Autobusy w Bydgoszczy

Autobusy w Bydgoszczy

autobus
Stara pętla (Dworzec PKP)
Państwo	Polska
Lokalizacja	Bydgoszcz
Organizator	Zarząd Dróg Miejskich i Komunikacji Publicznej w Bydgoszczy
Operator	MZK Bydgoszcz, Irex Trans, Muzeum Komunikacji w Paterku
Liczba linii	zwykłe: 30 nocne: 7 międzygminna 11(w tym: jedna sezonowa) turystyczna: 2 razem: 50
Lata funkcjonowania	od 1936
Tabor
Liczba pojazdów	231 (2019)[1][2]
Portal Transport

IREX-TRANS - Solbus Solcity SM18

Muzeum Komunikacji w Paterku - Linia Turystyczna

Autobusy w Bydgoszczy – element systemu komunikacyjnego w Bydgoszczy uruchomiony w 1936 roku.

Historia

Pierwsza linia autobusowa w Bydgoszczy uruchomiona została 10 października 1936 roku. Połączyła Dworzec Główny z osiedlem domków jednorodzinnych przy Szosie Gdańskiej. Dwie kolejne linie uruchomiono w 1937 roku. Zajezdnia autobusowa znajdowała się przy ul. Jagiellońskiej 36.

Na liniach kursowały 4 autobusy marki Polski Fiat 621R.

W 1943 roku okupant sprowadził do Bydgoszczy 5 autobusów marki Büssing NAG, napędzane gazem świetlnym. Uruchomiono 3 regularne linie miejskie.

Po wyzwoleniu Bydgoszczy w roku 1945 autobusy wymagały natychmiastowych remontów. Pierwsza linia połączyła Łęgnowo z Czyżkówkiem. Druga, uruchomiona w 1949 roku połączyła ulicę Szubińską z Osiedlem Leśnym. W kolejnych latach połączenie ze Śródmieściem zyskały Glinki i Jachcice, a w 1955 roku piąta linia ułatwiła komunikację ze Szwederowem. W drugiej połowie dekady w zasięgu komunikacji miejskiej znalazł się Miedzyń i dzielnice wschodnie. Tabor stanowiły wówczas głównie MÁVAGi i Stary N52. W 1958 Bydgoszcz otrzymała pierwsze autobusy marki San H01B.

Budowa osiedla Błonie wyznaczyła kierunek rozwoju komunikacji autobusowej w latach 60. Komunikacją objęta została również Osowa Góra, Opławiec i ulica Przemysłowa, utworzono również pospieszną linię „P” do Fordonu. W 1966 roku uruchomiono pierwszą nocną linię autobusową, 57N.

W 1962 roku wprowadzono nową numerację dla linii autobusowych, od 51 wzwyż.

Początek lat 60. to dalsze dostawy Sanów, w 1966 roku do Bydgoszczy dotarły pierwsze Jelcze 272 MEX. Uruchomiona została również nowa zajezdnia autobusowa przy ulicy Szajnochy. Po roku 1968 na bydgoskie ulice wyjechały pierwsze Sany H100.

Przyłączenie Fordonu do Bydgoszczy wymusiło poprawienie komunikacji z nową dzielnicą. Linia 65 połączyła Fordon z Osiedlem Leśnym. Linia 66 ułatwiła komunikację z budowanymi Wyżynami, a 67 w roku 1977 polepszyła komunikację na Bartodziejach.

Problem zbyt małej pojemności dostarczanych przez pierwszą połowę „dekady Gierka” Jelczy 272 MEX starano się rozwiązać kupując przyczepy doczepiane do autobusów. W roku 1977 dostarczono do Bydgoszczy pierwsze Jelcze PR110 „Berliety”.

W roku 1980 rozpoczęło się wprowadzanie komunikacji autobusowej w rejon Nowego Fordonu, poprawiono również komunikację z Osową Górą. Utworzono również linię 69 łączącą osiedle Błonie z nowymi fordońskimi osiedlami. Linią pospieszną ułatwiono dojazd z centrum do Akademii Techniczno- Rolniczej. Rozpoczęto budowę nowej zajezdni autobusowej przy ul. Inowrocławskiej.

Lata 80. upłynęły pod znakiem dużych dostaw pojemnych Ikarusów 260 i 280, oraz Jelczy M11.

