6,25% | |
Irlandia Północna | 1 | 6,25% |
- Liczba uczestników rundy: 16 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 6
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 10
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 4
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 4
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 56 (72)
- Średnia liczba partii w meczu: 7,00
- Najwyższe zwycięstwo: 5-0
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 2
Statystyki ćwierćfinałów
Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
---|---|---|---|
Anglia | 4 | 50% | |
Walia | 2 | 25% | |
Irlandia | 1 | 12,50% | |
Irlandia Północna | 1 | 12,50% |
- Liczba uczestników rundy: 8 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 4
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 4
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 2
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 2
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 33 (36)
- Średnia liczba partii w meczu: 8,25
- Najwyższe zwycięstwo: 5-3
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 1
Statystyki półfinałów
Państwo | Il. zawodników | % zawodników | |
---|---|---|---|
Anglia | 2 | 50% | |
Irlandia | 1 | 25% | |
Walia | 1 | 25% |
- Liczba uczestników rundy: 4 zawodników
- Liczba rozstawionych zawodników w rundzie: 2
- Liczba nierozstawionych zawodników w rundzie: 2
- Liczba zwycięstw zawodników rozstawionych: 1
- Liczba zwycięstw zawodników nierozstawionych: 1
- Liczba rozegranych partii (maksymalnie możliwa): 16 (22)
- Średnia liczba partii w meczu: 8
- Najwyższe zwycięstwo: 6-2
- Liczba meczów rozstrzygniętych w ostatniej partii: 0
Kwalifikacje
Mecze kwalifikacyjne do turnieju odbyły się w dniach 26 – 30 czerwca 2011 roku w World Snooker Academy, Sheffield w Anglii. Wyłoniły one 16 zawodników, którzy zostali rozstawieni do turnieju zasadniczego[7].
Runda pre-eliminacyjna
Do 5 frame’ów
Lucky Vatnani | w/d–w/o | Kurt Maflin |
Drabinka kwalifikacji
Breaki stupunktowe kwalifikacji
Zawodnik | Break |
Ian McCulloch | 141, 101 |
Barry Hawkins | 137, 111 |
Liu Chuang | 137 |
Robin Hull | 136, 111, 100 |
Mark Davis | 136 |
Dominic Dale | 134 |
Mark Joyce | 126 |
Barry Pinches | 125 |
Ben Woollaston | 123 |
David Gilbert | 122, 113 |
Adrian Gunnell | 122 |
Aditya Mehta | 118 |
Jack Lisowski | 117 |
Liam Highfield | 115 |
Michael Holt | 115 |
Matthew Selt | 114, 100 |
Stuart Bingham | 114 |
Passakorn Suwannawat | 114 |
Tian Pengfei | 113, 110, 107, 104 |
Kurt Maflin | 112 |
Ben Woollaston | 110 |
Jamie Burnett | 104 |
Michael White | 103 |
Liang Wenbo | 100 |
Linki zewnętrzne
- Australian Goldfields Open 2011 w serwisie snookerworld.pl
- Australian Goldfields Open 2011 w serwisie 147.pl
Przypisy
- ↑ a b Nie będzie O’Sullivana i Kacpra też nie będzie (pol.). eurosport.pl. [dostęp 2011-07-16].
- ↑ Blamaż Higginsa. Odpada mimo prowadzenia 4-1 (pol.). eurosport.pl. [dostęp 2011-07-21].
- ↑ Bingham podbił Australię. Teraz sprawdzi Filipiaka (pol.). eurosport.pl. [dostęp 2011-07-29].
- ↑ Mifsud Brothers Handed Wild Cards (ang.). World Snooker. [dostęp 2011-06-26].
- ↑ Australian Goldfields Open 2011 (ang.). WWW Snooker. [dostęp 2011-06-26].
- ↑ Breaki 100-punktowe Australian Goldfields Open 2011 w Bendigo (ang.). [dostęp 2011-07-18].
- ↑ Australian Goldfields Open 2011 – Kwalifikacje (ang.). WWW Snooker. [dostęp 2011-06-26].
Media użyte na tej stronie
Autor: Myself, Licencja: CC BY-SA 2.5
Triangle of the 15 reds in snooker. Note: This is not a full depiction of the setup of a game of snooker, as the colour balls are not shown.
Flag of England. Saint George's cross (a red cross on a white background), used as the Flag of England, the Italian city of Genoa and various other places.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
Ulster Banner is a heraldic banner taken from the former coat of arms of Northern Ireland. It was used by the Northern Ireland government in 1953-1973 with Edwardian crown since coronation of Queen Elizabeth II, based earlier design with Tudor Crown from 1924. Otherwise known as the Ulster Flag, Red Hand of Ulster Flag, Red Hand Flag.
The Flag of India. The colours are saffron, white and green. The navy blue wheel in the center of the flag has a diameter approximately the width of the white band and is called Ashoka's Dharma Chakra, with 24 spokes (after Ashoka, the Great). Each spoke depicts one hour of the day, portraying the prevalence of righteousness all 24 hours of it.
The national flag of Kingdom of Thailand since September 2017; there are total of 3 colours:
- Red represents the blood spilt to protect Thailand’s independence and often more simply described as representing the nation.
- White represents the religion of Buddhism, the predominant religion of the nation
- Blue represents the monarchy of the nation, which is recognised as the centre of Thai hearts.
Flaga Finlandii
Autor: Maciej Jaros (commons: Nux, wiki-pl: Nux), Licencja: CC-BY-SA-3.0
Snookerowy trójkąt z czerwonych bil.