Azotan żelaza(III)

	Azotan żelaza(III)
	Azotan żelaza(III)
	dziewięciowodny azotan żelaza(III)
Nazewnictwo
	Nomenklatura systematyczna (IUPAC)
konst.	tris(azotan) żelaza(III)
addyt.	trioksydoazotan(1−) żelaza(III)
	Inne nazwy i oznaczenia
Stocka	azotan(V) żelaza(III)
inne	azotan żelazowy (dawn.)
	Ogólne informacje
Wzór sumaryczny	Fe(NO3)3
Masa molowa	241,86 g/mol
Wygląd	jasnofioletowe ciało stałe
	Identyfikacja
Numer CAS	10421-48-4; 13476-08-9 (heksahydrat) ; 7782-61-8 (nonahydrat)
PubChem	168014
Właściwości
	Gęstość
	1,68 g/cm³ (nonahydrat); ciało stałe
	Rozpuszczalność w wodzie
	82,5 g/100 g (20 °C)
Temperatura topnienia	35 °C (heksahydrat, rozkład); 47 °C (nonahydrat, rozkład)
Niebezpieczeństwa
	Karta charakterystyki: dane zewnętrzne firmy Sigma-Aldrich
	Globalnie zharmonizowany system; klasyfikacji i oznakowania chemikaliów
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
Zwroty H	H272, H315, H319, H335
Zwroty P	P220, P261, P305+P351+P338
	Europejskie oznakowanie substancji
	oznakowanie ma znaczenie wyłącznie historyczne
	Na podstawie podanej karty charakterystyki
Utleniający; (O)	Drażniący; (Xi)
Zwroty R	R8, R36/37/38
Zwroty S	S17, S26, S36
Numer RTECS	NO7175000
Dawka śmiertelna	LD50 3,25 g/kg (szczur, doustnie)
	Podobne związki
Inne aniony	siarczan żelaza(III)
Inne kationy	azotan glinu
	Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą; stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Azotan żelaza(III), Fe(NO₃)₃ – nieorganiczny związek chemiczny, sól kwasu azotowego i żelaza na stopniu utlenienia III. Z roztworów wodnych krystalizuje jako dziewięciohydrat, w formie jasnofioletowych kryształków o zapachu kwasu azotowego, dobrze rozpuszczalnych w wodzie, o gęstości 1,68 g/cm³ i temperaturze topnienia 47 °C. Ma silne właściwości utleniające; ma działanie drażniące^[2].

Zastosowania

Przykładowe zastosowania:

RR'CH–O–THP → RR'C=O

2Na + 2NH₃ → 2NaNH₂ + H₂↑

↑ ^a ^b ^c CRC Handbook of Chemistry and Physics. Wyd. 83. Boca Raton: CRC Press, 2003, s. 4-33.
↑ Karta charakterystyki azotanu żelaza(III). POCh. [dostęp 2012-08-08]. [zarchiwizowane z tego adresu (2016-03-04)].
↑ Majid M. Heravi, Dariush Ajami, Mohammad M. Mojtahedi, Mitra Ghassemzadeh. A convenient oxidative deprotection of tetrahydropyranyl ethers with iron(III) nitrate and clay under microwave irradiation in solvent free conditions. „Tetrahedron Lett.”. 40 (3), s. 561-562, 1999. DOI: 10.1016/S0040-4039(98)02355-7.
↑ P.W. Schenk: Sodium amide. W: Georg Brauer (red.): Handbook of Preparative Inorganic Chemistry. New York • London: Academic Press, 1963, s. 465-468.