Pierwsza połowa lat 90. dekada upłynęła pod znakiem rozpaczliwych prób zastąpienia będących w kiepskim stanie Ikarusów i Jelczy. W 1994 roku dostarczono ostatnie pojazdy z Węgier. W 1996 wyrusza na trasę pierwszy autobus niskopodłogowy w Bydgoszczy – Jelcz M121MB. Duże zakupy nowoczesnego taboru miały miejsce na przełomie dekad, zakupiono ponad 100 niskopodłogowych autobusów markiVolvo i Jelcz M181MB oraz kilka Manów.

Pierwsze 10-lecie XXI wieku to duże dostawy autobusów marki Mercedes Conecto i Mercedes Citaro. Dzięki przejęciu linii 69 przez firmę Mobilis z nowymi pojazdami Solaris Urbino 18, możliwe stało się wycofanie z Bydgoszczy Ikarusów w 2008 roku, natomiast w 2010 roku kolejna dostawa Mercedesów pozwoliła na wycofanie z eksploatacji ostatnich Jelczów.

W roku 2012 i 2013 MZK Bydgoszcz zakupiły autobusy Solaris Urbino (Urbino 8.6, 12, 18), które zastąpiły autobusy Volvo.

W sierpniu i wrześniu 2014 roku dotarło siedem kolejnych autobusów przegubowych Solaris Urbino.

W 2015 i 2016 dotarły kolejne autobusy Solaris Urbino, które wyposażone zostały w porty USB umożliwiające ładowanie urządzeń mobilnych oraz wydzielone dojście do kokpitu przez kierowcę^[3].

24 września 2016 roku odbył się zlot autobusów na Starym Rynku. Miało to związek z 80. rocznicą uruchomienia komunikacji autobusowej w Bydgoszczy^[4].

Na początku lutego 2017 roku dotarło 11 autobusów Mercedes Conecto (10 niskopodłogowych i 1 przegubowy; wartość kontraktu 14,3 mln zł)^[5]. W lipcu 2018 MZK Bydgoszcz ogłosiło kolejny przetarg na dostawę do 23 kwietnia 2019 roku 11 niskopodłogowych autobusów przegubowych z klimatyzacją, WiFi i monitoringiem wewnętrznym^[6] o szacowanej wartości zamówienia 16,236 mln zł. Przetarg wygrała firma EvoBus (przedstawiciel Mercedesa) z kwotą 15,845 mln zł; swoją ofertę złożył również Solaris (16,362 mln zł)^[7][8], a umowę na dostawę podpisano 11 września 2018.

W lutym 2020 zakończono eksploatację autobusów wysokopodłogowych, ostatnimi pojazdami o takiej konstrukcji były Mercedesy Conecto. Od 1 marca 2020 komunikacja autobusowa realizowana jest wyłącznie pojazdami niskopodłogowymi^[9].

Latem 2020 flota MZK powiększyła się o kolejnych 8 autobusów (5 przegubowych i 3 standardowe), dostarczonych w wyniku przetargu rozstrzygniętego w lutym tego roku. Jego zwycięzcą z ceną niespełna 18 mln zł została spółka Solaris z Bolechowa, której pojazdy (w sumie 74) od dawna kursowały po bydgoskich ulicach^[10].

24 czerwca 2022 z powodu protestu kierowców i pracowników MZK na ulice nie wyjechał żaden pojazd należący do tejże spółki^[11].

Współczesność

W Bydgoszczy funkcjonuje 45 linii administrowanych przez Zarząd Dróg Miejskich i Komunikacji Publicznej (czerwiec 2021). Wśród nich znajduje się:

• 30 linii dziennych zwykłych
• 11 linii dziennych międzygminnych (w tym: jedna sezonowa)
• 6 linii nocnych

W godzinach szczytu na ulicach miasta kursuje 96 wozów przegubowych i 81 wozów standardowych^[12].

Linie 56, 62, 80 i 36N nieznacznie wykraczają poza granice administracyjne miasta, ale pomimo tego znajdują się w całości w I strefie opłat. Na realizację połączeń autobusowych miasto w 2021 roku przewidziało 122,5 mln zł.

