Błękit Thénarda
| |||||||||||||||
| |||||||||||||||
Ogólne informacje | |||||||||||||||
Wzór sumaryczny | Co(AlO 2) 2 | ||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Inne wzory | Co[Al 2O 4], (CoO·Al 2O 3) | ||||||||||||||
Masa molowa | 176,89 g/mol | ||||||||||||||
Identyfikacja | |||||||||||||||
Numer CAS | 1345-16-0 | ||||||||||||||
|
Błękit Thénarda, błękit kobaltowy[a] (nazwa Stocka: glinian kobaltu(II)), Co(AlO
2)
2 – nieorganiczny związek chemiczny z grupy glinianów, zawierający kobalt na II stopniu utlenienia. Po raz pierwszy został opisany w latach 1775–1777 niezależnie przez Josepha Leithnera, Johana Gottlieba Gahna i Carla Friedricha Wenzela[1]. W 1803 roku udoskonaloną procedurę otrzymywania pigmentu opracował francuski chemik Louis Jacques Thénard[1][2][3]. W malarstwie jest to kolor najbardziej zbliżony do czystego niebieskiego (Hex #0300FD) zapisany w RGB o wartościach 3,0,253.
Tworzy się podczas prażenia związków kobaltu z tlenkiem glinu[4] lub podczas stapiania tlenku glinu Al
2O
3 z tlenkiem kobaltu(II) CoO[5].
Stosowany jest w analizie chemicznej do wykrywania glinu oraz jako niebieski pigment, używany do wyrobu farb używanych do malowania szkła i porcelany[6].
Uwagi
Przypisy
- ↑ a b c Nicholas Eastaugh , Pigment Compendium. A Dictionary and Optical Microscopy of Historical Pigments, Routledge, 2008, s. 118–119, ISBN 978-0-7506-8980-9 .
- ↑ Willy Herbst i inni, Industrial Organic Pigments: Production, Properties, Applications, wyd. 3, Wiley-VCH Verlag, s. 3, DOI: 10.1002/3527602429, ISBN 978-3-527-30576-6 .
- ↑ Industrial Inorganic Pigments, Gunter Buxbaum (red.), Gerhard Pfaff (red.), wyd. 3, Wiley-VCH Verlag, s. 7, DOI: 10.1002/3527603735, ISBN 978-3-527-30363-2 .
- ↑ błękit Thénarda, [w:] Encyklopedia PWN [online] [dostęp 2011-05-19] .
- ↑ Błękit Thénarda. Encyklopedia WIEM. [dostęp 2011-05-19]. [zarchiwizowane z tego adresu (2007-05-09)].
- ↑ Thenarda błękit. Encyklopedia Interia. [dostęp 2011-05-19].
Media użyte na tej stronie
Autor: Tomtchik, Licencja: CC BY-SA 3.0
plat 45cm grand feu bleu de cobalt, collection privée, Musée du pain d'épice de Gertwiller
Cobalt blue