Autoportrety Vincenta van Gogha
Vincent van Gogh namalował w ciągu swego życia 38 autoportretów (34 obrazy i 4 rysunki)[1]. Zbiór jego autoportretów stawia go wśród najbardziej płodnych autoportrecistów wszech czasów. Dla van Gogha malowanie portretów było metodą introspekcji, sposobem zarabiania pieniędzy i rozwoju swoich umiejętności artystycznych. Kiedy zaczął malować pierwsze portrety, jako modele posłużyli mu chłopi. Później przestawił się na malowanie pejzaży i kwiatów, przede wszystkim dlatego, że nie był w stanie zapłacić modelom. Wyjaśniał to w liście do siostry Willeminy z 1887 roku. Dlatego zaczął malować siebie samego. Ustawiczny brak pieniędzy był też powodem malowania autoportretów również i w latach następnych[2].
Paryż
Pierwszy zachowany autoportret van Gogha pochodzi z 1886 roku. W Paryżu powstało najwięcej autoportretów (27 obrazów). Jeden z ostatnich namalowanych w Paryżu, Autoportret przed sztalugą nawiązuje prawdopodobnie do autoportretu Rembrandta z 1660 roku, który van Gogh widział w Luwrze[3].
Autoportret | Opis |
---|---|
![]() | Autoportret w ciemnym pilśniowym kapeluszu, Paryż, wiosna 1886 (Nr kat.: F 208a, JH 1089[4], Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam |
![]() | Autoportret w ciemnym kapeluszu ze sztalugą, Paryż, wiosna 1886 (Nr kat.: F 181, JH 1090), Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam |
![]() | Autoportret z fajką, Paryż, wiosna 1886 (Nr kat.: F 180, JH 1194), Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam |
![]() | Autoportret z fajką, Paryż, wiosna 1886 (Nr kat.: F 208, JH 1195), Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam |
![]() | Autoportret, Paryż, jesień 1886 (Nr kat.: F 1378r, JH 1197), Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam |
![]() | Autoportret, Paryż, jesień 1886 (Nr kat.: F 178v, JH 1198), Haags Gemeentemuseum, Haga |
![]() | Autoportret z fajką i szklanką, Paryż, wczesny 1887 (Nr kat.: F 263a, JH 1199), Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam |
![]() | Autoportret w szarym pilśniowym kapeluszu, Paryż, marzec-kwiecień 1887 (Nr kat.: F 296, JH 1210), Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam |
![]() | Autoportret w szarym pilśniowym kapeluszu, Paryż, zima 1886/1887 (Nr kat.: F 295, JH 1211), Rijksmuseum, Amsterdam |
![]() | Autoportret, Paryż, wiosna-lato 1887 (Nr kat.: F 267, JH 1224), Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam |
![]() | Autoportret, Paryż, wiosna 1887 (Nr kat.: F 380, JH 1225), Kröller-Müller Museum, Otterlo |
![]() | Autoportret, Paryż, wiosna-lato 1887 (Nr kat.: F 356, JH 1248), Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam |
![]() | Autoportret, Paryż, wiosna 1887 (Nr kat.: F 345, JH 1249), Art Institute of Chicago, Chicago |
![]() | Autoportret, Paryż, lato 1887 (Nr kat.: F 268, JH 1299), Wadsworth Atheneum, Hartford (Connecticut) |
![]() | Autoportret w słomkowym kapeluszu z fajką, Paryż, wiosna-lato 1887 (Nr kat.: F 179v, JH 1300), Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam |
![]() | Autoportret, Paryż, lato 1887 (Nr kat.: F 269v, JH 1301), Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam |
![]() | Autoportret w słomkowym kapeluszu, Paryż, lato 1887 (Nr kat.: F 61v, JH 1302), Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam |
![]() | Autoportret, Paryż, lato 1887 (Nr kat.: F 109v, JH 1303), Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam |
![]() | Autoportret, Paryż, lato 1887 (Nr kat.: F 77v, JH 1304), Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam |
![]() | Autoportret w słomkowym kapeluszu, Paryż, lato 1887 (Nr kat.: F 526, JH 1309), Detroit Institute of Arts, Detroit |
