Bóbrka (powiat krośnieński)

Bóbrka

wieś
(c) I,Stanislaw Szydlo, CC BY-SA 3.0 Kościół w Bóbrce, widok od strony wschodniej
Państwo	Polska
Województwo	podkarpackie
Powiat	krośnieński
Gmina	Chorkówka
Liczba ludności (2014-12-31)	848[1]
Strefa numeracyjna	13
Kod pocztowy	38-458[2]
Tablice rejestracyjne	RKR
SIMC	0346840[3]
Położenie na mapie gminy Chorkówka Bóbrka
Położenie na mapie Polski (c) Karte: NordNordWest, Lizenz: Creative Commons by-sa-3.0 de Bóbrka
Położenie na mapie województwa podkarpackiego Bóbrka
Położenie na mapie powiatu krośnieńskiego Bóbrka
49°37′58″N 21°41′55″E/49,632778 21,698611
Strona internetowa

Pomnik upamiętniający walki w czasie operacji karpacko-dukielskiej 1944 r.

Bóbrka – wieś w Polsce położona w województwie podkarpackim, w powiecie krośnieńskim, w gminie Chorkówka^[4][3].

Wieś duchowna Bobrek, własność opactwa cystersów koprzywnickich położona była w drugiej połowie XVI wieku w powiecie bieckim województwa krakowskiego^[5]. W latach 1975–1998 miejscowość należała administracyjnie do województwa krośnieńskiego.

Wieś położona jest 15 km od Krosna w bardzo malowniczym terenie, gęsto otoczona lasem.

Części wsi

Historia

Założona na prawie magdeburskim w 1397 r. W 1419 r. ówczesny właściciel Mikołaj h. Bogoria – proboszcz z Niepołomic dokonał zapisu swych dóbr na rzecz klasztoru Cystersów z Koprzywnicy. Ostatecznie Bóbrka stała się własnością Cystersów po 1420 r., kiedy to została postawiona w zastaw i nie wykupiona. W XVII wieku Zofia Skotnicka, żona Jana Skotnickiego podpisywała się jako pochodząca z Bóbrki, doceniając przez to wartość tej miejscowości. O istnieniu tzw. oleju skalnego w okolicach Bóbrki informował Jan Długosz (XV w.). W 1721 roku opisano poszukiwanie, a nawet metody wydobycia i przetworzenia oleju skalnego w Bóbrce.

W Bóbrce znajduje się też blisko stuletni kościół będący siedzibą parafii pod wezwaniem Najświętszego Serca Pana Jezusa. Parafia należy do dekanatu Dukla archidiecezji przemyskiej.

Kopalnia Łukasiewicza i Trzecieskiego

W pobliskim lesie zbudowano pierwszą w świecie kopalnię oleju skalnego, jak wówczas tę substancję nazwano, czyli ropy naftowej. Prace poszukiwawcze rozpoczęto w 1854 roku, a w 1856 Karol Klobassa-Zrencki, Tytus Trzecieski i Ignacy Łukasiewicz zawiązali pierwszą na świecie spółkę naftową. Jako pierwszy destylacji ropy naftowej i otrzymanie z niej nafty dokonał Ignacy Łukasiewicz (w 1853 roku). Po śmierci dyrektora kopalni Adolfa Jabłońskiego w 1887 r. zarząd i kierownictwo kopalni Bóbrka objął powstaniec styczniowy – inż. Zenon Suszycki. Rozpowszechnił na kopalni Bóbrka kanadyjską metodę wiercenia. Jako jeden z pierwszych wdrożył metodę zamykania wód wgłębnych rurami hermetycznymi. Zbudował pierwszy rurociąg do stacji kolejowej w Krośnie, którym tłoczona była ropa z kopalni Bóbrka, Wietrzno i Równe.

W odległości 1 km, na terenie pierwszej kopalni oleju skalnego znajduje się skansen – Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazowniczego im. Ignacego Łukasiewicza, wraz z najstarszą na świecie kopalnią Franek, czynną do dziś. Łukasiewicz był również fundatorem szkoły w Bóbrce – obecnie remontowanej jako prywatny dom, zgodnie z oryginalnym wyglądem. Muzeum Kopalni naftowej w Bóbrce, które powstało jako pierwsze na świecie, stara się o wpisanie na listę UNESCO^[6].

Zobacz też

• Bóbrka Kańczucka

Przypisy

Linki zewnętrzne

• Bóbrka, [w:] Słownik geograficzny Królestwa Polskiego, t. I: Aa – Dereneczna, Warszawa 1880, s. 261 .
• Muzeum Przemysłu Naftowego i Gazowniczego im. Ignacego Łukasiewicza w Bóbrce