Bęben obręczowy

Ten artykuł od 2022-07 wymaga zweryfikowania podanych informacji. Należy podać wiarygodne źródła, najlepiej w formie przypisów bibliograficznych. Część lub nawet wszystkie informacje w artykule mogą być nieprawdziwe. Jako pozbawione źródeł mogą zostać zakwestionowane i usunięte. Po wyeliminowaniu niedoskonałości należy usunąć szablon {{Dopracować}} z tego artykułu.

Kobieta grająca na bębnie obręczowym, malarstwo naścienne z pałacu Chehel-sotoon z Isfahanu, XVII wiek, Iran.

Współcześnie wykonane bębny szamańskie, 2010

Bęben obręczowy – ogólna nazwa rodziny membranofonów charakteryzujących się średnicą naciągu nieproporcjonalną do głębokości ramy, nadającej mu wielce zróżnicowane brzmienie w zależności od miejsca uderzenia; zwykle o pojedynczej membranie, która może być przymocowana do korpusu obręczą ze śrubami (np. brazylijskie Pandeiro), przyklejona do ramy (większość bębnów obręczowych ze środkowego wschodu i płn. Afryki, znanymi tam ogólnie jako riq, daf, dof lub tar), przymocowane do obręczy za pomocą nitów (np. irlandzki bodhran) lub też naciągnięte paskiem skórzanym czy sznurem, jak w bębnach obręczowych Indian Ameryki Płn.

Jednym z najpopularniejszych rodzajów bębnów obręczowych jest tamburyn. Membrany tradycyjnie wykonuje się ze skór zwierzęcych, obecnie wykonywane są również z tworzyw sztucznych. Historia bębnów obręczowych sięga czasów przedbiblijnych i związana jest z większością kultur świata na obydwu półkulach.

Rodzaje bębnów obręczowych

• Bęben obręczowy z cekinami (Polska)
• Bendir (Płn. Afryka)
• Bodhrán (Irlandia)
• Tar (bęben)
• Tamburyn
• Mazhar (Egipt)
• Daf (Środkowy Wschód)
• Dayereh (Iran, Azja Centralna, Bałkany)
• Pandeiro (Brazylia)
• Kanjira (Płd. Indie)
• Tamborim (Brazylia)
• Riq (Egipt)

Linki zewnętrzne

• Bębny obręczowe z polskich kolekcji muzealnych - instrumenty.edu.pl