Ayuwang si

Ayuwang si 显通寺

Pawilon Relikwii
Państwo	Chiny
Miejscowość	Ningbo
Rodzaj klasztoru	klasztor buddyjski
Właściciel	Chińskie Stowarzyszenie Buddyjskie
Prowincja	Zhejiang
Typ zakonu	męski
Materiał budowlany	drewno, cegły
Data budowy	282
Położenie na mapie Chin Ayuwang si 显通寺
29°50′58″N 121°44′21″E/29,849444 121,739167

Ayuwang si (Klasztor Króla Aśoki, chiń. 阿育王寺; pinyin Ayùwáng sì) – chiński klasztor buddyjski położony w prowincji Zhejiang, jeden z najstarszych klasztorów w Chinach.

Historia klasztoru

Klasztor ten został wybudowany w 282 roku podczas panowania dynastii Jin. Jest to bardzo ważna dla buddystów świątynia, gdyż wierzy się, że w słynnej stupie znajdują się relikwie (śarira) Buddy Śakjamuniego. Nazwę klasztor przyjął od cesarza Indii Aśoki, który owe relikwie umieścił w stupach. Według legendy jedna z relikwii została znaleziona przez chińskiego mnicha Liu Sahe, gdy nagle mała stupa cudownie pojawiła się przed nim z relikwią z głowy Buddy wewnątrz.

Klasztor liczy 600 pomieszczeń i rozpościera się na 80000 metrów kwadratowych, co czyni go jednym z największych klasztorów w Chinach. Znajduje się około 20 kilometrów na południowym wschodzie od Ningbo, na stoku góry Taiba.

W 1444 r. w klasztorze nastąpiło przerwanie sukcesji opatów. Przywrócenie sukcesji nastąpiło dopiero w 1576 r., gdy zaproszono nowego nauczyciela szkoły tiantai mistrza Wujina Chuandenga (1554-1628), który ożywił podupadły klasztor po długim okresie stagnacji^[1]. Klasztor ten w wielkim stopniu przyczynił się do renesansu chanu w XVII wieku^[2].

W latach 30. XVII w. jego opatem został mistrz chan Miyun Yuanwu^[3].

Również i ten klasztor ma pewne zasługi dla powstania japońskiej szkoły sōtō. Gdy Dōgen przybył na statku do chińskiego portu, spotkał tam głównego kucharza klasztoru Ayuwang. Było to pierwsze zetknięcie się Dōgena z chińskim chanem.

Pomiędzy 18 a 27 kwietnia 1950 r. przeprowadzono w Ningbo badania, które wykazały, że 35% z 470 mnichów i mniszek było całkowicie analfabetami. 62% ukończyło szkołę podstawową, a 3% - szkołę średnią. W 1952 r. przeprowadzono badania tylko w klasztorze, z których wynikało, iż 10% mnichów ze 132 było analfabetami. Różnica analfabetyzmu (35% do 10%) wzięła się prawdopodobnie z tego, że drugie badanie klasztorne nie badało mniszek, a mniszki jako kobiety miały dużo mniejsze możliwości edukacji w stosunku do mężczyzn^[4].

Obecnie klasztor jest jedną ze 142 głównych świątyń Chin.

Obiekty

• Siedmiokondygnacyjna kamienna pagoda z relikwiami Buddy

Adres klasztoru

• Ayuwang si, Wuxiangzhen, Yinzhou District, Ningbo, Zhejiang, China
• 浙江省寧波市江東區忠介街 315040

Przypisy

Bibliografia/źródła

• Jiang Wu. Enlightenment in Dispute. The Reinvention of Chan Buddhism in Seventeenth-Century China. Oxford University Press, Oxford. 2008. Ss. 457. ISBN 978-0-19-533357-2
• Strona internetowa. chinatravel.net. [zarchiwizowane z tego adresu (2014-06-06)]. (ang.)
• Holmes Welch. The Practice of Chinese Buddhism 1900-1950. Harvard University Press. Cambridge. 1967. Str. 568.

Galeria

• 
• 
• 
• 
• 
• 

  Fragment klasztoru

• 

  Budynek Śakjamuniego (główny budynek klasztoru)

• 
• 

  Pagoda relikwii

• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
• 
•