![]() | Autoportret w słomkowym kapeluszu, Paryż, lato 1887 (Nr kat.: F 469, JH 1310), Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam |
![]() | Autoportret z japońskim drzeworytem, Paryż, grudzień 1887 (Nr kat.: F 319, JH 1333), Muzeum Sztuki w Bazylei, Bazylea |
![]() | Autoportret, Paryż, jesień 1887 (Nr kat.: F 320, JH 1309), Musée d’Orsay, Paryż |
![]() | Autoportret, Paryż, zima 1887/1888 (Nr kat.: F 366, JH 1345), Fundacja E.G. Bührlego, Zurych |
![]() | Autoportret w szarym pilśniowym kapeluszu, Paryż, zima 1887/88 (Nr kat.: F 344, JH 1353), Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam |
![]() | Autoportret w słomkowym kapeluszu, Paryż, zima 1887/1888 (Nr kat.: F 365v, JH 1354), Metropolitan Museum of Art, Nowy Jork |
![]() | Autoportret przed sztalugą, Paryż, początek 1888 (Nr kat.: F 522, JH 1356), Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam |
Autoportret w słomkowym kapeluszu, Paryż, marzec-kwiecień 1887 (Nr kat.: F 294, JH 1209), Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam. Obraz po bliższych badaniach okazał się w rzeczywistości portretem brata artysty Theo |
Arles
Autoportret | Opis |
---|---|
![]() | Malarz w drodze do pracy: Vincent van Gogh w drodze do Tarascon, lipiec 1888 (F 448, JH 1491, poprzednio Kaiser-Friedrich-Museum, Magdeburg, zniszczony przez pożar podczas II wojny światowej. |
![]() | Autoportret z fajką i słomkowym kapeluszem, Arles, sierpień 1888 (Nr kat.: F 524, JH 1565), Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam |
![]() | Autoportret (dedykowany Paulowi Gauguinowi), Arles, wrzesień 1888 (Nr kat.: F 476, JH 1581), Fogg Museum, Cambridge |
![]() | Autoportret, Arles, listopad-grudzień 1888, (Nr kat.: F 501, JH 1634), kolekcja prywatna |
![]() | Autoportret z zabandażowanym uchem, Arles, styczeń 1889 (Nr kat.: F 527, JH 1657), Courtauld Gallery, Londyn |
![]() | Autoportret z zabandażowanym uchem i fajką, Arles, styczeń 1889 (Nr kat.: F 529, JH 1658), Stavros Niarchos Collection, Londyn |
Saint-Rémy
W Saint-Rémy van Gogh namalował swoje 3 ostatnie autoportrety. Miało to miejsce w okresie, kiedy po kolejnym ataku choroby miał zakaz wychodzenia na zewnątrz. Na ostatnim z autoportretów, znajdującym się obecnie w Musée d’Orsay, najbardziej znanym z tych trzech i jednym z najsłynniejszych, dominującym kolorem jest jasnobłękitny; ten sam kolor został użyty zarówno dla wirującego tła jak i marynarki i kamizelki. W tym morzu błękitu głowa artysty, umieszczona e centrum obrazu, z krzaczastymi brwiami, rudą brodą i przenikliwymi, udręczonymi oczami, jawi się niczym ikona[5].
Autoportret | Opis |
---|---|
![]() | Autoportret, wrzesień 1889 (Nr kat.: F 525, JH 1665), kolekcja prywatna |
Autoportret, koniec sierpnia 1889 (Nr kat.: F 626, JH 1770), National Gallery of Art, Waszyngton | |
![]() | Autoportret, wrzesień 1889 (Nr kat.: F 627, JH 1772), Musée d’Orsay, Paryż |
Falsyfikaty
Niemal w tym samym czasie, w którym został opublikowany Catalogue raisonné, jego autor, Jacob Baart de la Faille musiał przyznać, iż włączył do niego obrazy wątpliwej jakości z wątpliwych źródeł. Nieco później, w 1930 roku, odrzucił on ok. 30 dziwnych obrazów, pierwotnie włączonych do katalogu, łącznie z ok. 100 obrazami, które wykluczył wcześniej; wśród nich znaczące miejsce zajmowały Autoportrety i Słoneczniki. W 1970 roku wydawca pośmiertnego manuskryptu De la Faille'a oznaczył większość z tych wątpliwych Autoportretów jako falsyfikaty[6] ale nie był w stanie rozstrzygnąć sporu przynajmniej co do jednego:
Autoportret | Opis |
---|---|
