Avro Canada VZ-9-AV Avrocar
Dane podstawowe | |
Państwo | |
---|---|
Producent | |
Konstruktor | |
Typ | |
Załoga | 2 |
Historia | |
Data oblotu | 12 listopada 1959 |
Liczba egzemplarzy | 2 |
Dane techniczne | |
Napęd | 3 × silnik turboodrzutowy Continental J69-T-9 |
Ciąg | 2,9 kN każdy |
Wymiary | |
Wysokość | 1,5 m |
Masa | |
Własna | 1361 kg |
Startowa | 2522 kg |
Osiągi | |
Prędkość maks. | 483 km/h (teoretyczna) |
Pułap | 3000 m (teoretyczny) |
Dane operacyjne | |
Użytkownicy | |
US Air Force, US Army | |
Rzuty | |
Avro Canada VZ-9-AV Avrocar – statek powietrzny pionowego startu i lądowania w kształcie dysku, opracowany jako tajny projekt w trakcie zimnej wojny przez kanadyjskiego producenta samolotów Avro Canada w Malton, Ontario.
Projektant
Projektant samolotu, Jack Frost rozpoczął pracę w Avro Canada w 1947. Wcześniej pracował dla brytyjskiej firmy de Havilland przy projektach myśliwców odrzutowych de Havilland Vampire i de Havilland DH.108 Swallow. W Kanadzie uczestniczył w opracowaniu pierwszego myśliwca naddźwiękowego Avro Canada CF-100 Canuck a następnie w specjalnej grupie badawczej opracowującej tajny samolot.
Rozwój
Działalność grupy badawczej była początkowo wspierana finansowo przez rząd kanadyjski, jednak jego wsparcie finansowe zostało wstrzymane w 1953. Po zakończeniu finansowania Jack Frost zrezygnował z uczestnictwa w grupie badawczej, nie rezygnując jednak z szukania alternatywnych dróg pozyskania funduszy dla projektu. Dzięki swoim umiejętnościom handlowca udało mu się przyciągnąć zainteresowanie Stanów Zjednoczonych. W 1953 grupa amerykańskich ekspertów wojskowych odbierała myśliwski samolot Avro Canada CF-100 Canuck. Frost skorzystał z okazji i pokazał im projekt swojego samolotu, który wzbudził zainteresowanie uczestników prezentacji. Ustalono, że dalsze prace będą finansowane przez USA.
Projekt statku Avro VZ-9-AV Avrocar musiał być zgodny z wymogami Amerykanów. US Army używała samolotów ponaddźwiękowych do działań rozpoznawczych i transportowych. US Air Force potrzebowała samolotu, który byłby niewykrywalny przez radar i – jeśli było to konieczne – szybko podnosił się i rozwijał prędkość ponaddźwiękową. Projektanci uważali, że mogą spełnić wszystkie wymogi.
Końcowy model
Firma Avro Canada zbudowała dwa prototypy samolotu Avrocar. Jeden zaprojektowany do badań w tunelu aerodynamicznym NASA w Kalifornii, a drugi do lotów testowych. Natychmiast po zakończeniu produkcji samolotów, w lutym 1959, rząd kanadyjski przestał wspierać finansowo projekt Avro Canada CF-105 Arrow, który spowodował poważny kryzys finansowy. Kryzys dotknął wszystkie projekty, w tym prace grupy badawczej kierowanej przez Frosta. Jednak pod koniec maja 1959 Frost we współpracy z Amerykanami zapewnił kontynuację swojego projektu.
Statek powietrzny Avro VZ-9-AV Avrocar miał kształt „latającego talerza” o średnicy około 5,5 m i powierzchni 23,7 m² oraz dwie oddzielne małe kabiny, przeznaczone dla pilota i obserwatora. W górnej części kabiny znajdowały się przezroczyste kopuły. Samolot miał trzy małe silniki odrzutowe Continental J69-T-9, które znajdowały się pomiędzy główną turbiną. Wysiłkiem projektantów było wykorzystanie efektu Coandy. Statek miał być zdolny do prostopadłego startu i lądowania. Na wysokości 3000 m miał osiągać prędkość 480 km/h.
Pierwsze trzy loty testowe przeprowadzono w listopadzie 1959. Dalsze badania w styczniu 1960, a następnie w okresie od lipca 1960 do czerwca 1961. Łącznie było to 75 godzin. Wyniki badań wykazały problemy ze stabilnością i słabe osiągi. Maksymalna prędkość osiągana podczas testu wynosiła tylko 56 kilometrów na godzinę, na wysokości 90 cm nad ziemią. Okazało się, że moc silnika nie jest wystarczająca. Avrocar zachowywał się w zasadzie niczym poduszkowiec. Co więcej, był bardzo głośny, co jest niekorzystne dla celów wojskowych.
Zakończenie projektu
Propozycje zmian Frosta w projekcie nie zostały przyjęte, przez co Avrocar oraz inne projekty w dziedzinie VTOL przestały być wspierane finansowo przez USA w 1961. Avrocar nie wzbudził zainteresowania, ani rządu Kanady lub innego kraju, co doprowadziło do rozwiązania grupy badawczej. Pod względem osiągniętych wyników projekt Avrocar był nieudany i został eksponatem w National Museum of the United States Air Force w Dayton.
Galeria
Avrocar
Bibliografia
- Sławek Zagórski: Tak Ziemianie budowali latający spodek. interia.pl, 28 marca 2013. [dostęp 2018-06-09]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-04-07)].
- Avro Canada VZ-9AV Avrocar (ang.). National Museum of the United States Air Force, 9 października 2015. [dostęp 2018-06-09].
Media użyte na tej stronie
The Canadian Red Ensign, the national flag of Canada from 1957 to 1965. (see: the Canadian Red Ensign on the Register of Arms, Flags and Badges)
Avrocar 3
When flown without tethers, the Avrocar was unstable and could reach top speed of only 35 mph. (U.S. Air Force photo)
Army Avrocars depicted as "flying jeeps" in company literature
The Avrocar S/N 58-7055 (marked AV-7055) on its rollout. Image from the book "Avrocar: Canada’s Flying Saucer, 2001"
Avrocar schematic