Bękart (typografia)

Szewc u dołu lewej i bękart u góry prawej strony książki

Bękart – potoczne określenie błędu łamania tekstu, którym jest pozostawienie na początku następnego łamu samotnego końcowego wiersza akapitu (zwanego wierszem zawieszonym)[1].

Błąd usuwa się poprzez naciąganie tekstu na poprzednich kolumnach tworząc w ten sposób nowy wiersz. W sytuacji, gdy bękarta nie da się usunąć przez dodanie lub zgubienie wierszy, radzi się, aby był on jak najdłuższy, najlepiej zajmował szerokość całej kolumny. Za bękarty nie uważa się akapitów jednowierszowych, choć zaleca się unikania krótkiego akapitu u góry strony (np. dialogowego), jeżeli następuje po nim długi akapit wielowierszowy[2].

Zobacz też

Przypisy

  1. Andrzej Tomaszewski: Leksykon pism drukarskich. Warszawa: Krupski i S-ka, 1996, s. 50. ISBN 83-86117-50-8.
  2. Michael Mitchell, Susan Wightman: Typografia książki. Podręcznik projektanta. Kraków: d2d.pl, 2015, s. 108. ISBN 978-83-940306-0-5.

Media użyte na tej stronie

Hurenkind.jpg
widow and orphan (with German descriptions)
Open book 01.svg
Autor: Template:F.P., Licencja: CC0
Open book icon from the Open Clip Art Library.