Azotan potasu

Azotan potasu
Próbka związku

Kryształy azotanu potasu po odparowaniu wody z roztworu
Ogólne informacje
Wzór sumaryczny

KNO3

Masa molowa

101,10 g/mol

Wygląd

bezbarwne kryształy[1]

Minerały

nitrokalit (saletra indyjska, saletra potasowa)

Identyfikacja
Numer CAS

7757-79-1
57137-40-3 (monohydrat)

PubChem

24434

Podobne związki
Inne aniony

azotyn potasu, chloran potasu

Inne kationy

azotan sodu, azotan amonu

Jeżeli nie podano inaczej, dane dotyczą
stanu standardowego (25 °C, 1000 hPa)

Azotan potasu (nazwa Stocka: azotan(V) potasu, nazwy zwyczajowe: saletra potasowa, saletra indyjska), KNO
3
nieorganiczny związek chemiczny z grupy azotanów, sól potasu i kwasu azotowego.

Azotan potasu występuje w przyrodzie w niewielkich ilościach w postaci minerału nitrokalitu w krajach o suchym, gorącym klimacie, m.in. w Chinach i Indiach. Z tych państw był sprowadzany do Europy, czemu zawdzięcza nazwę „saletra indyjska”.

Otrzymywanie

Obecnie otrzymuje się ją głównie w reakcji podwójnej wymiany między azotanem sodu i chlorkiem potasu (strąca się najtrudniej rozpuszczalny spośród tych soli chlorek sodu, w roztworze pozostaje KNO3):

NaNO
3
+ KCl → KNO
3
+ NaCl

Właściwości

Saletra potasowa jest bezbarwnym, krystalicznym ciałem stałym. Jej temperatura topnienia wynosi 334 °C. Przy ogrzaniu do 400 °C rozkłada się na azotyn potasu i tlen:

2KNO3 → 2KNO2 + O2

Zastosowanie

  • Nawóz sztuczny.
  • Saletra potasowa jest utleniaczem. Z tego powodu jej głównym zastosowaniem była produkcja czarnego prochu. Obecnie stosowana w pirotechnice jako utleniacz, m.in. do wytworzenia fotobłysków, czyli krótkich i bardzo jasnych impulsów świetlnych uzyskiwanych podczas spalania mieszaniny saletry z pyłami metali. Po zmieszaniu z sacharydem, np. sacharozą w proporcjach stechiometrycznych i stopieniu tworzy substancję łatwopalną (znaną jako karmelek lub karmelka) o temperaturze zapłonu ok. 400 °C, osiąga temperaturę 600 °C i wytwarza dużo dymu;
  • Do początków XX w. azotan potasu był używany do otrzymywania kwasu azotowego.
  • Konserwant mięsa (E252).
  • Azotan potasu zmieszany z cukrem lub cukrem pudrem jest podstawowym składnikiem paliwa (utleniaczem) we własnoręcznie robionych materiałach pirotechnicznych.

Współcześnie saletra potasowa jest wykorzystywana głównie (75% produkcji) jako nawóz sztuczny. Do tego celu stosowany jest produkt techniczny o czystości rzędu 90%. Kolejne znaczące zastosowanie to metalurgia, gdzie techniczny KNO
3
w mieszaninie z innymi azotanami i azotynami służy do wypełniania łaźni przenoszących ciepło. Produkt techniczny jest też stosowany jako składnik topniku do lutowania i do produkcji elektrod spawalniczych. Ponadto wykorzystywany jest do produkcji szkła, ceramiki i emalii oraz materiałów wybuchowych i pirotechnicznych[5].

Toksyczność

Azotan potasu działa bezpośrednio utleniająco na hemoglobinę, powodując powstanie methemoglobiny i nitrozohemoglobiny[6]. Działa drażniąco na skórę, oczy, drogi oddechowe i przewód pokarmowy.

Najniższa zarejestrowana dawka śmiertelna dla człowieka wyniosła 54 mg/kg masy ciała[3], choć znany jest przypadek powrotu do zdrowia po spożyciu 125 g KNO
3
[7]. LD50 (doustnie) dla szczura lub królika wynosi 2–4 g/kg[3][4].

Substancja rozkłada się i jest przyswajalna w środowisku naturalnym (dlatego też jest stosowana jako nawóz sztuczny), jednak duże ilości mogą być zagrożeniem dla organizmów wodnych i lądowych.

Przypisy

  1. a b Farmakopea Polska X, Polskie Towarzystwo Farmaceutyczne, Warszawa: Urząd Rejestracji Produktów Leczniczych, Wyrobów Medycznych i Produktów Biobójczych, 2014, s. 4276, ISBN 978-83-63724-47-4.
  2. a b Azotan potasu (nr 542040) – karta charakterystyki produktu Sigma-Aldrich (Merck KGaA) na obszar Polski.
  3. a b c Potassium nitrate, [w:] PubChem [online], United States National Library of Medicine, CID: 24434 (ang.).
  4. a b Karta charakterystyki substancji niebezpiecznej, Pharma Cosmetic, 8 stycznia 2077 [zarchiwizowane z adresu 2007-10-28].
  5. Wolfgang Laue i inni, Nitrates and Nitrites, [w:] Ullmann’s Encyclopedia of Industrial Chemistry, Weinheim: Wiley‐VCH, 2005, s. 10, DOI10.1002/14356007.a17_265 (ang.).
  6. Karta charakterystyki substancji niebezpiecznej. am.wroc.pl. [zarchiwizowane z tego adresu (2010-03-26)]. (pol.). Akademia Medyczna im. Piastów Śląskich we Wrocławiu.
  7. E.H.W.J. Burden, The toxicology of nitrates and nitrites with particular reference to the potability of water supplies. A review, „The Analyst”, 86 (1024), 1961, s. 429, DOI10.1039/an9618600429 (ang.).

Linki zewnętrzne

Media użyte na tej stronie

REF new (questionmark).svg
Autor: Sławobóg, Licencja: LGPL
Icon for missing references
NFPA 704.svg
The "fire diamond" as defined by NFPA 704. It is a blank template, so as to facilitate populating it using CSS.
Potassium nitrate.jpg
A sample of Potassium nitrate. Picture taken by w:User:Walkerma in June 2005.
GHS-pictogram-rondflam.svg
Globally Harmonized System of Classification and Labelling of Chemicals (GHS) pictogram for oxidizing substances
Potassium nitrate crystals.jpg
Autor: Adam Rędzikowski, Licencja: CC BY-SA 4.0
Krzyształy azotanu(V) potasu po odparowaniu wody z roztworu.
Potassium nitrate structure.png
chemical structure of potassium nitrate