Autohipnoza

Autohipnoza (stgr. αὐτός autós „sam” + ὕπνος hýpnos „sen”) – oznacza:

  • czynność prowadzącą do osiągnięcia zmienionego stanu świadomości, zwanego często także hipnotycznym transem (stan głębokiego wewnętrznego rozluźnienia przy jednoczesnym zachowaniu uważnej świadomości),
  • stan zmienionej świadomości, stan hipnotyczny.

Przedrostek „auto” oznacza, że osoba indukuje samą siebie, a stan transu jest osiągany bez udziału osób trzecich. Przedmiot i podmiot hipnozy są tożsame.

Charakterystyczna dla autohipnozy, tak jak i hipnozy, jest podwyższona koncentracja i zogniskowanie uwagi na aspektach świata wewnętrznego (doznaniach i odczuciach z ciała, na wewnętrznych obrazach, myślach, wrażeniach) oraz zmniejszona receptywność bodźców ze świata zewnętrznego[1].

Autohipnoza to pierwotny fenomen, występujący samoistnie, np. u biegaczy długodystansowych czy w czasie tańców transowych. Pojawia się także w subtelnej formie w codziennym życiu jako stany zagapienia się lub zamyślenia, kiedy traci się orientację co do czasu i przestrzeni. Milton Erickson nazywa to zjawisko zwykłym, codziennym transem[2]. Trans tego rodzaju może pojawić się w odpoczynkowej fazie naturalnego rytmu dobowego.

Każda hipnoza prowadzona przez osobę trzecią może być rozumiana jako autohipnoza pod czyimś prowadzeniem[3].

Zastosowanie autohipnozy

Stres, szczególnie długotrwały, prowadzi do zakłócenia rytmów dobowych, zaburzenia ich równowagi, co może wywołać procesy chorobowe. Naturalnej hipnoterapii, w tym także autohipnozie, przypisywana jest możliwość unormowania podstawowych cykli odpoczynku i aktywności oraz związaną z nim regulację wielu ultradobowych rytmów układów hormonalnego i autonomicznego, które kontrolują metabolizm. Tym samym autohipnoza może przyczyniać się do wzmocnienia systemu odpornościowego[4].

Autohipnoza, tak jak hipnoza, ma szerokie zastosowanie[1][5][6]:

  • w leczeniu zaburzeń nastroju i emocji (lęki, fobie, depresja, utrata kontroli) poprzez odblokowanie potencjału i przezwyciężenie ograniczeń,
  • w walce z bólem, zarówno w przebiegu zmian chorobowych, jak i w trakcie zabiegów medycznych (np. w stomatologii, w czasie porodu),
  • wspomaga procesy zdrowienia w wielu stanach chorobowych, wzmacniając mobilizację układu immunologicznego, a także harmonizując układ hormonalny,
  • pomaga w walce z niekorzystnymi nawykami, z nałogami, wzmacniając poczucie samokontroli,
  • w wydobywaniu ukrytych zasobów, talentów i możliwości, swoich własnych, ale także rodziny pochodzenia (kiedy w stanie autohipnozy spotykamy się z ważnymi osobami z rodziny),
  • w sporcie pomaga osiągać poprawę wyników,
  • w biznesie pomaga pokonywać przeszkody i trudności i osiągać wyznaczone cele.

Przypisy

  1. ↑ a b Yapko M. D. (2000). Podstawy hipnozy. Gdańsk: GWP.
  2. ↑ Haley J. (1995) Niezwykła terapia. Gdańsk: GWP.
  3. ↑ Ruch J. C. (1975) Self-hyposis: The result of heterohypnosis or vice versa? International Journal of Clinical and Experimental Hypnosis, 23,4.
  4. ↑ Rossi E. L. (1995) Hipnoterapia psychobiologiczne mechanizmy uzdrawiania. Poznań: ZYSK I S-KA.
  5. ↑ Bandler L.C. (1992). Ku Harmonii w Miłości. Gdańsk: GWP.
  6. ↑ Lazarus A. (2000). Wyobraźnia w psychoterapii. Gdańsk: GWP.