Azot ogólny

Azot ogólny – zawartość azotu w badanej próbce. Pojęcie to nie jest jednoznaczne:

  • w starszym piśmiennictwie z dziedziny hydrochemii było synonimem tzw. azotu Kjeldahla, czyli ilości azotu w postaci dającej się oznaczyć przy użyciu metody Kjeldahla; jest to azot wchodzący w skład związków amonowych oraz azotowych związków organicznych, które łatwo przekształcić w związki amonowe; w tabelach obejmujących ten parametr, w razie braku jego bezpośredniego pomiaru, jest sumą azotu amonowego i azotu organicznego (zawartego w aminokwasach, moczniku, pirydynach, aminach i in.); ponieważ azot amonowy występujący w wodzie i glebie często ma pochodzenie organiczne, parametr ten może wskazywać źródło zanieczyszczeń[1];
  • w dokumentach dotyczących ochrony środowiska oznacza sumę azotu Kjeldahla, azotanowego i azotynowego (zob. np. Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 24 lipca 2006 lub Dyrektywa w sprawie oczyszczania ścieków komunalnych 91/271/EWG[2][3];
  • w innych publikacjach termin ten definiuje się jako całkowitą ilość azotu w dowolnej postaci obecnego w badanym materiale[4].

Przypisy

  1. ↑ Witold Hermanowicz, Wiera Dożańska, Jan Dojlido, Bohdan Koziorowski: Fizyczno-chemiczne badanie wody i ścieków. Wyd. I. Warszawa: Arkady, 1976, s. 118-128. UKD 628.31:628.1.03:543.3.
  2. ↑ Rozporządzenie Ministra Środowiska z dnia 24 lipca 2006 r. w sprawie warunków, jakie należy spełnić przy wprowadzaniu ścieków do wód lub do ziemi, oraz w sprawie substancji szczególnie szkodliwych dla środowiska wodnego. Dz.U. z 2006 r. nr 137, poz. 984
  3. ↑ Terminy i definicje. W: Dyrektywa w sprawie oczyszczania ścieków komunalnych 91/271/EWG, Bruksela [on-line]. www.kzgw.gov.pl, 16 stycznia 2007. [dostęp 2014-02-18].
  4. ↑ Witold Hermanowicz: Fizyczno-chemiczne badanie wody i ścieków. Jan Dojlido (oprac.). Wyd. II. Warszawa: Arkady, 1999, s. 70. ISBN 83-213-4067-9.