Przewoźnikami są:

• Miejskie Zakłady Komunikacyjne w Bydgoszczy (36 linii)
• Irex Trans (11 linii)
• Muzeum Komunikacji w Paterku (2 linie turystyczne, 2021 nie funkcjonowały)

W 2021 ogłoszono przetarg na świadczenie usług przewozowych w l. 2023-2031 na 11 liniach (51, 53, 55, 56, 58, 62, 67, 69, 73, 76 i 85). Wymagana będzie realizacja usług 45 fabrycznie nowymi autobusami niskopodłogowymi (w tym 19 przegubowymi), wyposażonymi m.in. w klimatyzację, system wi-fi, system ITS, monitoring wizyjny, system zapowiedzi głosowych, system elektronicznych podświetlanych tablic i porty USB do ładowania urządzeń mobilnych. Przegubowce mają zabrać na pokład minimum 135 pasażerów, a wozy krótkie co najmniej 90 pasażerów. 25 listopada 2021 podpisano umowę ze zwycięzcą przetargu - warszawskim Mobilisem, który zaoferował wykonanie zamówienia za kwotę ponad 26 mln zł rocznie przy stawkach 7,33 zł za kilometr dla autobusów przegubowych i 6,25 zł dla standardowych (wielkości te podlegać będą waloryzacji)^[13].

Tabor^[14]

Zabytkowy

Ciekawostki

IREX-TRANS

• Od 29.12.2016r zmiana nazwy z KDD Trans na Irex Trans^[15].

PKS Bydgoszcz

• Irisbus Citelis 12 – sprzedane do Rudy Śląskiej i Mysłowic

Mobilis

• Od 1 stycznia 2008 do 31 sierpnia 2014r
• MAZ 226 – wypożyczone do PKS Grodzisk Mazowiecki, obsługują komunikację miejską w Ząbkach koło Warszawy
• Heuliez GX187

Zajezdnie autobusowe

Największa zajezdnia autobusowa w mieście należąca do MZK Bydgoszcz znajduje się na ul. Inowrocławskiej na osiedlu Szwederowo.

Do 2009 roku istniała również zajezdnia należąca do MZK Bydgoszcz przy ul. Szajnochy, oddana do użytku w roku 1966. Jej teren został sprzedany w 2012 roku pod budowę Castoramy, którą otwarto 12 czerwca 2019^[16].

Własną zajezdnię posiada firma IREX-TRANS położona jest na ul.Mokrej 3.

Zobacz też

• Transport w Bydgoszczy
• Stowarzyszenie na rzecz rozwoju transportu publicznego w Bydgoszczy
• Miejskie Zakłady Komunikacyjne w Bydgoszczy
• Zarząd Dróg Miejskich i Komunikacji Publicznej w Bydgoszczy
• Układ linii tramwajowych w Bydgoszczy
• Układ linii autobusowych w Bydgoszczy
• Komunikacja w Bydgoszczy
• Trolejbusy w Bydgoszczy

Przypisy

Bibliografia

• Witold Dębicki, Komunikacja miejska, [w:] Bydgoska Gospodarka Komunalna, Bydgoszcz 1996
• Tadeusz Boguta, Henryk Kaczmarczyk, Problemy Infrastruktury Komunikacyjnej Miasta Bydgoszczy, [w:] Kronika Bydgoska, T. XVIII, Bydgoszcz 1996
• Hugo Rasmus, Od tramwaju konnego do elektrycznego, [w:] Kronika Bydgoska, t. XVII, Bydgoszcz 1995
• Tadeusz Boguta, Rozwój i aktualna problematyka komunikacji miejskiej w Bydgoszczy, [w:] Kronika Bydgoska t. II, Bydgoszcz 1965
• Alfons Licznerski, Urbanistyka, [w:] Bydgoszcz: Historia- kultura- życie gospodarcze, Gdynia 1959
• Stefan Ziemolożyński, Współczesne życie gospodarcze, Bydgoszcz: Historia- kultura- życie gospodarcze, Gdynia 1959
• Bydgoszcz zarys dziejów, pod red. Ryszard Kabaciński, Bydgoszcz 1980
• Jerzy Derenda, Dylematy przewoźnika, [w:] Kalendarz Bydgoski na Rok 1990, Bydgoszcz 1989, s.77-79
• Henryk Kaczmarczyk, 80 lat komunikacji miejskiej, [w:] Kalendarz Bydgoski na Rok 1969, Bydgoszcz 1968
• Na podstawie informacji

Linki zewnętrzne

• Zarząd Dróg Miejskich i Komunikacji Publicznej
• MZK Bydgoszcz
• Stowarzyszenie na rzecz rozwoju transportu publicznego w Bydgoszczy (dawniej Bydgoski Klub Miłośników Komunikacji Miejskiej)
• Muzeum Komunikacji w Paterku