Autoportret à la sztych japoński (fr. Autoportrait 'a l'éstampe japonais), znajdujący się w kolekcji Williama Goetza w Los Angeles, został włączony, pomimo iż wielu wydawców zakwestionowało jego autentyczność[7]. | |
![]() | Autoportret z okaleczonym uchem (fr. Autoportrait à l'oreille mutilé, nr kat.: F 528, JH 1780). Ok. 1900 obraz znajdował się w galerii Ambroise Vollard Gallery w Paryżu (jest to najwcześniejsza data związana z pochodzeniem obrazu). W 1910 roku obraz został zakupiony w paryskiej galerii Eugene’a Blota dla Nasjonalgalleriet w Oslo i był jednomyślnie odrzucany przez dziesięciolecia przez naukowców i badaczy jako dzieło van Gogha, aż późniejsze badania dotyczące pochodzenia dzieła, przeprowadzone przez pracowników galerii, doniosły o czymś wręcz przeciwnym[8][9]. Wątpliwości budzi słabe wykonanie i ekspresja twarzy. Obraz jest nadal eksponowany jako dzieło van Gogha, choć zdaniem seniora kuratora Nasjonalgalleriet Ernsta Haverkampa potrzebne są dalsze badania w celu udzielenia definitywnej odpowiedzi[10]. Obraz ukazuje twarz naznaczoną ciężkimi kryzysami i depresją. Rysy twarzy i ubioru zostały oddane grubymi, szybkimi i krótkimi pociągnięciami pędzla. Gruby kontur odcina ostro twarz od tła oddanego przy pomocy żywych kolorów[11]. |
Portrety van Gogha namalowane przez innych artystów
John Peter Russell, Vincent van Gogh, 1886, Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam
Henri de Toulouse-Lautrec, Portret Vincenta van Gogha, 1887, pastel na kartonie, Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam
Paul Gauguin, Van Gogh malujący słoneczniki, 1888, Muzeum Vincenta van Gogha, Amsterdam
Przypisy
- ↑ Vincent van Gogh Gallery: The Self-Portraits (ang.). [dostęp 2012-02-05].
- ↑ Van Gogh Gallery: Self-Portraits (ang.). [dostęp 2012-02-06].
- ↑ D. M. Field: Van Gogh. s. 184.
- ↑ Podane numery identyfikacyjne oparte są na 2 kompletnych katalogach dzieł van Gogha: katalogu Catalogue raisonné (1928 & 1970) Jacoba Baarta de la Faille (F) i kompilacji Jana Hulskera (1978, popr. 1989) (JH))
- ↑ D. M. Field: Van Gogh. s. 347.
- ↑ De la Faille, 1970, numery CHK
- ↑ De la Faille, 1970, nr 476a: wpisany z adnotacją étude à la bougie (szkic à la świeca)
- ↑ Marit Ingeborg Lange. The provenance of Vincent van Gogh's 'Self-portrait' in Oslo.. „Burlington Magazine CXLVIII/1235”. February 2006, s. 113-116, 2006.
- ↑ CODART: New issue of The Burlington Magazine devoted largely to Dutch and Flemish art: special offer to CODART members (ang.). [dostęp 2011-03-25].
- ↑ Vincent van Gogh Gallery: THE ART NEWSPAPER: Downgraded or Questionable (ang.). [dostęp 2011-03-25].
- ↑ Dieter Beaujean, Per Hölmström (tłum.): Van Gogh, Liv och verk. Köln: Könemann, 2000, s. 79. ISBN 3-8290-4761-4. (szw.)
Bibliografia
- D. M. Field: Van Gogh. Chartwell Books, Inc., 2006. ISBN 0-7858-2011-6. (ang.)
Media użyte na tej stronie
Autorretrato con pipa y sombrero de paja
Autorretratos, pinturas al óleo
Autorretratos, pinturas al óleo
Autorretratos, pinturas al óleo
A portrait of Vincent van Gogh's brother, the art dealer Theo van Gogh, painted in Paris in 1887. The portrait was long thought to be a Vincent van Gogh self-portrait, but in June 2011 following a reassessment by the Van Gogh Museum's head researcher Louis van Tilborgh it was said to be of Theo van Gogh. This was due to several physical traits that were more similar to Theo than they were to Vincent, including the portrait's trimmed and well-maintained beard, his ocre hair colour, and his sharper ears (Vincent was known to have fleshy, plump ears).: see Museum uncovers Van Gogh painting of his brother. The Daily Telegraph (21 June 2011); Vincent van Gogh self-portrait revealed as his brother. BBC News (22 June 2011).
Autorretratos, pinturas al óleo