Awerkiusz (Tauszew)

Awerkiusz

Aleksandr Tauszew
Arcybiskup syrakuski i troicki
Kraj działania	Stany Zjednoczone
Data i miejsce urodzenia	19 października 1906 Kazań
Data i miejsce śmierci	13 kwietnia 1976 Jordanville
Miejsce pochówku	Monaster Trójcy Świętej w Jordanville
Arcybiskup syrakuski i troicki
Okres sprawowania	1953-1976
Przełożony monasteru Trójcy Świętej w Jordanville
Okres sprawowania	1960-1976
Wyznanie	prawosławne
Kościół	Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji
Śluby zakonne	17 maja 1931
Diakonat	18 maja 1931
Prezbiterat	1932
Sakra biskupia	25 maja 1953

Awerkiusz, imię świeckie Aleksandr Pawłowicz Tauszew (ur. 19 października 1906 w Kazaniu^[1], zm. 13 kwietnia 1976 w Jordanville) – biskup Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji.

Życiorys

Był synem urzędnika państwowego. Od dzieciństwa podróżował razem z ojcem po Rosji, odwiedzając różne cerkwie i monastery. W czasie wojny domowej w Rosji Tauszewowie opuścili kraj i osiedlili się w Bułgarii, w Warnie. W 1930 Aleksandr Tauszew ukończył na Uniwersytecie Sofijskim studia teologiczne i rok później wyjechał na Ruś Zakarpacką (w granicach Czechosłowacji) w celu wzięcia udziału w działalności misji prowadzonej przez Rosyjski Kościół Prawosławny poza granicami Rosji wśród katolików obrządku bizantyjsko-rusińskiego. W tym samym roku, 17 maja złożył wieczyste śluby mnisze i dzień później przyjął święcenia diakońskie^[2], zaś w 1932 został wyświęcony na hieromnicha. Służbę duszpasterską dzielił z obowiązkami redaktora pisma eparchialnego i katechety^[1]. Uważał się za ucznia duchowego biskupów Serafina (Sobolewa)^[2] i Teofana (Bystrowa)^[1]. W 1940 wyjechał do Belgradu, gdzie w 1944 mianowano go archimandrytą^[2], zaś w 1945 do Monachium. Prowadził pracę duszpasterską wśród rosyjskich emigrantów w Niemczech i Austrii^[2]. Pięć lat później Święty Synod Rosyjskiego Kościoła Prawosławnego poza granicami Rosji mianował go przewodniczącym synodalnego komitetu misyjno-oświatowego. W 1951 archimandryta Awerkiusz przybył do Stanów Zjednoczonych i zamieszkał w monasterze w Jordanville oraz podjął pracę wykładowcy Nowego Testamentu, homiletyki i liturgiki w działającym przy nim seminarium duchownym. Od 1952 był jego rektorem^[1].

W 1953 przyjął chirotonię na biskupa syrakuskiego i troickiego, zaś w 1960 objął po zmarłym Witalisie (Maksimience) obowiązki przełożonego monasteru w Jordanville^[1]. W 1961 otrzymał godność arcybiskupią^[2]. Uważany przez wiernych za znakomitego kaznodzieję, publikował swoje homilie w piśmie Prawosławnaja Rus' wydawanym przez klasztor, był autorem podręczników homiletyki, liturgiki i Nowego Testamentu. Zmarł w 1976 i został pochowany w monasterze w Jordanville^[1].

Przypisy